Powołanie - obrada nr V

Siomha Lorcan

Kiwnęła łbem w zamyśleniu.
-Skoro tak sądzisz, nie możemy Cię nagabywać na siłę - powiedziała, choć coś jej podpowiadało, że Hari byłby świetnym Alfą i w trakcie jego rządów Wataha zyskałaby sporo. Ale skoro nie chciał, miał do tego prawo.
Teraz myśli Siom krążyły na pełnych obrotach. jedyne wyjście, jakie widziała, to to, że Alfą mianowany powinien zostać Assire, który mógłby również wyznaczyć swojego następcę na miejsce Bety.
-Więc uważam, że to Assire powinien zostać Alfą Watahy - powiedziała po krótkim milczeniu, spoglądając na Betę.

Akeli

- W pełni zgadzam się z Siom, ale tylko my dwie podejmować decyzji nie możemy, tak więc teraz Wy się wypowiadajcie na ten temat.
Powiedziała i się uśmiechnęła. Poruszyła ogonem, i spojrzała uważnie na resztę osób. Być może podejmą bez problemu wspólną decyzję, ale to zależy od współpracy. Niech każdy się wypowie na ten temat i będzie cacy.

Sarlent

Waris westchnęła i weszła wśród pozostałych.
-Boże, czy ja dobrze trafiłam? Ostatnio nigdzie nie trafiam, nawet do toa... nie, nieważne.-jeszcze raz westchnęła. Potem spojrzała na kamyczki i przysunęła je do kamienia Crimsona, niby z nudów, ale jednak na kogoś musiała zagłosować. No i trochę się o nim nasłuchała.
-Trzy głosy na Crimsona, bo nie lubię się bawić i rozdrabniać, szczególnie kamyczki. Wydaje mi się, że stara się wspomóc watahę. Z początku Wartownik, potem krzesełko w radzie starszych...do twarzy byłoby mu ze skrzydełkami, tak na marginesie.-uśmiechnęła się nieśmiało do słoneczka.

Crimson

Crimson spojrzał na Akeli i Siomhę.
- Moim zdaniem jeszcze za wcześnie dla Assirego. Dopiero co zdał na Betę. Według mnie na to stanowisko zasługuje Hari bądź Karenaj, którzy już dość długa są na swych stanowiskach. Assire jest świeżo upieczonym władcą - mówił spokojnie. Po chwili przeniósł wzrok na białą wilczycę. Już czuł się przegranym, że niedostanie skrzydeł... A tu co? Niespodzianka! Ma więcej głosów od świeżo upieczonej Bety. Będzie mógł latać, jeśli Karenaj zechce przeprowadzić mu test i podarować skrzydła. Uśmiechnął się znacząco do długouchej w ramach podziękowań.

Akeli

Akeli spojrzała na Crimsona, który właśnie się wypowiedział na ten temat. Również była tego zdania co On. Lecz najgorsze było to, iż żadno z nich nie chce przejąć tego stanowiska. Namawiać ich do tego nie można, tak więc nadal zostaje ten sam problem... Akeli jak na razie nie miała żadnych pomysłów na osoby, zasługujące na zajęcie miejsca przywódców. A wataha nie może pozostać bez władzy...

Assire

Assire rozejrzał się po wszystkich tutaj obecnych. Akeli mogłaby zostać samicą Alfa, a samiec...tutaj nadaje się najbardziej Hari. Zerknął na Crimson. Tak, miał rację, że Assire był dopiero od niedawna Betą. Karenaj nie chciała być Alfa, tak samo jak Hari. On był dopiero ,,upieczony", więc kto? Zamrugał oczyma i zerknął na Karenaj. Może ona wie kto byłby odpowiedni? Najodpowiedniejszy? Siedział na podłożu, a jego ogon poruszał się delikatnie.

