Sekretny wodospad

Kaji Meyit

Kajinka jednak nie była typowym, normalnym czy do końca zdrowym psychicznie wilkiem - dostrzegała ukryte głęboko rzeczy, brnęła przed siebie nawet wtedy, gdy zagłębiała się w bagnisku, lgnęła do tego, co innych odpycha, przeraża czy obrzydza. Dla niej Demon był wspaniałym, cudownym basiorem o niezwykłym charakterze i usposobieniu. Basiorem, w którym zakochała się bez pamięci i nie obchodziły ją opinie innych osobników.
- O czym marzę? - wymruczała. - Być z Tobą. Nic więcej do szczęścia mi nie potrzeba. Ty jesteś wszystkim - odpowiedziała z błyskiem w szmaragdowych ślepiach.

Sasori

Uśmiechnął się najdelikatniej jak tylko mógł, swoim szkieletowym, piekielnym pyskiem. Trudne t było zadanie. Przy Kaji zmieniał się tak bardzo.. Kiedy jej nie było, wtem powracał do swej natury, która z pewnością do cudownych tego świata nie należała. Od jakiegoś czasu miał nieodpartą ochotę kogoś rozszarpać. Jak i teraz nachodziło go owe pragnienie. O tyle jednak, iż mógł się od niego opędzić, będąc z waderą. Patrzył na nią i nie mógł uwierzyć, iż ktoś taki jak ona potrafił się zadłużyć w Witeziu. Hm, choć z drugiej strony dobrze wiedział, jak potrafi hipnotyzować.
-Może chciałabyś coś robić.. Ciekawego. - próbował wyciągnąć od niej, tak naprawdę, jaka ona jest, gdyż mimo wszytko nie znał jej na tyle dogłębnie..

Kaji Meyit

Zarechotała pod nosem, wpatrując się błyszczącymi wewnętrznym blaskiem ślepiskami w Witezia. Zamruczała, przytulając się do jego gęstego, cudownego futra. Nie ukrywała przed nim swych uczuć, nie tłumiła ich - nie robiła to z żadnymi emocjami. Może dlatego właśnie większości wilkom wydawała się szalona, obłąkana czy nawet niezrównoważona psychicznie? Cóż, nie obchodziło ją zbytnio to, jak postrzegają ją inni. Zawsze była nieco dziwna, inna od reszty i szczyciła się tym, uwielbiając zaskakiwać i szokować innych.
- A co proponujesz? - zapytała ze słodkim wyszczerzem, zadzierając łepek w górę i patrząc na Sasori-ego.

Po dłuuuuugim czasie, kiedy Kajeczka wpatrywała się w swojego basiora, jej cierpliwość - i tak krucha i mizerna - wreszcie się skończyła. Pufnęła na zatopionego w myślach Sasori'ego i pacnęła go w ramię, aby zaraz liznąć go w policzek.
- Jak już się otrząśniesz, to poszukaj mnie, koi - powiedziała ze śmiechem, po czym odskoczyła i pobiegła w swoją stronę.
Ciekawa była, kiedy jej ukochany ją złapie znowu. Cóż, miała nadzieję, iż niebawem.

z.t.

Jenna

Powolnym kroczkiem przyszła nad wodospad, była ciekawa, dlaczego ma taką nazwę, może się dowie? Zobaczymy. Rozejrzała się dokładnie, najbardziej jej wzrok utkwił na wodospadzie, był piękny. Podeszła i zaczęła dokładnie go obserwować i przyglądać się najmniejszym szczegółom.

Helmi

Helmi również przybyła nad ten wodospad, niedługo po waderze o fioletowym ubarwieniu. Małe, czarne wilczątko szło chodem cichym i ostrożnym, niczym wyjątkowo kudłata kotka. Wreszcie szczenię przemknęło po cichutku przez polanę i przystanęło przy brzegu, by zaczerpnąć chłodnej wody.

Jenna

Po chwili coś przerwało jej spokój, można było to tak nazwać. Spojrzała w stronę z której dobiegał cichy choć słyszalny dźwięk, dostrzegła małe wilczątko, o czarnej sierści, wyglądała jak mała kuleczka. Uśmiechnęła się do siebie i westchnęła, trzeba było poznać nieznajomą.
-Witaj.-Powiedziała i podeszła bliżej wilczycy, na jej pysku jak na razie nie gościło żadne uczucie, nie wiedziała przecież jak zachowa się kuleczka.

Cheeky

Z zdradzieckim uśmieszkiem, szybkim krokiem, przybyła tu Chee. Zobaczywszy różową waderę wzdrygnęła się, nienawidzi różu. Podeszła do niej, uśmiechając się. - Nie myślałaś czasem, by zmienić kolor futra? No chyba, ze ktoś cię tak paskudnie pomalował. - Jak zwykle, jej szczerość. Nie umiała ukrywać prawdy, przez co często mówiła to, czego nie powinna. Na razie, nie witała się, to ona mają ją przywitać. Ehhh, jej kolejna zasada.

Jenna

Zmarszczyła nos i spojrzała na nowo przybyłą.
-To nie róż, Ja nie cierpię różu!!-Krzyknęła w jej stronę. Co oni mają z tym różem, to są jacyś daltoniści?(bez obrazy)
-To jest fiolet a dokładnie odcienie fioletu.-Powiedziała już spokojniejszym tonem. Westchnęła i spróbowała się uspokoić.

