Mroczny las Sasoriego

Siomha Lorcan

- Pozwalasz mi przy sobie być, nie odganiasz mnie od siebie. Przecież mnie nie znasz.- lekko przywarła do ciała wilka.- Dobrze mi przy Tobie, ale...

Sasori

-Hm.. po prostu czuję, że mogę być przy Tobie.. - mruknął ale nie dokończył kiedy wilczyca zaczęła mieć wątpliwości.
-Ale? - spojrzał jej w oczy.. poważnie.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się pusto.- Ale wiem, że to nie może trwać wiecznie.- powiedziała. Zdawała sobie sprawę z tego, że niedługo będzie powinna pójść, mimo tego, że nie chce. Przymknęła oczy.

Sasori

-Dlaczego sądzisz.. że nie może? - uśmiechnął się tajemniczo. Wcale nie chciał zostać teraz sam, mimo iż kochał samotność, a samotność kochała jego.

Siomha Lorcan

Spojrzała na niego ponurym wzrokiem, ale gdzieś w głębi jej dusz kryła się iskierka nadziei.- Chciałbyś spędzać ze mną swój czas?- spytała cicho.

Sasori

-Hm.. jeśli będzie mi dane.. - uśmiechnął się lekko ciepło przytulając Siom. Nie wiedział nic i nie myślał o niczym.. kiedy był przy niej.

Siomha Lorcan

- Jesteś dziwnym wilkiem.- powiedziała uśmiechając się.- Ale mnie to nie przeszkadza.- dodała cicho.

Sasori

-Hm.. bardzo mnie intrygujesz.. - mruknął jej kusząco do ucha przybliżając swój demoniczny oddech do jej karku. Objął jej łapy swym ogonem i uśmiechnął się szatańsko.

Siomha Lorcan

- Niby czym?- spytała zadziornie. Była taka jak inne wilki... no może nie całkowicie. Zlustrowała wilka wzrokiem i uśmiechnęła się ciepło.- To Ty tu jesteś Pan Tajemniczy. Ja jestem tylko zwykłą wilczycą.

Sasori

-Sądzisz , że jesteś zwykłą. Ale ja czytam z Twojej duszy skarbie... - mruknął tajemniczo. Był jakiś dziwny, nieco inny. Jednak wciąż ten sam. Zaczepnie przygryzł jej ucho wyczuwalnie wielkimi kłami.

Akita

Wadera, szła tymi terenami, by odwiedzić starego przyjaciela. Kiedy przypadkowo, przez poślizg, wpadła, a raczej wturlała się, do nieznanej groty, za uwarzyła parę wilków. - Ups, praszam, ja ... ja ... tylko .. pomyliłam jaskinie ! - Powiedziała, nie chciała przeszkadzać, lecz jak widać niestety to zrobiła. Trochę przestraszyła się jak zareagują na to obcy.

Sasori

Odwrócił gwałtownie łeb. Bardzo nie lubił jak mu się przeszkadzano. Był jednak w wyjątkowym humorze. Machnął długim ogonem, a rogi odbiły jaskrawe światło pochodni. Ogień, grota, bazgroły i znaki na ścianach oraz krąg na podłożu w połaczeniu z osobą Sasori'ego dawały nieco szatańskie wrażenie. Zerwał się i stanął na przeciw nieznajomej zasłaniając ciałem Siom. Zacisnął lekko kły.
-He? - uniusł jedną brew, minę miał nieco zniesmaczoną ale nie skoczył do nieproszonego gościa.

Akita

Po upadku trochę zakręciło jej się we łbie, dlatego wadera odpowiedziała z lekkim opóźnieniem. - Eeeeem, to ja ten ... chyba będę zmuszona spadać. - Powiedziała. Chociaż w takim stanie chyba za daleko nie zajdzie. I miała rację, ledwo dźwignęła się na łapy, i znów huknęła o ziemię.

Sasori

Nie lubił pomagać innym i nie obchodził go ich los. Lecz chciał udawać przykładnego 'wilka'.. którym bądź, co bądź.. nie był. Spojrzał chłodno na waderę i nie ruszył się z miejsca, jedynie śledząc jej niezgrabne ruchy swym przeszywającym okiem.
-Czego tu szukałaś.. - warknął po chwili, jednak powstrzymując się od większego zirytowania, zastępując go arogancją. Uspokoił się nieco.

Akita

- Przybyłam tutaj w odwiedziny do kumpla, lecz go nie znalazłam. Chciałam stąd odejść, lecz przez głupi poślizg znalazłam się właśnie tutaj, i widocznie utknęłam. - Odpowiedziała. Kąciki jej pyska uniosły się tworząc tym samym, ironiczny uśmiech. Lecz nie był on posłany do Sasori'ego.

Siomha Lorcan

Obojętnie przyglądała się nowej... chyba ją już spotkała... Nie odzywała się, bo i nie czuła takiej potrzeby. Wyjrzała zza wilka i przechyliła łeb.

Sasori

Pozycja wilka wyglądałą zupełnie jakby była obronna.. obronna dla Siom. Cóż, może to jakiś dziwny głos w duszy kazał tak właśnie się ustawić, a może to tylko odruch? Stał i mierzył wilczycę, jego mina była dość poważna i arogancka, a mina grobowa. Póki co był spokojny. Stał nieco zgarbiony, a i tak patrzył na waderę 'z góry'. Jego wymiary były dość nie typowe jak na wilka.
-Ja nie jestem Twoim kumplem więc rzeczywiście nieco się pomyliłaś. - rzucił. Nie chciał wszczynać jakichś niepotrzebnych zgryzot ze zględu na Siom.

Akita

- Taak. - Mruknęła. Machnęła ogonem. Wadera zaczęła się dziwnie kołysać. Może była to sprawka, upadku i kręcenia się jej we łbie, a może i nie, sama nie wiedziała. Zmierzyła, nieco chłodnym, wzrokiem Sasori'ego, ale nie było to celowe ona już tak miała.

Sasori

Nie wiedział co wadera chciała osiągnąć stojąc nadal na jego terenie. Trochę go to irytowało ale nie ruszył do niej i nie mógł jakoś zwrócić uwagi. Może chciał zrobić dobre wrażenie jedynie przed Siom. Cała ta szopka usiłującej 'uprzejmości' była tylko dla niej. Usiadł powoli nadal zasłaniając ciałem Siomhę. Patrzył na nową. Widział, że chyba nie wszystko z nią wporządku. Jego gesty nie wykazywały żadnej agresjii w stosunku do gościa. Póki co..

Akita

- Widzę że moja obecność tutaj, tylko wam przeszkadza, dlatego odejdę. - Rzuciła. Lecz jak tylko się podniosła, zawroty głowy nasiliły się bardziej. Obecni tu mogli zauważyć, jak jej łapy uginają się co jakiś czas pod jej ciężarem. Ciekawe jak Akita sobie poradzi wchodząc po skałach. Westchnęła głęboko i przystanęła obok wyjścia.