Legowisko Samanty

Mu

Wilk spojrzał na Samantę. Oblizał swoje śnieżnobiałe kiełki i wolno podszedł do wilczycy.
- Nauczysz mnie polować? - zapytał ni stąd ni zowąd.
Mu chciał być niezależny. Pierwszym do tego krokiem było samodzielne polowanie. Mogła go tego nauczyć jedynie Samanta.

Samanta

Spojrzała na swego syna nie przestając jeść . Krew ociekała jej z pyska . - Chcesz być samodzielny co ? - Zapytała łażąc po całej jaskini . Nie mogła uwierzyć . Dopiero uczyła swojego malutkiego synka pływać a on teraz już dojrzewa i chce się nauczyć polować . Jak ten czas szybko leci ...

Mu

- Ty jesteś niesamowita - uśmiechnął się delikatnie - Zawsze wiesz co ja chcę - usiadł.
Wodził wzrokiem za wilczycą. Miał nadzieję, że Sam zechce go uczyć polować. W końcu przyszedł już na to czas... Delikatnie zamachał ogonem wzniecając chmurkę kurzu. Postawił uszy na sztorc.

Samanta

- Każde swoje dziecko znam na wylot . Nawet jeżeli ono o tym nie wie - Rzekła uśmiechając się cwaniacko . Ciągle nie mogła pogodzić się z myślą , że jej synek chce się usamodzielnić . A może nawet i odejść . - Ale nie zostawisz swej rodziny ? - Zapytała .

Mu

Spojrzał na Samantę. Był bardzo poważny. Jego ogon zastygł w bezruchu.
- Mamo... Jak mogę opuścić swoją rodzinę... Przecież dopiero ją zyskałem... Zrobię wszystko by ten sen ciągle trwał... - jego kąciki ust delikatnie się podniosły.
Ogon Mu znów chodził w jedną stronę to w drugą mimo tego, że wilk posmutniał.

Samanta

- Chciałam się tylko upewnić - Wstała i wyszła z jaskini . Była ciekawa co jej syn poczyni na ową sytuację . Wadera wbiegła do jeziora . Podpłynęła do jego samego środka po czym zamknęła oczy i zaczęła opadać na dół . Jej ciało bardzo szybko spadało gdyż było ciężkie po uczcie .
Spadło na samo dno .

Mu

Mu ułożył łeb na łapach i zamknął oczy. Po krótkiej chwili usłyszał bulgotanie. Wstał i wolno podszedł do jeziora. Gdy zobaczył Samantę na samym dnie nie zawahał się ani przez chwilę. Wskoczył do wody. Był bardzo skoncentrowany. Przecież nie chciał utonąć... Podpłynął do swojej matki i chwycił jej kark zębami. Musiał się bardzo napracować by wyciągnąć Sam z wody.
- Nic ci nie jest? - zapytał kładąc mamę na trawie.

Samanta

- Dobra zdałeś test na przywiązanie - Rzekła uśmiechając się cwaniacko . Teraz już była pewna , że syn nie zostawi jej ani jej rodziny . Nie wiedziała jednak jak zacząć naukę polowania . Lecz oto żarówka się zaświeciła . Wpadła na dobry pomysł . Odeszła kilka kroków i położyła się . Nie patrząc na szczeniaka rzekła - Zaczaj się na mnie jak najciszej potrafisz - Ułożyła łeb na łapach .

Mu

Szedł wolno i ostrożnie. Schylił się lekko by ukryć się w trawie. Teraz się czołgał. Obszedł Samantę kilka razy i zaczął zmierzać w jej kierunku. Wszystko szło bardzo dobrze dopóki nie potrącił kamienia. Pchnięcie było dosyć mocne i głośne. Mu jęknął zmieszany.

Samanta

Samanta podeszła do niego i przysiadła - Strasznie głośno oddychasz , spokojnie . Łapy muszą przylegać do ziemi , posuwać się po niej bez szmeru - Miała nadzieję , że ta rada pomoże Mu . Odeszła i położyła się tam gdzie leżała przed chwilą . Ponownie ułożyła pysk na łapach . Otuliła się ogonem .

Mu

- Łapy na ziemi... Spokojny oddech... - myślał.
Znów się schylił. Był skoncentrowany. Szedł wolno i ostrożnie w kierunku Sam. Za nim zrobił krok myślał gdzie postawić łapę by nie wydała żadnego odgłosu. Sunął ostrożnie po ziemi. Był już naprawdę blisko swojej matki.

