Legowisko Jainy

Master

Uśmiechnął się. Poczuł łagodny, a jakże przyjemny zefir na pysku. Wywołało to jeszcze szerszy uśmiech na jego kufie.
- Jaino... Spójrz. Noc szkoli wilki, ale to my, Wiatr będziemy decydować o życiu wszystkich. Bo Kira już chyba nie będzie leczyć- podzielił się przemyśleniami.
Spojrzał na nią i skłonił się.
- Chciałbym, żebyśmy wiedzieli o tym tylko w trójkę. Będę też szpiegiem. Interesuje mnie kilkoro wilków i ich postawa... - podniósł się i swój ciężki zadek w górę.

Jaina

- Dobrze więc. - odpowiedziała krótko. - Myślę, że nasze stado będzie przewyższało wszystkie inne. - odparła na głos usadawiając się na jakimś sianie, które tam leżało. Zachichotała cicho.

Master

- Wystarczy nad tym popracować... Wrócę, za jakiś czas. Tymczasem pewien Szary Wilk zasłużył na łomot. Rzucił mi wręcz wyzwanie. Sama rozumiesz- uśmiechnął się zaczepnie i ruszył pomału na Arenę.
- Do zobaczenia, Panie Sztormu- pożegnał się i już go nie było.

Jaina

- Ah, ta dzisiejsza młodzież. - pomyślała cicho chichocząc. xD Jakaż ona już stara była. I nikt jej nie chce. bÓÓ.

Star

Przyszedł, usiadł koło Jainy. Węszył.
- Miałaś gości? - zapytał z uśmiechem.

Riki · Gość

Przebiegł tędy szybko,obejrzał się tylko na chwilę.Wybiegł.

Małe nabijanko postów? ;> Proszę, używaj spacji po znakach interpunkcyjnych.
Admin - Jaina.

Jaina

Star

To go zdziwiło. Przysiadł od razu, popatrzył na nią uważnie.
- Coś się stało? Mogę jakoś pomóc? - strzegnął swym lisim uchem i czekał na odpowiedź. Miał tylko nadzieję, że nie stała się jakaś tragedia.

Jaina

- To naprawdę poważna sprawa. - powiedziała poważnym tonem, ale przytkała sobie łapą pysk, żeby się nie roześmiać. - Otóż, czy Ty i Karenaj chcielibyście objąć stanowisko Bet? - zapytała uważnie mu się przyglądając.

Star

Wypuścił ze świstem powietrze. Roześmiał się.
- Jaino... Myślałem, że ktoś nam wypowiedział wojnę- wydukał.
- Wiesz... Byłem Alfą tego stada. Jestem gotowy do podjęcia się obowiązków Bety. Myślę, że i na Karenaj będziesz mogła polegać. Mnie nigdy nie zawiodła, jest wierna Watasze- odpowiedział już poważniej. Naprawdę się wystraszył, a śmiech pomógł mu rozładować emocje.

Jaina

- A więc muszę przygotować Wam ceremonię nadania stanowisk bet. - uśmiechnęła się. - Nie martw się, Star. Jak będzie wojna, wszyscy będziecie powiadomieni w odpowiedni sposób. - rzekła patrząc na niego uważnie. - Jak maluchy? - zapytała.

Star

- Nie musisz. Szkoda marnować zasoby Wiatru... Ale to Twoja dcyzja- odpowiedział.
- Maluchy cudownie. Dwójka, parka. Helios i Agresja... Wpadnij do legowiska Karenaj, sama zobaczysz. Powinny Cię poznać- rzekł z uśmiechem.
- Tymczasem... Pójdę już. Maluchy i Karenaj pewnie tęsknią. Jestem im potrzebny- puścił oczko i wyszedł z legowiska Alfy.

Zorza

Pojawiła się znikąd w legowisku. Jej bystre oczy zlustrowały waderę...
- Jaina, nie mylę się?- zapytała cicho i przyjaźniej, niżby to sugerowała postawa jej ciała.

Jaina

- Tak, nie mylisz się, Zorzo. - odparła obracając łeb w jej stronę. Uśmiechnęła się łagodnie i gestem łapy zaprosiła ją do środka. Wiatr mocniej zawiał, ale po chwili ustąpił.

Zorza

- Uznałam, że pora wyjaśnić tę zagmatwaną sytuację. Masz ochotę na rozmowę?- zapytała. Jej futro zaczęło połyskiwać jak lustro jeziora, w którym odbija się popołudniowe słońce.

Jaina

- Możemy. Ale nie będzie przeszkadzać Ci to, że się położę? - zapytała kładąc się na stercie liści. Źle się czuła.

Zorza

Skinęła w ciszy głową.
- Desmond zachował się nieodpowiedzialnie. Chcę naprawić sytuację i przede wszystkim poinformować Cię, iż sojusz Woda już ma- z Nocą. Wiatr, przystępując do sojuszu musiałby zawrzeć go jednocześnie z Nocą.

Jaina

- Rozumiem. - przytaknęła łbem. Zamyśliła się na chwilę. - Zobaczę co da się zrobić, bo wiedz, że chcę dla mojego stada jak najlepiej. Muszę zapytać się wszystkich członków o zdanie. - powiedziawszy to spojrzała w oczy wadery. - Możliwe, że Desmond postąpił nieodpowiedzialnie, ale napewno chciał dobra Watahy. Nie będę go teraz usprawiedliwiać. - rzuciła jeszcze. Nastawiła uszy ku górze.

Zorza

- Nie musisz, rozmawiałam już z nim. Młody jest, a doświadczenia dopiero nabiera... Jednak nie żałuję, że zgodziłam się, by był drugą Alfą- powiedziała cicho, z czymś na kształt uśmiechu na kufie.
- Jaino, mogę CI jakoś pomóc? Zawołać lekarza, czy.. czy coś?- Zapytała. Nie musiała mówić wszystkiego. Praktycznie się nie znały.

Wilczyca

Weszła i zaczęła rozglądać się na około wąchając wszystko jak zawsze w nowym miejscu.Fajnie tu - pomyślała.Mam na imię Wilczyca - powiedziała z uśmiechem do nieznajomych wilków i wyszła.