Domek pośród fal - miejsce Viktorii

Dante de Cossa

Schatt pobiegł za Shinrą i usiadł przy niej. Rozmyślał o wielu rzeczach. Może miał jeszcze szansę? Wątpił w to, jednak nie rezygnował. Zawsze był uparty. Śnieg był piękny, lecz nie o tym myślał. Myślał o rozczarowanych wilkach i zranionych odmową. Ile takich musiało być?

Kartel

Ale smutków tutaj. - Myślał Kartel. Na szczęście on miał dobrze z Adą. Zauważył, że ona też nie najlepiej tańczy. Ale uśmiechnął się i powiedział - Świetnie tańczysz, Ada! - Oczywiście ją okłamał, ale chciał zrobić jej przyjemność.

Mizu

A Mizu też coś zrozumiała. Ale to, że nie może już tu siedzieć. Oczywiście nic jej nie zmuszało do tego, żeby sobie stąd wyjść. Mogłaby tu siedzieć nawet latami, jednak to nie miało sensu... A nawet jeśli to nie w tym domku, mogła sobie wyjść... Ale do wyjścia coś ją zaczęło zmuszać. Zrobiło jej się duszno, musiała pooddychać świeżym powietrzem. - Ja będę na zewnątrz. Jeśli będziesz chciała pogadać, przyjdź. Jeśli mnie nie będzie... znaczy, że zniknęłam. - Powiedziała do Koku i uśmiechnęła się bez jakichkolwiek uczuć. Wyszła z domku i widząc czwórkę wilków oddaliła się od nich, żeby im nie przeszkadzać. Położyła się na (według niej) ciepłej, cienkiej warstwie śniegu i patrzała kątem oka na parki.

Viktoria

Viki popłakała się na dobre. - Nic nie szkodzi, Jael. To twoja decyzja. - Mówiła przez łzy. Pobiegła szybko za drzewo. Nie chciała, żeby ktoś widział jak ona płacze. Wykopała sobie "grotę" w śniegu, do której mogły zmieścić się nawet dwa wilki. Weszła do niej i zaczęła leciutko pochlipywać.

Naomi

Ada uśmiechnęła się do Kartela. Wiedziała, że nie mówi prawdy. Jednak nie przeszkadzało jej to. Nie wiedziała czy ona i Kartel są razem. Właściwie to się stało tak szybko.. Ada już nic nie wiedziała.. I na tą myśl przytuliła się szybko do Kartela.. tak jak by on miał ją ochronić przed tymi myślami.

Samuerian

Jael położył się na ziemi, nie zwracając uwagi na zimno. Położył przednie łapy na głowie i leżał tak nieruchomo. Była to oznaka rozpaczy w jego wykonaniu. Powinien się teraz wynieść. Zranił ją. Jak mógł? Był zły. Bardzo zły.

Kartel

Kartel był zaskoczony tym, że Ada go przytuliła. Potrząsnął głową i powiedział - Spokojnie ja Cię ochronię! - Uśmiechnął się. Teraz sam przytulił się do Ady. Ale tak, aby jej nie zgnieść.

Viktoria

Jael... Jael... - Viki wołała Jaela ze swej "norki". - Jael proszę przyjdź tu... - SZeptała tak, aby tylko on ją usłyszał. - Nie odchodź... Nie... - Mówiła błagalnie. Co prawda zranił ją, ale to ni był powód, żeby odchodził. - Nie odchodź... Proszę... - Szeptała.

Dante de Cossa

Viktoria została zraniona po raz kolejny. Czy na to zasługiwała? Kartel zdawał mu się bardziej godny zaufania niż Jael. Lecz on Shinry nie zostawi. Jak postanowił, tak zrobi. Przysiągł to sobie w duchu i wytrzyma do końca.

Samuerian

Jael usłyszał wołanie Viktorii. Nie był pewny, czy powinien iść. Czy nie zrani jej jeszcze bardziej. Jednak ruszył się, i podszedł do norki, w której siedziała wilczyca.
- Taak...? - rzekł cicho, niepewnie. Zupełnie niepodobny do siebie...

Naomi

Jednak Kartel źle wymierzył swoje siły. Zaczął ściskać Adę tak mocno, że przez moment nie mogła oddychać. Nie wiedziała co myśleć, co krzyczeć i co robić.

