Podziemia Lightning

Lightning

Już nie panowała nad sobą.Nie słuchała nikogo.Nic do niej niedocierało.Chciała go zabić,to był jej cel...Zaciskając jeszcze mocniej powoli wyczuwała tętnice...

Vedette

Jęknęła nieprzytomnie z bólu. "To nie miało się tak skończyć!" - krzyknęła w myślach. Lecz nikt jej nie usłyszał.

Azazello

Oczy mu zabłyszczały. Skoczył wyladował na Lighting by ta puściła Ved. Trzymał ją mocno. Ne bał się że wyrządzi jej krzywdę bo była silna zwłaszcza jak traciła kontrolę.
- Ved! - krzyknął, to było hasło do odwrotu. Po czym wciąż mówił do Lighting - Lighting! Spokojnie! - powtarzał wciąż.

Lightning

Moc z którą skoczył na nią czarny wilk rzuciła nią o ściane.Osuneła się powoli.Jej umysł był zawieszony jakby pomiędzy jednym światem a drugim.Po chwili wstała.Odeszła kilka kroków,poczym spojrzała na Vedette.Nie oddychała. Przeraziła się. Chciała podejść i pomóc,ale bała się że Azazello zacznie walkę,myśląc że chce zaatakować. Był na nią wściekły. Na pewno...

Azazello

Dyszał ciężko. Nie ze zmęczenia ale ze zdenerwowania.
- W porządku? - spytał nie kogo innego jak Lighting, widział że już doszła do siebie. Po czym podreptał do Vedette i położył się koło niej. Nie ruszała się.
- Ved...

Lightning

Pokiwała głową.Była przerażona zaistniałą sytuacją. W jej głowie kłębiło się tysiące myśli...Dlaczego do tego dopuściła? Dlaczego nie odmówiła? Jest słaba,ponieważ nie kontrolowała się...

Azazello

- Vedette! - krzyknął i szturchnął siostrę by się obudziła.Jakby spała. Nie było reakcji, nie widział też by jej klatka piersiowa unosiła się i opadała sygnalizując że oddycha. Spojrzał na Lighting rozpaczliwym wzrokiem, lecz bez wyrzutów.On błagał o pomoc.

Lightning

Szybko podeszła do leżącej wilczycy.Przystawiła ucho do jej klatki:
-Jej serce bije,ale słabo. Zróbmy coś. Ja sama nie wiem co...

Vedette

Ved leżała w kałuży krwi nieprzytomna. Dusiła się, było jej gorąco, sny wirowały w jej głowie. Widziała Jego twarz i słyszała Jego słowa. Zalokowały się w kącie jej umysłu i nawiedzały. Usłyszała szept wilczycy...Light czy się jej zdaje? Potem Azz czy to On? Nie wiedziała do którego świata przejść. Pragnęła się obudzić, lecz strach ją opętał. Powinni ją zostawić...

Azazello

- Mnie pytasz? - spytał. Znów jak mu się to zdarzało zaczął się miotać w kółko wokół ciała Vedette, w tą i powrotem. W końcu usiadł opadł na brzuch zasłonił łapami oczy. Czasami był bezradny i to go wkurzało.Po chwili jednak znów stał i powiedział - Może przyłóżmy jej coś na ranę na szyi żeby nie krwawiła?

Lightning

-Zaraz coś przyniosę-pobiegła w kąt jasknini gdzie rosły rośliny.
Po chwili wróciła w pysku z tą samą rośliną,którą leczyła rany Azazellowi.Położyła ją na szyi Vedette i czekała...

Azazello

- No tak raczej tutaj nie istnieje mozliwość że Ved się ruszy skazując się ha śmierć. - powiedział przypominając sobie jak Lighting go opatrywała. Wciąż jednak dreptał z kata w kąt konserwując siostrę.

Vedette

Poczuła coś pieczącego i szczypiącego na szyi. Jęknęła głośno. Co to ma być?! Drgnęła gwałtownie.

Azazello

- Ved!.- krzyknął gdy siostra się ruszyła, nie tyle ze szczęścia co z przerażenia - Nie ruszaj się!

Vedette

Uchyliła ślepia i się wystraszyła. Co się dzieje? Azz? Próbowała unieść głowę, ale powstrzymał ją przeszywający ból. Jęknęła jeszcze głośniej. Zaczęła się denerwować. Wszystko ją bolało.

Azazello

- Przede. Wszystkim. Się. Nie. Ruszaj. - poprosił ją brat łypając ze zdenerwowaniem jednym okiem na Light.

Vedette

Głos brata mieszał się jej z głosem Jego. Jak miała się nie ruszać?! Przypomniało jej się wszystko. WSZYSTKO. Miała nadal uchylone oczy i się prawie trzęsła. Czuła ciepłą maź na plecach i drżała. Przełknęła ślinę i próbowała się uspokoić. W końcu wykrztusiła cichutko:
- O kurczę. - i przymknęła oczy, by zasnąć. Była wykończona.
" Nie możesz żyć ze mną!"- słyszała w głowie Jego głos i odpłynęła.

Azazello

Odetchnął cicho gdy upewnił się że zapadła w sen. Westchnął i usiadł przy niej. Był wykończony emocjami ale nie usnąłby nawet na sekundę. Czuwał przy siostrze i wsłuchiwał się w jej oddech.

Vedette

Obudziła się po kilku godzinach. Nadal czuła ból przechodzący od karku aż do przednich łap. Otworzyła oczy lecz nie śmiała się poruszyć. Słyszała ciężki oddech brata, tak bardzo mu współczuła. Za bardzo się martwi, za dużo przebywa z nią.
Ved skuliła się i powstrzymywała się, by nie jęknąć.

Lightning

Po kilku godzinach czekania była wielkim,czerwonym kłębkiem nerwów.Bała się reakcji Azazella.Wiedziała że jest na nią wściekły.Gdyby się nie zgodziła na ten trening Vedette nie byłaby w takim stanie.
-Przepraszam Vedette-powiedziała cicho-i ciebie też Azazello,za to że do tego dopuściłam.Nie umiem się kontrolować,jestem słaba.-powiedziała do siebie z pogardą.Jakby sama się krytykowała.-Mam za dużo słabych punktów.Muszę być silniejsza-mrukneła gniewnie...