Kraina Ostatniego Jednorożca

Sephira

Przyszła, przywiedziona dziwną, nową wonią. Zobaczyła wilczycę. Skinęła do niej łbem na przywitanie. -Ty też to czujesz? -spytała

Karenaj

-Tak.-Stwierdziła.-To pachnie jakimś dziwnym koniem, ale w tej krainie pełno jest różnych zapachów.-Powiedziała wadera i pociągnęła kilka razy nosem. Podobał się jej ten zapach.-Jak się nazywasz? Bo ja jestem Karenaj.-Spytała młodej.

Sephira

Sephira. -powiedziała. Wabił ją ten zapach. -Idziesz ze mną za tą wonią?

Karenaj

-Dobrze, malutka.-Powiedziała i puściła oko do waderki.-Z jakiej jesteś watahy?-Zapytała.

Sephira

Nocy. -odpowiedziała. -A Ty? -zadając pytanie podążyła nęcona nowym zapachem.

Karenaj

-W Wietrze.-Powiedziała i zamyśliła się na chwilkę.-Nie wyglądasz na groźną i spokojną, tak jak noc.-Powiedziała i spojrzała ciekawie w stronę wadery.

Sephira

Groźna jestem. Ale tylko dla wrogów. Co do spokoju, to próbuję... -zamyśliła się.

Karenaj

-Powinnaś być sobą.-Powiedziała wadera tak po prostu.-Nie powinnaś się zmienia dla watahy. Ja jestem sobą w watasze i za to Jaina mianowała mnie i mojego partnera betą.-Powiedziała i zerknęła na nią.-Oj, wiem, że niby nie powinnam tego mówi, ale chyba się nie wygadasz, co?

Sephira

Jestem sobą. Tyle że co do oazy spokoju, to czasem potrafię wybuchnąć... Oczywiście że nic nie powiem. -uśmiechnęła się i ruszyła za wonią dziwnego konia.

Karenaj

-Dzięki.-Powiedziała wadera i uśmiechnęła się. Szła dalej, podoążając za wonią magicznego konia. Nigdy o takim nie słyszała.

Sephira

Nagle zatrzymała się. Kilka metrów przed nią stał koń.... ale nie zwykły, biały z czymś w kształcie rogu nieco pod uszami. Wiatr jej nie sprzyjał, ale koń jeszcze jej nie wyczuł. Przed nią były krzaki, a nieco obok błoto. Wskoczyła do błota żeby zmylić swój zapach i położyła się za krzakami przyglądając się dziwnemu stworzeniu.

Karenaj

Karenaj również zobaczyła ów dziw. Jednak ona nie uciekła, jakby wiedziona nadprzyrodzonymi siłami podeszła do konia z nisko opuszczoną głową, co, oczywiście, symbolizowało niepewność sytuacji, bo przecież tak wilki o tym "mówią. Jej płasko położone uszy nie były jednak wciśnięte w głowę, a jedynie do nich przyłożone.-Witaj-Powiedziała wadera do konia.

Sephira

Przyglądała się temu zajściu zza krzaków zdziwiona dziwnym zachowaniem wadery. -Przecież ten koń jest od niej ze 3 razy większy, mógłby ją kopnąć, a w takim czasie nawet ja nie zdążyłabym w porę zareagować i zaatakować konia... -myślała. -Przecież najpierw powinno się wybadać zachowanie nieznanego zwierzęcia. -dodała w myślach i wyszła z krzaków podchodząc do wadery, także w pozycji pokazującej że nic nie zrobi ona koniowi. Lecz jej mięśnie były napięte. W razie ataku konia skoczyłaby i zabiłaby go.

Rian

Wadera zakołowała kilka razy nad doliną, zobaczyła białego konia z rogiem, a tuż przy nim dwie wilczyce.Wylądowała kawałek od tego dziwnego zajścia. Podeszła do wilczyc i cichutko szepnęła-Co to jest?

Karenaj

-Ciiiiiii.-Szepnęła wadera czekając na reakcję konia. Ten odwrócił się, potrząsając swoją śnieżnobiałą grzywą. Jego kopyta dwa razy stuknęły o ziemię, a wadera zwana Karenaj Podniosła głowę do góry i stanęła już pewniej, gdy stworzenie odwzajemniło jej przywitanie cichym rżeniem:-Witaj.

Rian

Wadera zdziwiła się, gdy koń odezwał się do nich. Ale co miała począć.-Witaj-rzekła do konia, robiąc kilka powolnych kroków w przód.

Sephira

Spojrzała ze zdziwieniem na konia. Jednak nie poluzowała mięśni. -Witaj. -powiedziała

Karenaj

-Kim jesteś?-Zapytała wadera. Spojrzała na konia, wręcz wydawało się, że przenikała go wzrokiem. Jednak nie widziała nic pod tą śnieżnobiałą powłoką.

Ps. wy też coś piszcie jako koń, szukam MG, mogę, nie?

Sephira

/ok. /chyba możesz/

-Jestem jednorożcem. -odparł koń.

Czym?! pomyślała wadera, ale nie wypowiedziała na głos tego pytania.

Rian

No właśnie, dodała wadera,- Kim jesteś?-Jestem Jednorożcem-odpowiedział magicznym głosem. Jednorożcem?-pierwszy raz słyszę o takim zwierzęciu, powiedziała wadera.