Sekretny wodospad

Jenna

Otworzyła szeroko oczy i postawiła uszy na sztorc, po czym spojrzała na nią.
-Nie ma za co.-Powiedziała i uśmiechnęła się szeroko.
-No to zacznijmy od początku. Ja jestem Jenna, ale lepiej mówić Jen. A ty?-Przedstawiła się i od razu zadała pytanie. I znów stary cykl się powtarza, choć ich rozmowa zaczęła się inaczej.

Helmi

Cheeky, ta postać na avie jest paskudna xP

Helmi zaskoczyły słowa, które wypowiedziała ciemnowłosa wadera. Jenna zajęła się nią, więc mała nie zamierzała przeszkadzać. Położyła się, podwijając pod siebie łapki, ale wciąż zachowywała czujność, nerwowym machnięciem uchem reagując na każdy podejrzany dźwięk.

Jenna

Spojrzała na małą, już nie wiedziała co powiedzieć, by ją przekonać. Spojrzała na czarną waderę, no ciemną, bo miała jakieś odcienie szarości. Oczekiwała na jej odpowiedź, może się zamyśliła? Kto wie.

Cheeky

Azaliż niech spadnie na ciebie klątwa, gdyż wilczycy tej, szukałam przez bite 5 godzin! Mi się tam podoba... lubię takie avy. :3

- Dobrze Jen... ja jestem Cheeky. - Przedstawiła się wadera, uśmiechając ciepło. Przysiadła, po czym odgranęła długą grzywę. Pamiętaj, musisz być miła, musisz być miła... to będzie dłuuugi dzień,... przynajmniej dla Chee. Ponownie odgarnęła grzywkę, uśmiechając sie głupawo.

Jenna

-Miło mi cię poznać.-Powiedziała a na jej pysku widniał taki sam uśmiech. Lubiła poznawać nowe osoby, jedynie te, które są przyjaźnie nastawione a nie złowrogo, już natknęła się na takie i nie chce już więcej.

Elena

El przechadzała się spokojnie by odpocząć. I jej się czasem przydawało a szczerze ostatnio nie miała tego dużo. Jeszcze dodatkowe obowiązki w związku z radą... cóż. Skoro tak już jest niech zostanie, wróćmy do starego trybu życia. Z gracją i bez zbędnych ruchów jak na wojownika przystało położyła się przy wilczycach i z uśmiechem przywitała:
- Witam, jestem Elena. A wy? - jej głos był aksamitny i łagodny.

Jenna

Spojrzała na czerwoną wilczycę, widziała ją tutaj po raz pierwszy. Kto to jest?
-Witam. Ja jestem Jenna, ale mów mi Jen.-Powiedziała a na jej pysku za widniał przyjazny uśmiech. Była ciekawa kto to jest, może za chwilę się dowie.

Elena

- Miło mi. - odparła wesołym tonem. Jej oczy się błyszczały a przyjazny uśmiech nie schodził z płomiennorudego pyska. - Nie widziałam cię tu wcześniej a trochę tu jestem. Długo już zamieszkujesz tę krainę? - zapytała i patrzyła w oczy Jen.

Jenna

Uśmiechnęła się szeroko i przymknęła oczy.
-Nie dość długo.-Powiedziała i podrapała się po głowie. Po chwili postawiła łapę na ziemi.
-A ty dokładnie kim jesteś?-Spytała a na jej pysku, można było dostrzec zaciekawienie.

Elena

- Dokładnie? No to skoro poznałaś moje imię to pozostałe informacje brzmią o tak: członek rady ognia, dowódca wojowników ognia, mentorka ucząca na profesję wojownika, partnerka Veli-Mattiego Onniego oraz matka Stelli i Ventusa. A Ty? - odparła wesoło i patrzyła ciekawsko na Jenne. Czemu była tak otwarta? Ponieważ uważała Jen za całkowicie nieszkodliwą. Gdyby jednak się pomyliła to żadnym problemem nie byłoby dla Eleny ją zabić.

Jenna

To było fascynujące co mówiła Elena.
-Ja? yyy...-Lekko zamyśliła się i spuściła łeb. Westchnęła i z powrotem spojrzała na wilczycę.
-Ja jak na razie nikim i chyba tak zostanie.-Powiedziała a uśmiech znikł z jej pysk, bo po co miała się cieszyć, że była nikim? To była jej katastrofa życiowa.

Elena

- Hej hej! - powiedziała natychmiast zmieniając wyraz pyska na poważny. - Nikt nie jest nikim. Każdy jest wartościowy bo tworzy ten świat i wprowadza w niego coś nowego i wyjątkowego. Jesteś wyjątkowa na swój sposób, nie musisz od razu być tym kim ja. Takie stanowiska to wiele pracy, zmęczenia i kończy sie to często takim zmęczeniem, że żyć się odechciewa. Np. prowadzę jeszcze sklep i restauracje "ZŁOTY SMOK". Myślisz, że połączenie tych zajęć ze "ZŁOTYM SMOKIEM" jest łatwe? Często wolałabym być tobą, na prawdę. Ciesz się, bo jesteś wyjątkowa na swój niepowtarzalny sposób. - uśmiechnęła się życzliwie. A to co mówiła było całkowitą prawdą.
- Ach tak. Jeszcze coś. Prócz tego jeszcze są dzieci. Może znacie Stellę albo Ventusa, hmm? - zapytała tylko na dokładkę i zamilkła.

