Legowisko Carly

Ariana

Do legowiska wleciał Ash. Cariba odsunęła się od Asha a Ash przyniósł lecznicze zioło i podsunął je Carly jakby chciał powiedzieć *zjedz* i podfrunął pod jej ranę i zaczął płakać. A łzy skapywały na ranę Carly uleczając ją od bólu.

Amija · Wysłany: Czw 18:25, 18 Mar 2010 Temat postu:

Dosyć wolnym krokiem weszła do jaskini z Arianą na grzbiecie. Ta wędrówka tak ją zmęczyła, że ledwie stała. Usiadła, by Ariana zeszła i ziewnęła przeciągle. - Ariano mogłabym zostać tu na noc ? - mruknęła do siostry. Głupie pytanie. to było legowisko Carly, a nie Ariany. Ale co tam, ona też tu mieszka. Położyła się pod ścianą i owinęła ogonem.

Ariana

To legowisko mamy -szepnęła Ari . Usiadła i ziewnęła. Minął wieczór i noc rano wstała i przeciągnęła się. Wyszła na moment lecz niewróciła
Zostawiła list że opuszcza krainę i spotkają się u rodziców .

Amija Samotnicy Kącik Waspa//

Amija

/ List ? Od kiedy wilki umią pisać ? a dobra tam xd

Amija powoli otworzyła zaspane oczy i rozejrzała się dookoła. Ariany nigdzie nie było. Ziewnęła przeciągle, wstała i przeczytała list od siostry. - Aha, czyli teraz do Waspa... - mruknęła sama do siebie i pobiegła w stronę legowiska.

Torak

Wleciałem na polane,zeskoczyłem z Feniksa i czekałem na polane.Will puścił figurkę więc ja przysunołem ją do ściany gdzie się oierałem i w między czasie dokonywałem udoskonaleń figurki.

Carly

Carly wbiegła tu. Gdy tylko przebiegła próg, w jej oczach zakręciły się łzy, w umyśle przed oczami stanęła Ariana i Amija. Usiadła, a łzy mimowolnie spłynęły po jej skroniach. Zapomniała o feniksie, Toraku i pięknym prezencie, a właściwie to dwóch. Pociągnęła nosem, ocierając łzy.

Torak

Widząc jak po twarzy Carly spływają łzy podeszłem do niej i usiadłem obok niej.Wytarłem cieknące łzy swoim własnym czarnym płaszczem chociaż normalnie bym tego nie zrobił.Kochałem swój płaszcz który da mi mistrz i obiecałem że niedotkną go łzy innego wilka niż tylko moje no ale trudno,otuliłem ją moją wielką łapą-Czemu płaczesz?-spytałem-nie powinaś oszpecać swojego piękna łzami-dodałem.

Carly

- Tęsknię za Arianą, za Amiją... - szepnęła, z trudem powstrzymując łzy - Przepraszam... - dodała - To moje córki.
Czerwona grzywka opadła na jej oczy koloru krwawego. Nie chciała płakać, ale serce mówiło inaczej. Zbyt długo ich nie widziała. A co jeśli małej Ari się coś stało? Amija jest dorosła, o nią się aż tak nie martwiła.

Torak

Spojżałem jej w oczy-niemartw się o nie,Amija napewno opiekuje sie siostrą-
Powiedziałem i uśmiechnołem się do niej.Nie lubiłem gdy jakaś Wadera płakała to była moja słabość.Wiedziałem co czuje wadera ponieważ ja tęskniłem za rodzicami tylko że oni nie żyli od dawna a dzieci Carly żyły.

Carly

Otworzyła ślepia, z których poleciał strumyk łez.
- Ariana opuściła krainę... - szepnęła tylko - Jest mała, bezbornna, w dodatku nie rośnie...
Czuła się okropnie. Wielokrotnie opuszczała krainę, dlatego pewnie odesza. Uznała, że matka o niej zapomniała.

Torak

Wiedziałem że Ariana była wiecznym dzieciakiem-Nie kłopocz się tym napewno znajdzie przyjaciół którzy będą ją bronić-powiedziałem z uśmiechem na pysku
-Nie myśl już o tym bo to od tego miłe,przyjazne,piękne wilki stają się złe,
agresywne i swoje piękno mają gdzieś-dokończyłem-nie chciałbym żebyś taka się stała-dodałem z uśmiechem.

