Brama

Viktoria

//Ło, kurna! Jestem hardcorem! Stojąc przy Lisie stoję najbardziej z brzegu! To niemożliwe! A na serio - ignoruję. Idź się wypchaj i daj mi spokój! Pierwsi z brzegu są Raven i Elena! Trzeba czytać posty!//

Beta spojrzała na zbliźającą się Wheat i jej zwierzątko. Przewróciła teatralnie oczyma i wzniosła się wysoko w powietrze. Viktoria jeż doskonale wie, że jest celem byłej Alfy. Bosz, ona jest jak wrzód na dupie!

Elena

W tym momencie na pole bitwy powróciła Elena. Miała nogę usztywnioną ale na tyle w dobrym stanie, że na nią pewnie stąpała. Rana na boku była całkiem zagojona a zbroja miała dziwny odcień, gdyż krew wojowniczki na niej zaschła tworząc niecodzienne wzory na skórze smoka. Wyhamowała gwałtownie w miejscu, nad którym unosiła się Viktoria i obnażyła kły. Ona tak łatwo nie daje za wygraną, ale w tamtym stanie na wiele by się nie zdała. Jednak wróciła tak jak obiecała i pozostanie przy swoich dzielnych wojownikach.

Wheat

//Vik, mówiąc "pierwszego z brzegu" miałam na myśli pierwszego, którego Wheat zauważyła. A poza tym... skąd Viktoria może wiedzieć, że nie jestem już alfą...?//

Wheat odwróciła się i spojrzała na E...lenę. Warknęła na nią i pyszniąc się, pokazała jej ołówek. Jej ołówek, trzeba o tym pamiętać. A wszystko, co Wheat, ma Wheat. Szurnęła po podłodze kilka linii. Małe stworzonko rozpadło się w milczeniu, a z posadzki wstał tygrys. Taki szablastozębny. Wheat zachichotała i spojrzała znów na Viktorię.
-Czemu walczysz przeciwko mnie?-syknęła nienaturalnym, wysokim głosem, chowając ołówek do podręcznej torby. Nie było czasu na przywożenie całego plecaka.

Tygrys ods... nie, on i tak miał już odsłonięte kły. W każdym razie, odbił się od ziemi i skoczył na Elenę, wyciągając pazury.

Hiretsuna Shinigami

Raven chyba sie zaomotał. W każdym razie widząc tygrysa lecącego na Elenę od razu w wilku znowu zbudził się Hiretsuna który to teraz praktycznie cały płonący na zielono prócz ogona skoczył na tygrysa tak aby ten nie dosięgnął wojowniczki. Biegł jak najszybciej aby swymi rogami znowu uderzyć w potwora. Jednak tym razem zatrzymał się przed Eleną i tygrysem. Warknął na niego zacielke.
- Zabijać... - mruknął dosłyszalnie i rzucił się na tygrysa. Swym dość ciężkim ciałem chciał go tylko jak narazie odsunąć siłą odrzutu gdzieś byle by w wadere nie trafił. Następnie płonące spojrzenie stanęło na Wheat.
- Zginiesz! - warknął w jej stronę.

Viktoria

//To tylko przemyślenia. :3//

Viktoria zniżyła lot. O, nie! Co to, to nie! Nikt nie będzie krzywdził jej przyjaciół!
- Buryata neka povishavane na kolyanoto mi i shte bŭde na vseki razgovor!! - wrzasnęła. Po chwili w jej łapach zaczęły kumulować się wiatry zewsząd wiejące. Beta uśmiechnęła się pod nosem i i wykierowała łapy pierw stronę Wheat, a później w stronę tygrysa szablastozębnego. Oczywiście uważała by nie trafić w Elenę. Powracają do fabuły. Tornado powstawało coraz większe i silniejsze. Malarka i jej rysunek zaczęli wznosić się w powietrze. Prędkość z jaką kręciło się powietrze była bardzo trudna do pokonania. Magiczka jęknęła. Równie trudno jest utrzymać to diabelstwo. Zamknęła na chwilkę oczy. Gdy je otworzyła zatoczyła kółko w powietrzu i wycelowała łapami w mury zamku. Tornado zaczęła tam podążać. Skrzydlata wzniosła łapy w górę i klasnęła. Zawirowane powietrze wzniosło się nad pałac, omijając ściany i mury, i wraz z klaśnięciem zniknęło, zostawiając Wheat i jej zwierzaczka na dachu.

