Miasto

Kyinra

Jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych. Znajdują się tu ulice, gigantyczne bloki, bary, sklepy i oczywiście rynek. Na około jest pełno ludzi. Wieczorami kręcą się tu różne typy.

Darkly

Przyszedł. Mało nie zemdlał. Nagle zobaczył tłum ludzi którzy go też zobaczyli. On nigdy nie widział człowieka i teraz miał okazję. Ludzie zaczęli biec w jego stronę z czym tylko się dało. Jego osobowość, czy jest wilkiem, czy nie, zdradzał wilczy kolor, czyli biały. Zamurowało go a ludzie byli coraz bliżej, śmierć się zbliżała coraz większymi krokami. Przechodziły dreszcze po jego ciele, a on nadal nie mógł się ruszyć. Nie wiedział co robić, podkulił więc ogon i stał jakby przyklejony czymś do chodnika. W końcu zaczął uciekać. Ludzie go doganiali, ale w końcu on zyskał dystans. Lecz jeden mały chłopak rzucił w niego ostrzem i Mairo wywinął niezłego kozła, lecz i tak mimo wszystko biegł dalej, postanowił, że dobiegnie do lecznicy, zanim się wykrwawi, lub znajdzie sam jakiś opatrunek.

Kyinra

Przybyła do miasta wesoło pogwizdując, tak jak wcześniej. Na ulicach można było zauważył dużo dwunożnych istot-ludzi. Młoda spojrzała za siebie czy aby Katsume nie idzie. Usiadła czekając na niego, bo co to by była za akcja bez udziału jej kochanego kolegi? No właśnie sama by sobie nie poradziła.

Katsume

Katsume od razu znalazł się przy Kyinrze. A więc tak wyglądało to miasto... Nagle oczom Katsume'a ukazał się sklep z artykułami pirotechnicznymi. Kat niezabardzo wiedział co to znaczy, jednak obrazek z fajerwerkami przywrócił mu rozum.
- Punkt pierwszy, napaść na sklep z fajerwerkami!
Pisnął podekscytowany.

Kyinra

-No, no... ale się nie podnieć za bardzo..- powiedziała i się do niego uśmiechnęła machając energicznie ogonem. -Mhm.. ty odwrócisz uwagę sklepowego, ja się zakradnę i zapierdzielę fajerwerki, ok?- zapytała i się do niego odwróciła. Może i jemu by pasował ten plan, bo ona weny nie ma.

Katsume

- Taak!
Pisnął raz jeszcze po czym siadł przed drzwiami sklepu i zaczął skomleć oraz robić duże oczy. Uszy też odchylił do tyłu a ogonem opatulił sobie łapy. Wyglądał naprawdę bezbronnie. Katsume widząc, że sklepikarz jest zajęty czymś innym walnął kamykiem w okno i na powrót przyjął urocza pozę.

Kyinra

Gdy sklepikarz zajął się Katsume ta ostrożnie przeszła obok nich, nie zauważył jej a to ślepota ruska! Wilczyca spokojnie weszła do sklepu i się rozejrzała. Zauważyła fajerwerki i petardy zawinęła po dziesięć różnych i z różnego gatunku po czym szybciutko zmyła się ze sklepu dając przy tym znak Katsume, że już może skończyć te swoje słodkie minki, wyglądał tak.. uroczo. Kyinra pokręciła tylko łbem i wróciła na miejsce gdzie była na samym początku czekając na Katsume.

Katsume

Katsume zwiał ile sił w łapach z wywieszonym jęzorem.
- Jak... Zdobyłaś je?
Spytał w biegu dysząc. A to był dopiero pierwszy punkt planu...

Kyinra

-Gdy ty zająłeś się sprzedawcą wtedy ja przeszłam po cichutku obok was, weszłam do sklepu i zabrałam fajerwerki.- powiedziała i się uśmiechnęła do niego machając wesoło ogonem. -Hmm... teraz trzeba znaleźć metalowe wiadro, aby tak fajnie wybuchało, ale to już na wsi.- dodała i usiadła przed nim. Cóż.. spryt to jej drugie imię, chociaż takie mało.. dziewczęce, ale jest.

Katsume

- No to zawalamy po wiadro!
Oświadczył odzyskując siły. Nigdy nie rozmyślał nad tym, jakież to będą skutki takiego zachowania. Miał to tam gdzie Vizir. Łatwo się domyślić gdzie... Nie mógł się już doczekać wielkiego wybuchu. "No normalnie III Wojna Światowa!" pomyślał wrednie "następca Hitlera" zwany też Kartoflem.

Kyinra

-OK, ok! Zapierdzielaaa.. znaczy.. idziemy po wiadro! Marsz za mną mój psyjacielu!- pisnęła i ruszyła przed siebie, zatrzymała się przed krzakami. -Katsu... gdzie po wiadro?- zapytała robiąc minę małej dziewczynki, która pierwszy raz widzi lizacka na oczy.