Carly

- Jesteś kochany że tak mówisz... - chlipnęła tylko, po czym odrzucając grzywkę na bok, odsłoniła pysk po którym spływały łzy.
Uśmiechnęła się i spojrzała na Toraka. Wtuliła się w jego futro, pociągając nosem. Dlaczego Waspa nigdy nie ma, gdy go potrzebuje?

Torak

znów wytarłem jej łzy spływające po policzkach i przytuliłem ją-Nie płacz już bo nas zatopisz-powiedziałem uśmiechając się do niej.Liznołem ją przyjacielsko i błysnołem oczami do niej na znak że powinna się uspokoić.

Carly

Zaśmiała się przez łzy, po czym otarła je, aż przestały spadać na ziemię. Uśmiechnęła się do Toraka, po czym skinęła pyskiem do feniksa, biorąc od niego figurkę. Położyła go obok swojego miejsca spoczynku. Zeskoczyła ze skały, po czym zaczęła zmierzać ku spiżarni.
- Chcesz coś do jedzenia, picia? - zapytała.
Nagle zatrzymała się, bo do jej nosa dotarł zapach krwi. Podniosła z ziemi białą chustkę w niebieskie kropki, uśmiechając się pod nosem. Przed jej oczami przewinęła się scena, kiedy Paige ratowała jej łapę. Tknęła nosem bandaże na prawej łapie. Może i powinna przestać je nosić? Nie ważne. Trzymając w zębach chustkę, przywiązała ją do gałęzi, która wystawała z górnej dziury w suficie. xd

Torak

Spojżałem na Carly-Nie dziękuje-powiedziałem i uśmiechnołem się do niej.Wyszedłem na zewnątrz pozbierałem troche patyków i zabrałem się do robienia strzał dla mnie i Carly ponieważ nie wiedziałem czy wilczyca potrafia je wyrabiać.

Carly

- A może jednak? - zapytała, siadając.
Cóż, jej życie na 24 godziny na 12 składało się z picia, więc... Zniknęła w spiżarni, po czym bez pytania przyniosła dwa kubki wyrobione z marmuru, w których było mleko kokosowe z dodatkiem mięty. Uwielbiała ten napój. Postawiła oba na ziemi, jeden podsuwając Torakowi pod nos.
- Chceeesz! - mruknęła przeciągle, ciągnąc z rurki słodki napój - Nie martw się, nie zatrułam tego.

Torak

Czując kokos od razu zmieniłem zdanie-Jasne!-powiedziałem i wziołem napój w łapy.Piłem przez słomkę a mój wyraz twarzy wyglądał jakoś tak <3.Gdy wypiłem postawiłem kubek na ziemi obok mnie,uśmiechnołem się do Wilczycy i na nowo zabrałem się do robienia strzał.

Carly

Zachichotała, spoglądając spod grzywki, czerwonymi ślepiami na Toraka, swego nowego przyjaciela. Nie trudno było o jej przyjaźń, za to wrogiem zostać było ciężko. Dawnej Werze się udało. Carly na myśl o niejakiej pani nie-wilk BB-H, a właściwie w jej gardle zebrał się warkot. Zaraz jednak schowała kły, spuszczając łeb, by Torak nie zobaczył jej wściekłości. Panna nie-wilk zadarła z niewłaściwą osobą, wtedy, w Lesie Tajemnicy...

Torak

Spojżałem na wadere-Co cię tak trapi?Czemu się zdenerwowałaś pewno chodzi o Brendowską co?-powiedziałem i sierść na karku zjeżyła mi sie i zmieniła ubarwienie na czerwień.

Carly

//skąd Torak może to wiedzieć, hm? xd

Uniosłam nagle łeb, a grzywka w strasznym tempie przecięła powietrze, zaraz opadając na oczy. Ziemia pokruszyła się, bo w przeciągu sekundy Carly zdjęła miecz z pleców i wbiła go w ziemię.
- Zadarła z niewłaściwą osobą - zawarczała.
Czerwone, wysadzane diamentami oczy czaszki na mieczu błysnęły. Wilczyca przeskoczyła Toraka i stanęła w progu legowiska, oddychając szybko. Nikogo na świecie nie było takiego jak BB-H. Jedyna osoba, której Carls szczerze nienawidziła.