Skaliste wzniesienie [zebranie 3]

Atrita

Spojrzała na nowo przybyłą waderę swoimi białymi ślepiami, natychmiast rozpoznając w niej Alfę Nocy. Schyliła nieco łeb, stulając długie uszy wzdłuż karku. Puszysty, ciemny niby noc ogon okręcił się wokół łap, kiedy Atrita spojrzała przeniosła wzrok na ciemne, niemal czarne niebo.

Wardress

Wadera odsłoniła swoje oblicze i skierowała je w stronę księżyca. Zawyła głośno, donośnie i przeraźliwie. To ostatni dźwięk, który ma zwołać resztę wilków na zebranie. Mają niedużo czasu. Wszyscy nie będą przecież czekać na nich godzinami. Spojrzała na Euforię, to jej zawdzięczała to zebranie, i być może opiekę nad stadem podczas nieobecności. Oblizała pysk i kłapnęła szczękami. Spojrzała na Atritę, potem na inne wilki z lekkim uśmiechem.

Brenda

Cicho niczym szept roznoszący się echem po pustym pokoju wbiegła na skały, gdzie odbyć się miało ów zebranie watahy. Po jej pysku ściekała jeszcze krew po marnym śniadaniu, równie marnym jak niektórzy tu przebywający. Mimo to podeszła bliżej nie siląc się na błahe przytaknięcie głową na powitanie. Zamknęła oczy czekając ni to na rozpoczęcie, ni to na zakończenie zebrania.

Sparrow.

Młody szczeniak który usłyszał wycie, zaczął iść w tamtą stronę szybkim krokiem. Po krótkiej chwili Sparrow wyszedł z pomiędzy krzaków, nie miał pojęcia co miał robić, więc po prostu usiadła i popatrzał na dwie wilczyce, Euforie i Wardress.

Amija

Siedziała czekając, aż ktoś rozpocznie zebranie. Rozejrzała się dookoła. Trochę mało wilków, jak na Noc. Spojrzała na przybyłą wilczycę - Alfę watahy. Skinęła jej łbem oddając szacunek.

Athoria

Zmrużyła powieki. Spojrzała przyjaźnie na Canis. Teraz poczuła też wyraźnie inną, jakże znajomą jej woń. Sep... Uśmiechnęła się niezauważalnie. Swój wzrok przeniosła po chwili na przybyłą alfę. Wardress. Skinęła jej łbem. Czekała nadal, przepełniona swoim wewnętrznym spokojem. Cóż nowego przyniesie kolejne zebranie Nocy? Teraz swój wzrok wlepiła gdzieś w dal. Milczała.

Richard

I Richard stawił się na zebraniu watahy. Usiadł ledwie dostrzegalny w cieniu, jedynie jego świecące ślepia zdradzały jego obecność. Skinął łbem Alfie, jak i Becie, po czym zlustrował wszystkie wilki krótkim spojrzeniem. Był nowy w tej krainie, więc nikogo z obecnych nie rozpoznał. Mruknął coś pod nosem i czekał.

Bridget · Gość

Wolnym krokiem weszła na zebranie. Spojrzała na wilki, spostrzegła w nich Abaddona swojego syna. Ukazała parę kłów w uśmiechu i przeniosła wzrok na Euforię. ,,Mały J.D... to znaczy Ab... jak każde z moich dzieci nie wspominasz mnie dobrze... wiem to!" pomyślała i kątem oka patrzyła na syna. Jednak i oto znów jej spojrzenie padło na Sephirę córkę z pierwszego miotu z... Szastą. I tu również zagościł uśmiech na pysku starej Bridg ,,Sep... chyba z tobą mam najlepszy kontakt" pomyślała i znów wlepiła ślepia w Betę watahy.

Euforia

Skinęła łbem Wardress.
- W końcu się zjawiłaś w naszych okolicach- szepnęła, iż jedynie Ward ją usłyszała. Wciąz zerkała po wilkach i wilczycach, którzy to zjawiali się ciągle, ale w coraz mniej licznych grupkach. W końcu zeźliła się i warknęła praktycznie:
- Czy sądzicie, że możemy już zaczynać?- zapytała przez zęby, którymi najchętniej by kogoś kłapnęła. Liczyła, że szybko zebranie zakończy, a tymczasem oni nie potrafili się nawet szybko zebrać. Czymże są tak wielce zajęci?