Raywen

Odstępując od swego zwyczaju, zjawił się całkiem spodziewanie, po prostu zbliżając się powolnym, nieco już znudzonym krokiem. Równie znudzonym spojrzenie otoczył wadery i podszedł do wody, spoglądając na srebrzysta kaskadę.
Ostatnio w krainie nic się nie działo. Żadnych skandali, żadnych interesujących przybyszów, nawet jednej walki czy kłótni. Sielanka. W dodatku jedynymi dostępnymi waderami były stateczne matrony właśnie przechodzące menopauzę i irytujące podlotki, o flircie nie wiedzące praktycznie nic. To znowuż był koszmar. Położył się na murawie i ponuro przypatrywał skaczącym pstrągom.

Cheeky

- Cheeky. - Odpowiedziała na pytanie, Eleny. Uśmiechnęła się do niej, po czym przerzuciła wzrok na basiora. - Witam. - Rzekła, spoglądając na niego. Ciemna wadera odgarnęła grzywkę, po czym, weszła do wody.

Raywen

Uniósł lewą brew do góry, na razie nic nie odpowiadając. Wstał i usiadł. Cóż, powoli i ślamazarnie, ale wracała jego nadzieja w dobro ludzkości (a raczej wilczości). A więc z ilością młodych wader nie było aż tak źle. Z tego miejsca miał bardzo dobry widok na wilczycę. Widok zresztą bardzo przyjemny, bo mokre futro przylgnęło do szczupłego ciałka wadery (phh, on też chętnie by przylgnął). A więc obserwował sobie ten zacny widoczek z lekkim uśmiechem na wąskich wargach i jakoś zupełnie przeszła mu ochota na gapienie się w wodę.

Jenna

Dokładnie słuchała słów wadery, była skupiona i starała się wszystko zapamiętać.
-Dzięki.-Powiedziała a na jej pysku, znów pojawił się miły uśmiech. Po chwili postawiła uszy na baczność, bo usłyszała czyjeś kroki, spojrzała w kierunku skąd dobiegał i ujrzała basiora. Hmm....Kolejny znajomy?
-Witaj.-Powiedziała a na jej pysku pojawił się lekki, lecz prawie widoczny uśmiech, tylko dobre oko mogło go dostrzec.

Elena

El uśmiechnęła sie pogodnie gdy zobaczyła uśmiech na pysku Jenny. Po chwili zwróciła baczniejszą uwagę na nieznajomego. Co u diabła. Nie łaskaw podnieść zadka i się przywitać?
- I ja witam. Takie pytanko. Czy szanowny pan co ukradł cylinder Lincolnowi będzie siedział bez słowa, czy raczy zaszczycić nas swoim głosem, hmm? - mówiła to z czystą sympatią w głosie. Nie umiała być wredna bez powodu, to nie leżało w jej naturze.

Raywen

Podniósł się i odwrócił. Zdjął z głowy cylinder, sprawnie łapiąc sypiące się spod niego przedmioty - a mało tego nie było - i ukłonił się głęboko, owym cylindrem zamiatając prawie ziemię.
- Piękne panie zechcą mi wybaczyć. Nie chciałem mącić spokoju Waszej rozmowy mym przywitaniem. Pozwólcie, że teraz to nadrobię. - Wyprostował się, kapelusz wylądował na swoim poprzednim miejscu - Arsène Lenatheo Fabien van Houldsen - Przedstawił się. - Aczkolwiek 'Raywen' w zupełności wystarczy. - Dodał jeszcze raz zginając się w ukłonie, tym razem nieco płytszym.

Elena

- Znacznie lepiej. To Jenna, a to Cheeky. A ja jestem Elena. Miło mi cię poznać. - dygnęła lekko na tylnej łapie i ponownie się położyła tak samo jak poprzednio, bez zbędnych ruchów, z gracja i niemal bezgłośnie. Nauka od młodości nie poszła w las. - To powiedz nam Raywenie skąd jesteś? Bo że należysz do watahy nocy zdążyła wyczuć. Gdy się jest tak długo w krainie trudno zapomnieć tak znane zapachy, tym bardziej w sojuszu. - podpowiedziała do jakiej watahy należy i uśmiechnęła się tak jak to miała w zwyczaju, czyli ciepło i życzliwie. Czy będzie wiedział z kim ma do czynienia? Nie ważne. Ona nie chciała nigdy być szczególnie traktowana, chciała tylko szacunku, który należy się każdemu. No i jeśli jest konieczność to wykonywanie poleceń.

Jenna

Kątem oka spojrzała na rudawo ognistą wilczycę.
-Dziękuję, że mnie przedstawiłaś.-Wymamrotała pod nosem, choć wystarczająco, żeby usłyszała. Jeszcze nigdy, nic takiego się nie wydarzyło, nikt jeszcze jej nikomu nie przedstawił. Po chwili rozmyślań spojrzała na basiora.
-Już wiesz jak mam na imię, ale mów mi Jen, jest o wiele łatwiej i prościej. Przy okazji, miło mi cię poznać.-Powiedziała a przyjazny uśmieszek nie schodził jej z pyszczka. Po chwili jednak spojrzała na wyjście i uśmiechnęła się do wszystkich zgromadzonych.
-Ja już muszę iść, może się jeszcze kiedyś spotkamy.-Powiedziała a te słowa, były skierowane do Raywen'a. W końcu poszła w stronę wyjścia i zniknęła gdzieś w zaroślach.
zt.