Hari

Odchrząknął, wysłuchawszy opinii innych, po czym przyjrzał się im uważnym, stalowym spojrzeniem.
- Jeżeli więc jesteście pewni, iż nadaję się na stanowisko Alfy - odezwał się po dłuższej chwili, strzygąc spiczastymi uszyma - mam dla Was propozycję. - Zamilkł, rozmyślając przez chwilę nad odpowiednim doborem słów. - Zgadzam się, jeżeli nikt nie ma obiekcji, na objęcie stanowiska Alfy Wiatru. Jednakże kiedy tylko Assire stanie się odpowiednim kandydatem na ostatni szczebel władzy, zwolnię mu tę pozycję i albo powrócę do Dowódcy, albo też stanę się Betą. - Przerwał, nie będąc pewnym tego, jak inni przyjmą jego nietypową propozycję.
Chciał pomóc Watasze, chciał ją wspierać i wznieść ponad wyżyny, szczyty najwyższych gór. Gotów był w tym celu poświęcić się i oddać swe życie, swoje jestestwo na usługi stada.
Teraz... teraz wszystko zależało od decyzji innych tutaj obecnych.

Akeli

Akeli wysłuchała propozycji Hariego, z zaciekawieniem. Cóż propozycja była bardzo interesująca. Akeli się uśmiechnęła.
-No cóż... Twoja propozycja jest bardzo interesująca... No, ale... No nic.
Powiedziała w końcu i spojrzała na resztę osób. Co jak co, a Akeli podoba się niewiele... No, albo prawie.

Siomha Lorcan

Siomha posłała Wojownikowi szeroki uśmiech.
- Ciesz mnie Twoja decyzja. I ja przystaję na Twoją propozycję. Uważam, że dasz sobie radę. Teraz jeszcze tylko reszta powinna się wypowiedzieć na ten temat.
Siomha nie miała na myśli tylko członków Starszyzny, ale też i resztę stada.

Karenaj

Wilczyca milczała, przyglądając się obradzie. Spojrzała ze smutkiem na Hariego. Nie, taka propozycja jest nie do przyjęcia. Po za tym...
Znów wstała i odwróciła się do zebranych.
- Nie, moim zdaniem taka propozycja jest niedopuszczalna. Wiem, to dziwnie brzmi, ale pozwólcie, że wytłumaczę - zamilkła, odwracając wzrok. Skupiała go na punkcie w dali, jakby zbierając myśli. Jej pysk już nie był uśmiechnięty. Co prawda błąkał się na nim uśmieszek, ale nie taki... Nie taki jak zawsze. Zmęczony? To chyba najlepsze słowo. Westchnęła i zaczęła mówić.
- Wiecie, bycie przywódcą to nie jest coś, co można wziąć i oddać. Nie wiem, czy zauważyliście, ale w pewnym momencie spoczęła na mnie cała władza. Właściwie dopiero wtedy zdałam sobie sprawę, że bycie alfą to nie takie hop - siup. To naprawdę cholerna odpowiedzialność, z której zdajesz sobie sprawę dopiero, gdy na ciebie spadnie. Dopiero wtedy potrafisz to zrozumieć. Dlatego nie powinniśmy naśladować innych watah i "zapychać" wolne stanowiska. Bo żeby sprawować władzę trzeba mieć odpowiedni temperament, charyzmę i przede wszystkim zapał. Hari, rozumiem, że podjąłeś tą decyzję z poczucia obowiązku. Dziękuję Ci i doceniam to, ale to moim zdaniem nie wystarczy.
Powiem Wam jeszcze, dlaczego Ja nie chcę objąć tego stanowiska. Bo nie powiem, uważam, żebym się nadawała. Dopóki nie nadejdzie moment, w którym odwidzi mi się ta kraina i postanowię wyruszyć gdzieś daleko, szukać swojej historii. Bo to moje życiowe zadanie. Jak i zadanie wszystkich, którzy pochodzą z mojej rodzinnej watahy - Watahy Przeszłości. Naprawdę, nie cierpię siebie za to, ale wiem, że jeden bodziec i może mnie nie być. Nie chcę zostawić Was samych. Wybaczcie. - Westchnęła i usiadła, wpatrując się w dal. Znowu milcząc.

