Grota Sherii :D

Niki

Pobiegła za nim,jak zawsze ciekawa życia.Zadowolona,że go poznała biegła za nim,był dość szybki.

Sherii

Wróciła do swojej groty, wcześniej ją zostawiła, żeby Niki z Zakirem mieli wolną chatę tylko userka zapomniała o tym wspomnieć. Więc wróciła na stare śmieci i usiadła w koncie, siedziała, siedziała i nadal bez czynnie siedziała, a w jej głupiej główce pojawiały się coraz to nowsze myśli.

{ nie miałam pomysłu na ten post :/ }

Shauni

Przywędrowała tu lekkim, sprężystym krokiem. Po cichu zajrzała do jaskini, sprawdzając czy nie ma zbyt dużego tłoku, ponieważ droga była wolna uśmiechnęła się szeroko.
- Cześć Sherii - krzyknęła głośno - Można? - zapytała szeroko uśmiechnięta.

Sherii

- Cześć, pewnie Ty zawsze możesz - powiedziała i zrobiła gest łapką żeby śmiało weszła, przy czym szeroko się uśmiechnęła dawno się z nią nie widziała.
- Co tam u Ciebie? - zapytała kilka sekund później.

Shauni

- U mnie wszystko po staremu - odpowiedziała z uśmiechem - lepiej mów co u Ciebie, bo wieki się nie widziałyśmy - wyszczerz.

Sherii

- Też po staremu, nie potrafię się odnaleźć w Krainie Wilków i co raz częściej myślę o odejściu. No i chyba tyle... - powiedziała i spuściła łeb, nie chciała zamartwiać Shauni.

Shauni

Przyjrzała jej się uważnie, po czym wybuchła:
- Zgłupiałaś chyba!- spojrzała na nią groźnie - Nigdzie nie odchodzisz, rozumiesz?

Sherii

- Ale ja się tutaj nie potrafię odnaleźć, zrozum to... - powiedziała i zaczęła patrzeć na Shauni swoimi maślanymi oczkami.

Shauni

- Tym razem na mnie nie zadziałają - mruknęła patrząc w oczy wilczycy - A Ty zrozum, że to okres przejściowy i że Ci przejdzie - powiedziała dobitnie.

Sherii

- A jak nie przejdzie? Mnie tu praktycznie nic nie trzyma, oprócz Ciebie, Szasty, Baksa i kilku moich przyjaciół... Nie mam tu nikogo oprócz Was - powiedziała i położyła łeb na łapy.

Shauni

- No to właśnie - powiedziała cicho - zostań ze względu na nas. - nie spuszczała jej z oczu, a jej czarne ślepia delikatnie migotały.

Sherii

- Ale ja już nie wiem. Pozwól, że zadecyduje o tym wszystkim sama - powiedziała i patrzała na nią chodź by na własną matkę, której przecież nie pamiętała.

Carly

Chciałam wejść po cichu, poznać sąsiadkę, ee, lub sąsiada, lecz skały i ziemia były śliskie i się poślizgnęłam. Robiąc 4 fikołajki w przód znalazłam się w mieszkanku. Leżąc wciąż po upadku na łebku uśmiechnęłam się na widok dwóch wilków.
- Witam.. - mruknęłam.
- Ja chciałam tylko poznać eee... - urwałam patrząc na właścicielkę - Sąsiadkę..

Shauni

Przez chwilę przyglądała jej się w milczeniu, a jej czarne ślepia jakby przeszywały ją na wylot. PO chwili odezwała się już spokojniejszym głosem:
- Jak chcesz - wzruszyła ramionami - To co może masz herbatkę? - zapytała z uśmiechem.

Sherii

- Witaj - powiedziała dość chłodno, nie była w nastroju do powitań, ale cóż jeśli już weszła trzeba była ją przywitać.
- Nic się nie stało, dostarczyłaś nam przynajmniej trochę dość nudnej rozrywki - dodała jeszcze bardziej oschle niż przedtem.

Carly

Popatrzyłam na nią.
- Cóż...Jak zwykle...Nienajlepszy moment...- mruknęłam i wybiegłam z groty.

Sherii

- Eh... Dziwne te nowe wilczyce - warknęła do siebie i pomachała jej łapką na pożegnanie.
- Tak mam - powiedziała do Shauni, uśmiechnęła się do niej i podreptała do kuchni, zaparzyła herbatkę.
- Proszę z cytrynką - odparła dają jej herbatę.

Shauni

- Dzięki - upiła łyk, nie zainteresowała się w ogóle nieznajomą wilczycą - A jak z Szastą? - zapytała patrząc na Sherii - Pogodziłaś się z nim?

Sherii

- Chyba nie, on mnie nadal unika. Praktycznie nie widziałam go od jakiś dobrych dwóch tygodni i raczej za nim nie tęsknie, bo on za mną też pewnie nie - powiedziała i zamieszała herbatę srebrną łyżeczką.

Shauni

- Rozumiem - mruknęła cicho i upiła kolejny łyk - Ahh te wilki - westchnęła po czym cicho się zaśmiała.