*Buryata neka povishavane na kolyanoto mi i shte bŭde na vseki razgovor! - Tornado niech powstanie w mej łapie i będzie na każde zawołanie!

Wheat

//Prfffft. To ty lepiej nie myśl, bo coś za dobrze ci to idzie... ;3//

Wheat spojrzała w dół, nieco oszołomiona. Chwyciła ołówek i nabazgrała coś na dachu. Wszystkie dźwięki zagłuszył nagle potężny, demoniczny wręcz ryk. Szusnęło to to w dół i zaryczało raz jeszcze. Wheat siedziała smokowi na grzbiecie. I śmiała się. Śmiała się demonicznie. Że też ona zawsze musi zafundować sobie wpiernicz... smok wylądował i machnął skrzydłami, powalając Viktorię i Ravena ich masą.

Viktoria

Viktoria spojrzała na smoka. Z chęcią zaliczyłaby niezłego facepalma. Wszystko cały czas oglądała z góry. Przecież nawet nie wylądowała! Jak może zostać powalona na ziemię unosząc się w powietrzu i nie stojąc na ziemi, hę? Beta wzniosła się jeszcze wyżej.
- Metalni verigi i imeto na drakona i si lyubovnitsa!* - rzuciła następne zaklęcie. Cóż miała innego do zrobienia? Przecież tym się specjalizuje - magią. Z zachwytem zaczęła patrzeć jak łańcuchy mocno przywiązują Wheat i jej rysunkowego smoka do ziemia. Tak żeby nie mogli się ruszyć. Zaraz szybko dodała następny czar: - Metal, koito sa izraboteni ot tezi verigi ili ustoĭchivi na vsichko, koeto mozhe da unishtozhi!** - Łańcuchy błysnęły i... i tyle! Były teraz odporne na wszelki ogień, lawę lub coś co może im coś zrobić. :3 Beta westchnęła i szybko zapikowała w dół. Zatrzymała się nad Wheat, warknęła lekko, wyrwała Malarce ołówek i znów wróciła na poprzednią pozycję. Patrząc tak z góry na pole bitwy, wrzuciła ołówek do swojej torby.

*Metalni verigi i imeto na drakona i si lyubovnitsa! - Metalowe łańcuchy zwiążcie smoka oraz oraz jej panią!
**Metal, koito sa izraboteni ot tezi verigi ili ustoĭchivi na vsichko, koeto mozhe da unishtozhi! - Metalu, z którego zrobione są te łańcuchy bądź odporny na wszystko co Cię może zniszczyć!

Hiretsuna Shinigami

Raven owszem. Został powalony na ziemię. Usiadł z naprawde dziwnym spokojem spoglądając na wheat.
- Zginiesz. - syknął jakby do siebie po czym otarł wierzchem łapy krew która pociekła mu z rany kiedy to smok odrzucił go i wilk zahaczył o ostry kamień. Złożył łapy
niczym do modlitwy i mgła okleiła go dookoła a następnie zniknął. Znalazł się za wheat na jej smoku. Swym łbem jak i rogami szybko i z całą siłą pchnął ją w lewe żebra tak aby ją ze smoka zrzucić oraz aby jej coś zrobić.

Wheat

[nie zrzucisz jej, bo jest przykuta. A ty, Viktorio, mimo, iż unosisz się, mogłaś zostać uderzona skrzydłem.]

Wheat syknęła w stronę demona. I znów się zaśmiała, a ołówek powrócił do jej łapy. Nie ma tak łatwo, już wybrał właściciela. Wyzwoliła łapę i wyrysowała szybko jastrzębia. Smok rozsypał się, więzy rozluźniły, bo żadnego olbrzymiego gada już nie trzymały. Wheat szybko wyskoczyła, choć czuła ból po zadanym przez Ravena ciosie. Jastrząb wystrzelił do góry i zapikował, uderzając Viktorię dziobem w potylicę. A Wheat zacisnęła łapę na ołówku i z rozpędu uderzyła demona w brzuch.