Atrita

Białe spojrzenie spoczęło natychmiast na Euforii, na pysku pojawił się delikatny, barwiony ironią uśmieszek.
- Córko Duszy Nocy, nie ma co odwlekać. Jeżeli reszta się nie zjawiła, nie mają prawa głosu i będą musieli od kogoś innego dowiedzieć się o losie tego zebrania - powiedziała spokojnym, acz chłodnym tonem, przymrużając swoim zwyczajem ślepia.

Kyinra

Niby znikąd na zebraniu pojawiła się Kyinra.Skinęła głową do zebranych wilków i zajęła miejsce obok Bridget.Gdy usiadła owinęła się ogonem.

Athoria

Zmrużyła swoje jasne oczy. Spojrzała jeszcze raz na obecne tu wilki, po czym przeniosła swój uważny wzrok na Euforię. -Ja również nie widzę powodu, by nadal czekać... -Stwierdziła krótko. Głos cichy, ale nadzwyczaj wyraźny.

Sephira

Uśmiechnęła się nieznacznie do przybyłych, których znała. Przeniosła wzrok na Euforię. - Ja również sądzę, że nie ma sensu czekać na pozostałych którzy tak wolno się schodzą. - stwierdziła, skinąwszy łbem na znak szacunku.

Szasta

Lekki szelest między liśćmi zielonych koron drzew. Samiec w mroku opadł ciałem lekko na chłodną gałąź. Jego obecność zwiastował jedynie jego cień padający na glebę. Krwawe ślepia skierował ku poszanowanym przewodzącym watasze i skinął nieznacznie pyskiem. W łapie obracał tęczową bransoletę od Innej, którą pozostała mu jedyną pamiątką po Niej. Jedynie końcówka ogona wilka poruszała się prężnie.

Bridget · Gość

Skinęła łbem obu waderą (Wardress i Eufori) na znak szacunku i usiadła. Wlepiła oczy w Euforię i nastawiła uszy, miało to znaczyć, że jest gotowa słuchać.

Yumi

-Jestem tego samego zdania co reszta. Jeżeli inni nie umieją się szybko zebrać po prostu nie mają prawa głosu. A czy się dowiedzą czy nie o tym co było na zebraniu to wyłącznie ich sprawa. - Powiedziała cichym, obojętnym tonem. Spojrzała tylko na Euforię. Nie lustrowała innych wilków spojrzeniem. Nie miała po co. Machnęła w prawo i lewo swoim ogonem po czym bezszelestnie usiadła na szmaragdowej trawie.

Zeppelin

Wyszła zza krzaków powolnym krokiem spokojnie rozglądając się po obecnych wilkach. Zauważyła, ze znacznej większości nie zna. Skinęła łbem w stronę zebranych i usiadła mimowolnie zamiatając ogonem ziemię.

Amija

Ponowie rozejrzała się po przybyłych. Kyinra, Yumi, Marillion, jej egzaminatorka Atrita... Niewielu z nich rozpoznała, mimo iż na prawie każdym kroku spotykała kogoś z Nocy. - Popieram, nie ma na co czekać. - rzekła strzygąc uchem. Jakoś nie spieszyli się na zebranie.

Heroine

Zza drzew wyłoniła się Tsahayu. Delikatnie skinęła łbem do zebranych wilków. Lustrowała otoczenie czerwonymi ślepiami. Machnęła kilkukrotnie ogonem i usiadła z boku czekając na rozpoczęcie.

Wardress

- Euforio, zaczynaj. Z tego co się domyślam, to Ty zwołałaś to zebranie więc słuchamy, co masz Nam do powiedzenia. - mruknęła i ułożyła się wygodnie na skale.
Spojrzała na Szastę spokojnym, ale pomimo wszystko trochę posmutniałym wzrokiem. Zamknęła oczy i westchnęła. Otwarła je i czekała na pierwsze słowa wadery.