Sekretny wodospad

Yotto

- Kochanie, ja muszę na razie iść. - Powiedział z uśmiechem do Fari i ją pocałował. Spojrzał na Annas. - Pa! - Krzyknął, po czym powoli stąd wyszedł. Spojrzał na Vane. Jednak ona mało go interesowała. Po chwili już zniknął gdzieś dalej.

zt.

Sasori

Kaji Meyit

Ona nie zamierzała od niego uciekać, nie zamierzała zostawiać go nigdy w swoim życiu. Nie potrafiłaby zostawić go dla innego, ponieważ wiedziała, że jej szalona, obłąkana dusza należała do niego, do cudownego w jej mniemaniu demona. Oślepiona jego ciemnością, rozpalona jego wewnętrznym, wspaniałym żarem zatracała się w jego osobie, nie mając wątpliwości odnośnie swych uczuć. Czuła, jak się spina, jak się odsuwa w niezdecydowaniu, lecz miast odczuć zaniepokojenie, uśmiechnęła się jedynie do niego szeroko. Wiedziała doskonale, iż to dla niego nowość, że nie są to dla niego normalne uczucia, codzienne. Gotowa była jednak nauczyć go tego wszystkiego, gotowa byłą czekać cierpliwie i napawać się jego cudownym żarem.

Sasori

Złapał dech, po tym szaleńczym pościgu myśli i czynów.
-Wiesz.. Ja.. - zaczął niepewnie, jak skarcony szczeniak, po ucieczce z domu. Spuścił wzrok i szukał w głowie myśli, oddających jego uczucie. Jednak nie mógł sobie z tym poradzić. Teraz ona władała.. Chyba nie słyszała o tym, że i demon wieki temu miał partnerkę i szczeniaki.. Jednak trwało to krótko, a do partnerki nie czuł kompletnie nic. Później doszło do tragedii, przez którą niektórzy pamiętają właśnie 'tego Sasoriego'. Piekielny rozszarpał soje szczeniaki w napływie gniewu i woli czegoś co siedzi w nim od poczęcia. Partnerka zniknęła, a on również zaginął, powracając po bardzo długim upływie czasu.

Kaji Meyit

Pochyliła się bardziej w jego stronę tak, aby kufa jej blisko była jego puchatego ucha.
- Ciiii - wyszeptała tonem, jak gdyby smakowała z lubością ten dźwięk. - Nie musisz się spieszyć, Sasori-koi - wymruczała, uśmiechając się swym zwyczajem szeroko i niekontrolowanie.
Nie przeczyła temu, iż jest szalona. Będąc ponad siedem miesięcy Magiem, zmagając się z własną energią, kierując emocje w stronę obłędu rozumiała doskonale, co się z nią dzieje. Radość, energiczność i wesołość zmieniły się w płomienne szaleństwo, którego nie obawiała się ani odrobinę, a często nawet sama jeszcze bardziej je podjudzała.

Sasori

Przytknął nos do jej kufy. Zmrużył ślepia i w momencie poczuł jak fala pożądania uderzyła w niego z niesamowitą siłą. Otworzył gwałtownie ślepia, a dech mu zamarł. Nie wiedział czego chciał od niego 'ten' w środku. Coś się działo.. Czuł jakby miał w tej sekundzie rozszarpać kogoś na kawałeczki. A więc takie uczucie to ta cała 'miłość'?
-Chcę Ciebie.. Kochać.. ? - nie był pewien słów, ale był pewien uczuć.

Kaji Meyit

Uśmiechnęła się do niego znowu, tym razem z jakąś dziwną nutą delikatności. Jej ciepłe, iskrzące się szmaragdowe ślepia spoglądały na niego z dozą czułości.
- Nawet Demony potrafią kochać, Sasori-koi - powiedziała cicho, acz nad wyraz donośnie. Głos jej dziwnie brzmiał w przestrzeni, dziwnie miękko, dziwnie... Po prostu dziwnie. - Wystarczy, że w to uwierzysz - dodała, strzygąc swymi dziurawymi uszyma i wpatrując się w niego i tylko w niego. Nic więcej się nie liczyło, nic innego nie było tak ważne, jak on. Nic.