Helmi

Mała, czarna kuleczka wzdrygnęła się, kiedy usłyszała powitanie, bo nie zdawała sobie sprawy, że nie jest tutaj sama. Oderwała drobny pyszczek od wody i popatrzyła na fioletową waderę. Kolor jej sierści był na tyle sympatyczny, że Jenna sprawiła na małym tchórzu pozytywne wrażenie.
- Witam - odpowiedziała grzecznie, nie przejmując się, że z jej pyszczka ściekaj krople wody, bo Helmi przy piciu zamoczyła futerko. Zerknęła na ciemną wilczycę z lekkim... niesmakiem? Chyba tak. Jej uwaga bowiem była bardzo nie na miejscu.

Cheeky

- Niby jakie? Jak dla mnie to róż. Bleh! - Skrzywiła się wadera. Przysiadła, po czym zaczęła przyglądać się otoczeniu. Nawet urokliwe miejsce. Póki ktoś jej nie przywita, ona nie będzie się przedstawiać. Jak mówiła, ma zasady.

Jenna

-Jak masz na imię?-Spytała czarną kuleczkę. Po chwili jej nos znów się zmarszczył, zwróciła wzrok ku ciemnej.
-A ty co malarz, że znasz każdy odcień koloru? Czy daltonista nie umiejący wyróżnić żadnego?-Spytała, jednak to ni było do końca pytanie. Za kogo ona się uważa? Niech spojrzy na siebie a nie na innych.

Helmi

- Jestem Helmi - przedstawiła się krótko i na swych kudłatych łapkach podeszła do fioletowej samicy. Chyba przy kimś dorosłym czuła się po prostu pewniej, kiedy w okolicy był ktoś taki, jak nieznajoma, ciemna wadera. Co prawda mała wiedziała, że to nie uroda przesądza o wilku. Ale Cheeky nie tylko nie sprawiała najlepszego wrażenia wyglądem, lecz także charakterem. W zasadzie głównie charakterem. Takich zaś Helmi po prostu się bała.

Jenna

Spojrzała na małą i uśmiechnęła się do siebie.
-Ja jestem Jenna, ale mów mi Jen, łatwiej się wymawia i w ogóle.-Powiedziała i nadal uśmiechała się do Helmi, starała się nie zwracać uwagi na ciemną waderę, bo po co? Po co z takimi osóbkami rozmawiać?

Helmi

- Jenna... - powtórzyła po cichutku pod nosem, jakby chciała utrwalić sobie w pamięci imię nowo poznanej wilczycy. Uśmiechnęła się szeroko i uniosła na tylnych łapkach, siedząc teraz jak kangur. Wyciągnęła jedną przednią łapkę i lekko tknęła sierść wilczycy. Rzekła. - Masz takie fajne futerko... zawsze chciałam być taka kolorowa!

Jenna

-Dzięki.-Powiedziała, krótko i przymknęła oczy. Czarna wilczyca, była już przez Jen zapomniana, choć siedziała niedaleko niej. Po paru sekundach spojrzała na małą puszystą kuleczkę, o tak.... Jen lubiła takie osóbki i rzeczy.
-Ja coś słyszałam o jakimś miejscu, że można zmienić wygląd czy coś takiego, ale nigdy tam nie byłam, nawet nie wiem czy takie miejsce istnieje.-Powiedziała i zamyśliła się, całkowicie odleciała i zaczęła rozmyślać nad tym miejscem. Czy ono w ogóle istnieje?

Helmi

- Jest w krainie Jezioro Zmian. Każdy, kto się w nim wykąpie, zmienia wygląd - powiedziała po chwili zastanowienia, puściwszy sierść Jenny. Pewnie to o tym miejscu mówiła wilczyca. Dodała zawiedzionym głosem. - Ale można w nim kąpać się tylko dorosłym.

Jenna

Spojrzała na małą smutnym wzrokiem.
-Oj, nie martw się na pewno da się coś zrobić.-Powiedziała i potargała sierść na głowie Helmi.
-A mag, by był do tego zdolny?-Spytała zaciekawiona, może jednak nie wszystko stracone? Kto wie.

Helmi

Uśmiech wrócił na pyszczek Helmi, kiedy wilczyca zmierzwiła jej gęste włosy.
- Nie chcę zawracać głowy magom takimi bzdurami - odpowiedziała. - Oni pewnie mają mnóstwo własnych spraw.
Co prawda Helmi chciała mieć sierść inną niż ta ponura czerń, ale nie było to przecież takie ważne, by zawracać głowę innym wilkom.

Jenna

-To już od ciebie zależy.-Rzekła i postawiła łapę na ziemi, nie wiedziała o co dokładnie chodzi małej. Najpierw chce a za chwilę nie? Zaraz zaraz... zapewne to tylko taka przykrywka, w głębi siebie nie uważa tak jak powiedziała, wręcz na odwrót, ale w to Jen nie będzie się wtrącać, przecież jej nie zmusi.

Cheeky

//Czy śmiesz sądzić, ze ona jest brzydka? Ona nie jest łaaaadna. xD//

Wadera prychnęła na to wszystko. Ona tylko starała się być miła, a to, ze oni nie wiedzą to już ich sprawa. No dobra, jeszcze raz... - Przepraszam... - z ciężkością, cicho wymamrotało to zdanie. Ona nie chce wrogów!