Samanta

Leżała w dalszym ciągu . Strzygła na zmianę uszami to prawym to lewym lecz o dziwo nie wychwytywała żadnego dźwięku wydawanego przez jej syna . Czekała na skok . Była też ciekawa czy wilk wczuje się w swoją rolę i warknie .

Mu

Wilk szedł ciągle skupiony. Ostrożnie stąpał po ziemi. Był zadowolony z siebie, że jeszcze się nie ujawnił. W pewnej chwili był już tak blisko Samanty, ze zdecydował się skoczyć. Głuche warknięcie wydobyło się z pyska wilka. Mu złapał delikatnie za kark matki i przygwoździł ją do ziemi.
- Zdałem? - zapytał ciągle leżąc na swej "ofierze".

Samanta

- Zdałeś - Rzekła i zrzuciła z siebie syna . Wstała z dumnie podniesioną głową . Ogonem machnęła tuż przed pyskiem Mu . Odeszła kilka kroków po czym rzekła . - Teraz pouczymy Cię warczeć - Wiedziała bowiem , że to warczenie najwięcej robi przy polowaniu . Kiedy bodajże siedzi się na grzbiecie ofiary i groźnie oraz głośno się zawarczy ofiara zdaje sobie sprawę z tego , że nie ma szans i pada na ziemię . Rzecz jasna robią tak tylko zwierzęta małe .

Mu

Podszedł do Samanty i usiadł tuż przed nią. Końcówka jego ogona poruszała się zniecierpliwiona. Mu daremnie próbował ją uspokoić. Zawsze powtarzał, że jego ogon ma swój własny mózg. Ta sytuacja potwierdzała to stwierdzenie.

Samanta

- Dalej pokaż na co Cię stać . Pokaż złość pokaż emocje - Krzyczała mimo , że syn siedział tuz przed nią . Chciała aby mały nauczył się warczeć i ryczeć . W końcu to nie przydawało się tylko przy polowaniu . Gdyby czasem nie daj boże Mu miał kłopoty i musiałby stanąć do walki , ryk i wark da mu dużą przewagę . Oczywiście jeżeli zrobi to jak profesjonalista .

Mu

Spojrzał na Samantę. Wstał i obszedł ją dookoła. Najpierw z jego pyska wydobyło się ciche chrypniecie. Usiadł przed matką. Skupił się i spróbował po raz drugi. Znów tylko chrypnięcie. Wpadł na pomysł. Zaczął przypominać sobie wszystkie złe rzeczy jakich doświadczył za młodu. Spróbował ponownie. Głuche warkniecie wydobyło się z jego przepony. Z pobliskich drzew odleciały ptaki.

Samanta

- I o to mi chodziło kochanie - Rzekła do syna i polizała go po pysku . Teraz najtrudniejsza część egzaminu . Polowanie . - Chodź za mną - Powiedziała i zmierzała ku lasu . - Najpierw popatrz . Potem będziesz miał szansę - Wadera sprężycie wskoczyła na drzewo . Poruszała się po nim bez żadnego szelestu , dźwięku . Rozejrzała się dookoła . Dostrzegła młodego jelonka z matką . Zerwała szyszkę i rzuciła nią w ich stronę . Szyszka chrypnęła i rozbryzła się na kamieniu . Matka jelonka od razu rzuciła się do ucieczki . Mały za nią . Łowczyni szybko i energicznie zeskoczyła z drzewa i zaczęła za nimi biec .
Kiedy była już blisko młodego wskoczyła na niego . A ponieważ był tuż za matką . Podrapała matkę po zadzie aby szybciej odbiegła . Młodego natomiast przewaliła na ziemię . Szybko jej łapy znalazły się na jego ciele i przywalały do ziemi . Łowczyni ugryzła go lekko szyję po czym szybko zacisnęła je mocniej . Wydał się tylko głuchy chrup . Jelonek już nie żył .
Wilczyca ryknęła przeraźliwie . Była z siebie dumna .
Wadera chwyciła go w pysk i wyszła z lasu . Rzuciła ofiarę przed Mu i rzekła z dumnie podniesionym łbem - Teraz Ty , ale zacznij od tego zająca - I wskazała łapą na szeleszczące krzaki . Wiedziała , że to zając gdyż poczuła woń jego futra .

FlowerSky

Obsrrwowała ich przez kilka dłuższych chwil.

Samanta

Popatrzyła na Flowersky . Podeszła do niej i zapytała chłodno - Czego tu szukasz ? - Irytowało ją kiedy obce szczeniaki przychodziły do jej legowiska . To świadczyło też o ich kulturze .

// Punkt 14 ! //