Katsume

Katsume zahamował gwałtownie wpadając w krzaczory. No właśnie, skąd? Kat wstał i otrzepał się ze starych gałązek które ugrzęzły mu w bujnej, czarnej grzywie. Oczywiście większość z nich zostały na swoim miejscu.
- Emmm... Wsie?
Spytał przypominając sobie wiadro do dojenia krowy. Pójdą na wieś, ukradną wiadro i... Wydoją krowę. Nie no, super plan...

Kyinra

-Zgoda, zgoda.... za mną marsz!- wydała rozkaz i się odwróciła mechanicznie. Szła przed siebie omijając krzaczory. -Lalalala... lekka bryza wiosną...- no i tak oto zaznaczyła drogę, tam gdzie było słychać słowa tej piosenki, kierowała się Kyinraśna mrymraśna. Zniknęła za krzakami machając ogonem.

z/t

Katsume

Katsume nieczekając dłużej, pognał za Kyinrą rozrzucając gałązki po ścieżce. Po chwili zaczął się drzeć.
- Znaczę ścieżkę jak Jarosław, choć wiem, że wredne ptaki zeżrą okruuuuszki!
Niedługo potem znikł, krocząc łeb w łeb za Kyinrą.

z/t

Crystal

Crystal spokojnym krokiem przyszła do miasta. Starała się być jak najciszej, bo na spotkanie z ludźmi wcale nie miała ochoty. Położyła się pod jednym drzewem w oczekiwaniu na swojego nowego znajomego; Elvana.

Elvan

Elvan przybiegł tu za Crystal. Ujrzał ją pod jakimś drzewem. Od razu do niej podbiegł. [ - I co idziemy głębiej czy tu taj będziemy rozmawiać? - zapytał. Oczekiwał właśnie na odpowiedź nie jakiej Crystal. Po czym siadł kolo danego drzewa, gdzie siedziała wadera.

Crystal

- Może poszukajmy jakiegoś spokojniejszego miejsca? - zaproponowała - Nie mam ochoty na spotkanie z ludźmi. - oznajmiła. W prawdzie miejsce, w którym się znajdowali było bardzo spokojne i mało ruchliwe, jednak czasem można było tu spotka ludzi, a każdy wilk chyba wie, że człowiek+wilk=panika. Crystal rozejrzała się dookoła. Nagle ujrzała blok mieszkalny. Mimo tego, że był on zamieszkany, mało kiedy ktoś z niego wychodził. Obok bloku znajdował się niewielki ogród, otoczony bujnym żywopłotem. Mimo przedwiośnia, liści jeszcze nie było, ale same gałęzie były tak gęste, że razem z Elvan'em spokojnie mogła tam się schować.
- Chodźmy do tego ogrodu! - powiedziała i nie czekając na odpowiedź, wolnym krokiem ruszyła w jego kierunku.

Elvan

Elvan słuchał Crystal uważnie. Jednak po pewnym czasie, kiedy ujrzał waderę biegnącą w stronę ogrodu, także pobiegł za nią. Gdy już byli w ogrodzie Elvan zaciekawiony oraz zmartwiony zapytał: - Dobrze, zauważyłaś jakiegoś człowieka?. Jeżeli nie chcesz tu być możemy pójść do innego miejsca np. polane. [/i] - powiedział wilk. Po czym zauważył, iż coś się rusza oddalone od nich może z kilka metrów. Nagle basior pomyślał, że to człowiek. Zmartwieni siedzieli cicho, a przypuszczenia, że to człowiek w Elvan'ie były większe. Obraz poruszającej istoty stawał się jaśniejszy kiedy przybliżał się.

Crystal

- To jak ty chcesz. Mi się tu nawet podoba. - oznajmiła i uśmiechnęła się. Nagle usłyszała ten sam odgłos co Elvan. Podniosła uszy do góry, a jej uśmiech zamienił się w złą minę. Wilczyca zaczęła cicho warczeć i ustawiła się w takiej pozycji, że wystarczyłby jeden ruch i skoczyłaby prosto na to 'coś'. Wolała jednak nie ryzykować. Była jednak trochę spokojna, bo zazwyczaj gdy człowiek widzi wilka to od razu ucieka, ale zapewne istnieją wyjątki...
- Żeby to jeszcze było jakieś małe dziecko... Nie wystraszyłoby się nas, a my bylibyśmy bezpieczni. - powiedziała po cichu do Elvana. Po chwili jednak zastygła w miejscu, by nie wydać nawet cichego szelestu. Jednak wciąż stała w tej samej pozie, i była gotowa do skoku!

Elvan

Elvan widząc jej pozycje powiedział: - Crystal, lepiej nie atakuj to ''coś'' tylko cicho siedźmy. Jak nas zauważył wtedy wyjdziemy. Wilk cały czas obserwował istotę, która zbliżała się do nich. Było bardzo blisko. Basior już sam nie wiedział co ma zrobić. Nagle z jego ust wyszeptał do ucha Crystal - To co robimy? - zapytał. Po czym przyjął podobną bojową pozycję jak wadera i czekał co powie wilczyca.