Hari

Wysłuchał uważnie słów Karenaj, by, gdy ta zamilkła, skinąć z szacunkiem głową.
- Rozumiem Twoje stanowisko oraz postępowanie - odezwał się swoim mocnym głosem, w którym jednak pobrzmiewała swego rodzaju, dziwna łagodność. - Rozumiem również, dlaczego nie chcesz przyjąć mej propozycji i dostosuję się do Twej decyzji - ciągnął dalej, wpatrując się w nią swymi stalowymi oczyma. - Rozumiem także to, jakie brzemię spoczywa na Twych barkach i z jaką przytłaczającą odpowiedzialnością musisz się zmagać.
A potem zamilkł, przenosząc spojrzenie na inne obecne tutaj osoby. Przymknął na moment powieki, aby zaraz wyprostować się dumnie i ponownie skierować wzrok na Karenaj.
- Pragnę pomóc Ci i odciążyć Twe ramiona. Pragnę pomóc Watasze i sprawić, aby była jeszcze wspanialsza. - W jego ślepiach zabłysła iskra zdecydowania i stanowczości. - Powiedz tylko słowo, Beto Wiatru. Wydaj jeden rozkaz, a ja wypełnię go jak najlepiej tylko potrafię.

Akeli

No, a wilczyca słuchała Karenaj i Hariego. No dobra... Teraz się tak przyjrzeć temu stanowisku... Nie był to jednak najlepszy pomysł, Karenaj miała rację. Wilczyca poruszyła ogonem, patrząc to na Karenaj, to na Hariego. Słów jej zabrakło, tak więc nie będzie się odzywać. Jeszcze powie coś nie tak i kiepsko będzie. A ona nie lubiła mieć kłopotów, i tego typu rzeczy. No więc najlepiej zachować milczenie.

Karenaj

- Cóż, myślę, że sprawa alfy może na razie poczekać. Przemyślmy to, każdy sam, do czasu kolejnej obrady. Na dziś, na dziś to koniec. Niech Rada wybierze sobie miejsce, gdzie będzie się zbierać. Tam będziecie obradować nieniepokojeni. Zamykam obradę. - powiedziała, skinęła wszystkim łbem odwróciła się i odleciała.

Siomha Lorcan

Siomha siedziała dalej zamyślona. Karenaj miała chyba rację, choć wilczyca nie mogła zrozumieć tego, czemu złym pomysłem byłby zastępczy samiec Alfa. Jednak wiedziała, że w tej kwestii Karenaj zna się lepiej i postanowiła po raz kolejny zaufać instynktowi bardziej doświadczonej wilczycy.
Rozejrzała sie po zebranych.
-Ponawiam ofertę. W najbliższym czasie, na terenie naszej Watahy, pojawią się ogłoszenia o grupowym polowaniu. Gdyby ktoś miał ochotę wziąć w nich udział, serdecznie zapraszam do mnie.
Zamilkła i spojrzała na najbliżej siedzące wilki. Skinęła im łbem i ruszyła w stronę wyjścia. Po paru sekundach zniknęła miedzy drzewami.

zt.

Hari

Spojrzał na odlatującą Karenaj, po czym odchodzącą Siomhą i sam podniósł się, ażeby opuścić to miejsce. Skinął innym krótko, posyłając niektórym z obecnych słabe, lekkie uśmiechy. Przeciągnął się jeszcze mocno, żeby odtrącić odrętwienie mięśni od zbyt długiego siedzenia w jednym miejscu i wreszcie podreptał w swoją stronę, nie oglądając się nawet za siebie. Nie było przecież po co - zebranie zakończyło się i jeżeli ktoś będzie miał do niego sprawę, znajdzie go niezwykle łatwo. Nie ukrywał się przecież.

z.t.

Akeli

No i proszę, tak oto obrada dobiegła końca. Wilczyca spojrzała na Karenaj, która odleciała, na Siom i Hariego, których już nie było. No i została sama! Ale dobra, ona nie będzie tak siedziała. Tak więc się podniosła i zaczęła iść w kierunku krzaków, za którymi zaraz zniknęła.

z.t

Assire

Assire pokiwał głową Becie, a następnie zamachał ogonem i rozejrzał się po wychodzących wilkach.
- No to ja też się zmywam. Życzę miłego życia - oznajmił i zaczął powoli iść w swoim kierunku. Udał się w to miejsce, które miał w planach. Zamachał powoli skrzydłami by je rozprostować i złożył je. Jego oczy zalśniły gdy już nie było go widać.

zt.