Hiretsuna Shinigami

Kiedy ten został uderzony w brzuch stało się coś dziwnego dla niektórych a dla niektórych nie. Demon się rozsypał niczym piasek i słychać było "sss" mówiące że dostał nieźle. Sam pojawił się na ziemi obok Eleny i usiadł obok niej aby jej nic się nie stało. Co to to nie!

Wheat

Wheat zatrzymała się i skrzywiła, gdy rana zapulsowała boleśnie. Rzuciła demonowi spojrzenie, w którym jakby gasła determinacja. Zamrugała dwukrotnie i ugięły się pod nią łapy. Uderzyła o ziemię, tracąc jednocześnie świadomość.

Viktoria

//Nie masz takiej mocy, ani ołówek, by powrócił w Twoje łapy. tym bardziej, że został uwięziony (!) w magicznej (!!) torbie. Musisz wiedzieć, że ołówek ma taką moc, że ożywają tylko jego rysunki! Nie może się do Ciebie teleportować. Tak więc: jastrzębia nie ma, smoka nie ma i ołówka nie masz. x3//

Viktoria zaśmiała się. Widok upadającej ze zmęczenia Wheat - bezcenne. Wadera obniżyła trochę lot. Jednak na bezpieczną odległość od Malarki. Przecież nie chcemy żeby odzyskała ołówek, czyż nie?

Wheat

//Noo... dobrze, niech ci będzie. Ale kto powiedział, że tak nie może być...?//

Wheat otworzyła oczy. Nie czerwone, a błękitne. Jak to kiedyś miały w zwyczaju wyglądać. Nie ruszała się z miejsca, tylko leżała, powoli oddychając i patrząc przed siebie.

Viktoria

//Nie może i już. Ten ołówek ma tylko jedną zdolność - wszystko co zostanie nim narysowanie będzie... żywe.//

Beta cały czas obserwowała uważnie Wheat. O, nie! Nie spuści jej z oczu. W każdej chwili musi być gotowa na odparcie ataku. Wadera machnęła tylko łapą, by łańcuchy zniknęły. Po co mają dalej leżeć? Najwyżej przyzwie je się jeszcze raz...

Wheat

Wheat powoli przekręciła głowę i wlepiła błękitne oczęta w Viktorię. Nadal tak sobie leżała, a jej wzrok nadal był nieprzytomny, choć już nie tak demoniczny.

Viktoria

Viktoria zamrugała oczyma. Czyżby Wheat się poddała? Czy może nie była już pod władzą Hono-no? Nieważne. I tak się do niej nie zbliży. Nie ufa jej. Nie może zaufać komuś, kto ją przed chwilą chciał zabić!

Wheat

Wheat westchnęła i zwinęła się w kłębuszek, wodząc nieprzytomnym wzrokiem po wszystkich wilkach. Czuła pustkę. Nie wiedziała, co się dzieje. Co się stało, czemu tu jest?

Artur

Art wkroczył na obręb bramy. Wydawało mu się, ze Ziemia zadrżała. Ale niestety, tylko on upadł na pysk. Ociężale wstał i pomasował szczękę, jęcząc przy tym. Spojrzał na to, co wyprawiają dwa wilki. Jeden prz..prze..przerażający, drugi wręcz fantastyczny i wyglądający na kreatywnego. Mlasnął językiem i podniósł jedną brew do góry.
Westchnął i pomyślał, że przybycie tu to coś, czego będzie potem żałować. Wyciągnął swój pędzelek i przytulił, broniąc jedynej rzeczy której posiadał.
-Ni, moje, moje!-krzyknął w stronę wilczycy która jeszcze przed chwilą miała ołówek. Widocznie, była artystką. Oczy Arta zabłysły.

Wheat

//Nie mam ołówka, został mi zabrany.//

Wheat spojrzała otępiale na piszczącego wilka. Przez chwilę obdarzała go swym nieprzytomnym spojrzeniem, ale po chwili znów wpatrzyła się w ziemię.

Artur

//a ja nie piszczę o.O//

Art obdarzył wilczycę ogromnym spojrzeniem, po czym pachnął ogonem i odwrócił się. Potem spojrzał na owe wilczyce. Zacisnął białe zęby i odszedł, ot tak. Jakoś nie miał co robić. Nikogo nie mógł dręczyć, malować... Nie. Włożył pędzelek w zęby i ruszył przed siebie.

zt.