Sasori

Poczuł ciepło. Tym razem nie gorąc pożądania, a takie przyjemne doznanie. Rozlało się po jego wnętrzu, jak złocisty miód, jak lśniąca żywica na korze drzewa. Wetknął pysk w jej futro na karku, dmuchnął w niego żarem, napiętym oddechem.
-Pozwolisz mi się tak po prostu.. Kochać? - szepnął do niej, był czuły, teraz już nie fałszywy, a uwodzicielski. Jednak ton jego był nieco dziwny. Był jakby sztuczny? Nie.. Po prostu był demoniczny..
-Co ze mną zrobiłaś.. - ponownie wyszeptał do niej, mrużąc ślepia i pieszcząc swoją lubą coraz bardziej dziko.

Kaji Meyit

- Oczywiście, że pozwolę. - Zaśmiała się, jak gdyby kwestia ta była naturalna i oczywista. I dla niej była...
Przy nim czuła się wspaniale, zupełnie wyjątkowo, chociaż już na co dzień była nietypową waderą. Jej skromne, cudowne szaleństwo powodowało, że wybijała się z grupy zwykłych, szarych wilczków. Lecz przy nim... przy nim była nie tylko obłąkana, ale i szalenie zakochana.
- Stopiłam lód w Twoim sercu - zażartowała, po czym polizała go przeciągle w policzek. - Aż dziw, że sam nie stopniał. Masz w sobie przecież całą pożogę!

Sasori

-Ale czyże jest ta pożoga, w stosunku do Ciebie. - liznął ją przeciągle po bocznej stronie pyszczka. Słowa były uwodzicielskie i coraz bardziej dominujące. Znów poczuł się pewnie, poczuł, że włada, ale i jest pod władaniem. Zagryzł lekko kły na uchu wadery i zatracił się w jej słowach.
-Co teraz będzie? - szepnął. Nie do końca wiedział, co dalej.

Kaji Meyit

Zaśmiała się, słuchając pochlebnych słów potężnego basiora. Zapadała się z rozkoszą w brzmieniu jego tonu, jak również w samej jego postaci, obecności.
- Co będzie dalej? - powtórzyła jego pytanie cicho, z cwaniackim uśmieszkiem na pysku. - Będziemy żyć - odrzekła mu rozbrajająco, szczerząc szerzej wszystkie swoje białe kiełki.
Tak, będą trwać, będą istnieć, będą siedzieć na tym ziemskim padole, będą żyć. Żyć obok siebie, razem, już nie w pojedynkę. Jej szmaragdowe ślepia zabłysły, zaiskrzyły się wewnętrznym blaskiem.

Sasori

=Żyć.. Żyć razem. - powtórzył jej słowa. To było tak niewiarygodne, że już sam nie był pewien, czy to wszystko dzieje się naprawdę. Uśmiechnął się swobodnie, w wyrazie rozkoszy i przyjemności, z takiej bliskości wadery.
-I dobrze Ci ze mną? - odchylił łeb i spojrzał jej głęboko w hipnotyzujące oczy.

Kaji Meyit

Zarechotała raz jeszcze, po czym najnormalniej w świecie pacnęła go łapą prosto w nos.
- Oczywiście, że mi z Tobą dobrze! - wykrzyknęła i wytknęła mu język, aby zaraz pochylić się ku niemu i liznąć go we wcześniej pacnięty nochal.
Nie kłamała, nigdy tego nie robiła i teraz nie zamierzała zaczynać. O wiele zabawniejsza zawsze była prawda, o wiele więcej śmiechu było, gdy patrzyła na biedne wilki, które miotały się od słów prawdy niźli kłamstwa. Teraz jednak nie planowała nabijać się z Sasori-ego, a tylko przekonać go, że naprawdę go kocha.