KokuRai

Koku zamyśliła się. Po chwili podniosła głowę i się rozejrzała. - Mizu co lubisz robić? - zapytała patrząc na wilki. Jej wzrok spoczął na Jaelu. Czyżby on się jej spodobał, ale Koku u niego nie miała szans, ponieważ wadera myśli że on kocha już kogoś innego.
Jej głowa poszła na dól, a w ogóle przez tą maskę.

Viktoria

Wejdź do mnie proszę... - Szeptała nadal. - Proszę... Nie odchodź... Nie zostawiaj mnie... To znaczy nas... - Plątała się. Nadal lubiła Jaela. Jednak nie chciała, aż tak tego pokazywać. - Porozmawiasz ze mną?... Nudno tu samej... Wiesz ja znowu mam złamane serce... A nic tak nie boli jak one...

Mizu

- Co lubię robić? - Zastanowiła się chwile, zdziwiona, że Koku jednak się pojawiła. - Ostatnio nie ma takiej rzeczy... Kiedyś wielką radość sprawiała mi praca w restauracji. A teraz? Nie ma czegoś takiego... - Odpowiedziała i spojrzała na wilczycę. Powędrowała za jej wzrokiem. "Jael?" Przemknęło jej na myśl. Ona nie rozumiała chyba już nic co tu się działo... Wszystko się plątało. To ktoś z kimś był, zaraz kochał kogoś innego, chwilę później był jeszcze z kimś innym bądź nie. - A Ty? - Zapytała z podejrzliwie przymrużonymi powiekami. Niestety nie było tego widać xd.

Samuerian

- Wiem. - powiedział tylko. Nie powinien jej dalej ranić. Nie powinien pokazywać jej się na oczy. - Wybacz mi. - rzekł i oddalił się kawałek, tak, że Viktoria nie mogła go widzieć, ani on jej. Siedział tak bez żadnego ruchu, patrząc na norkę.

Kartel

Orany, Ada, nic Ci nie jest?! - Zapytał przestraszony wilk. Musiał uważać na to jak kogo przytula, bo nawet to bywa nie bezpieczne. Był dość silnym wilkiem, dla tego też chciał być Wojownikiem. - Ada, wybacz. Jestem dość silny i nie umiem nad tym panować! Nic Ci nie jest? - Zapytał jeszcze raz. Nadal był jeszcze trochę przestraszony.

Viktoria

Gdzie jest ten wilk? - Myślała Viki. Wyczuła go, ale nie widziała. - A może już poszedł? I tylko zapach po nim został? - Potrząsnęła głową. Nagle energicznie odepchnęła się łapami i wyskoczyła z nory. Przez przypadek wpadła na Jaela. Spojrzała mu w oczy. Jak zwykle błyszczały się jej jak małe światełka. - Wybacz...

Lea

Lea zerknęła na Setha. Milczał.
- Przepraszam cię na chwilę. - rzekła i wyszła z domu. Jej wzrok powędrował w stronę Jaela. I Viktorii. Jael, co żeś zrobił? - pomyślała. Jednak nie podeszła do nich. Nie chciała przeszkadzać.

Ines

Na terenie bagien, a inaczej mówiąc na terenie Viki zjawiła się nieoczekiwana osoba, była to An. Machnęła ogonem i podeszła do Lei, usiadła obok i obserwowała co się dzieje, ale sobie porę na odwiedziny wybrała.. Hej, co się dzieje?- zapytała.

Unai

Coś przemknęło między drzewami. Nie można było dostrzec cóż to takiego, gdyż osobnik ukrywał się w mroku drzew. Sam nie wiedział dlaczego tu przybył. Owszem, zdawał sobie sprawę, że są to tereny jakiejś watahy, najprawdopodobniej Wody, lecz nie przejął się tym zbytno. Zlustrował obecnych przenikliwym spojrzeniem, po czym machnął kilka razy ogonem. Same szczeniaki i dojrzewający. Ciekawe. Imprezę sobie urządzają czy co? Jednym zwinnym ruchem wskoczył na jedną z grubych gałęzi, a pantera tuż za nim. Orton doskonale maskował się w tym otoczeniu i zapewne czuł się jak ryba w wodzie. No tak, jest panterą śnieżną, więc nie ma się co dziwić. Basior o hienowatym wyglądzie postanowił poobserwować 'imprezowiczów'. Nie ruszał się nawet o milimetr. Ciekawe, czy go dostrzegą.