Sasori

Zrobił zeza, gdy na jego nosie wylądowała delikatna łapa wadery. Prychnął wielce obrażona, ale gdy spojrzał w jej oczy, od razu wszystko mu przeszło. Jej widok tak cudownie go uspokajał, jej dotyk mógłby zaradzić najbardziej okrutnym zamiarom.
-Udowodnij. - teraz on wystawił jej na wierzch gest. Czarny, jaszczurczy ozór spoczął na jej języczku.

Kaji Meyit

Zarechotała zadowolona, oddając ten osobliwy pocałunek. Zamruczała jeszcze zadowolona, opierając się o włochatego basiora całym swoim ciężarem. Wiedziała, że i tak nie odczuje zbytnio jej wagi ze względu na swoją siłę. Przymknęła nieco swoje szmaragdowe ślepiska, rozkoszując się słodką chwilą z ukochanym demonem.

Sasori

Zawinął na jej języku, swój - długi, nienaturalny, jaszczurczy jęzor - a w ten sposób pocałunek był jeszcze bardziej dziki i cudownie rozkoszny dla obojga. Gładził jej podniebienie, a ona otulała go swoją magią.. Magią osobistą rzecz jasna. Jej urok był nie odparty. Zatracił się w niej całkiem, a jego wstrętny, piekielny wizerunek zmieniał się przy niej.. W potulną zjawę. Zawinął ogon w jej pasie, kilka razy. Wolał jednak na wszelki wypadek mieć ją przy sobie na sto procent.

Kaji Meyit

Zamruczała zadowolona, rejestrując silny uścisk jego ogona na swojej talii. Nie musiał się jednak obawiać - ta szalona, błękitna istota nie zamierzała nigdzie uciekać. Zbyt dobrze tej obłąkanej duszy było obok demona, zbyt wielką radość czerpała z przebywania obok niego. Świat mógł się nawet zapaść, realność mogła iść won daleko stąd - nie obchodziło jej to ani odrobinę. Bo on tu jest.

Sasori

-Wiesz.. - mruknął nagle, przerywając swoje piekielne zabawy ozorem. Zmrużył uwodzicielsko czarne otchłanie ślepi.. Właściwie czy mógł być w tym jakikolwiek urok?
-Ty jesteś żywa.. Ja prawie martwy. - szeptał do niej, ponętny mając wciąż głos. Tulił się do niej, by mimo wszystko pokazać, że chce ją mieć za wszelką cenę.
-Ale przy Tobie.. Czuję, że żyję. - dokończył. Próbował jakoś nawiązać do tego, czego ona oczekuje od niego..

Kaji Meyit

Oparła o jego tors swoje przednie łapy, spoglądając mu prosto w cudowny pyszczek swymi szmaragdowymi ślepiskami. Na kufie jej lśnił szeroki, ukazujący białe kiełki uśmiech, choć prezentował się inaczej niż jej codzienny wyszczerz. Miał w sobie bowiem coś jeszcze, coś przeznaczonego tylko dla jej ukochanego.
- Jak dla mnie jesteś jak najbardziej żywy - wyszeptała, stulając odrobinę swoje dziurawe uszy w niewinnym geście. - I zawsze tak będzie - dodała, pochylając się i wreszcie przejeżdżając językiem po jego żuchwie.

Sasori

Mruknął wyraźnie zadowolony z odpowiedzi.. Ale czy on nie odtrącał bardziej swoją osobą, niżeli przyciągał? Wciąż trapiła go myśl, że kiedyś może zrobić krzywdę swojej lubej waderze. Nie wiedział jeszcze, co go czeka w nowym ciele. Nie był już opętanym, a czystym złem.. Jednakże zachował instynkty dawnego basiora. Wiedział, że najbardziej na świecie pragnie jej.
-Skoro tak mówisz.. - mruknął tylko, aczkolwiek nie pewnie.
-O czym marzysz? - spytał po chwili, nie wiadomo skąd i po co. Słychać było w jego tonie nie lada entuzjazm. Chciał jak najszybciej uszczęśliwić swoją wybrankę i robić wszystko, czego tylko ona zapragnie.