Szemrzący strumyk

Jasmina

Wilczyca nieco się przestraszyła, jednak bliskość wilka pozwalała jej opleść się zupełnie poczuciem bezpieczeństwa i ciepła, jakim ją obdarzył. Czyżby pierwszy raz w życiu przyszło się jej zakochać? Żeby tylko biedaczka wiedziała, kim naprawdę jest wilk, zapewne uśmiech od razu zniknąłby z jej twarzy... Jednak tego nie wiedziała i szczęśliwa, jak nigdy wcześniej pozwalała wilkowi na jego pieszczotliwe gesty.

Shajen

Jednak wilk nie wiedział, że naciągnął za bardzo uczucia wadery i z uśmiechem na pysku dalej całował jej szyję.
- Kochana... Pamiętaj, że bez twojej zgody nic zrobić nie mogę... - mruknął do niej szeptem, nosem trącając czubek jej długiego ucha.

Jasmina

Jasmina zaczerwieniła się, prawdopodobnie na to, że wilk nazwał ją "kochana". Nikt wcześniej tego nie zrobił, a teraz dopiero młoda wilczyca poczuła, że chyba znalazła kogoś, z kim gotowa była spędzić resztę życia. Jaki zawód miał ją spotkać już niedługo... Wilczyca przymknęła oczy i skinęła lekko głową.

Shajen

Shajen uśmiechnął się i zrobił co swoje. Nie za bardzo chce mi się o tym pisać, bo gość z pociągu zanadto mnie zdenerwował, w każdym razie było fajnie, jednak skończyło się wkrótce po tym jak zaczęło. Wilk sapnął z zadowoleniem, znowu czując się sobą - nie oznaczało to jednak, że nie czuje nic do Viktorii - wręcz przeciwnie, nagle za nią zatęsknił. I dlatego też wstał, przeciągnął się i zaczął zbierać do odejścia.

Jasmina

Jasmina odetchnęła, jednak ledwie zdążyła spojrzeć na wilka, zorientowała się, że ma on zamiar po prostu odejść.
- G-gdzie idziesz? - zapytała, a jej oczy powiększyły się. Czyżby impreza skończona?

Shajen

Shajen spojrzał na waderę z lekkim uśmiechem.
- Do domu - powiedział spokojnie, nadal nie zdając sobie sprawy z tego, co mógł zrobić z uczuciami wilczycy. - Może jeszcze kiedyś się spotkamy - dodał i mrugnął do Jasminy, chwilę przed tym jak wstał i całkiem z siebie zadowolony odszedł.

zt

Jasmina

Jasmina z niedowierzaniem patrzyła za odchodzącym wilkiem. Więc to wszystko? Koniec jej marzeń? Jednorazowa przygoda, to to na co tak długo czekała. W oczach wilczyca zakręciły się łzy, jednak nie dała tego po sobie poznać. Wstała i chwiejnym krokiem odeszła. Że też dała się tak haniebnie wykorzystać...

zt.

Elena

Biała wilczyca spokojnym krokiem zbliżyła się do tego miejsca. Przystanęła na linii zielonych krzaczków, co było niezwykłe o tej porze roku, świetliki, letnia woda i letni klimat. Dlatego też takie miejsce wybrała dla swoich dzieci. Obejrzała się na nich w oczekiwaniu na to, aż będą gotowe wyjrzeć zza liści.

Annica

Nagle krzaki niedaleko Eleny poruszyły się. Wyjrzał zeń jasny nosek, po czym pyszczek. Błysnęły jasne ślepki, aż wyjrzała stamtąd mała Anni. Ale tu ciepło! I coś szumi.. Woda! To te paski i plamki widoczne z nieba.. Jak smakuje woda? Jak wygląda? Jaka to substancja? Nieskończona ilośc filozoficznych pytań zaistniała w łebku małej, długofutrnej istotki. Zerknęła na matkę, stając obok niej, by zaraz przenieśc wzrok na świetlika, który usiadł na jej nosie. Wpatrywała się w niego ciekawie z szeroko otwartymi oczami, po czym westchnęła z zamkniętym pyszkiem. Z zachwytu. Wygląda jak mała, latająca gwiazdka.

Akinori

Akinori przybył tu wcześniej niż tata. Czemu? Zeskoczył w trakcie drogi z niego i pogalopował za zapachem. Podziwiając świat..
Ah! Jak tu pięknie-powiedział sam do siebie gdy był już u celu.
Woda-pomyślał z uśmiechem. Tak! Akinori doskonale wie co to woda.. Gdy do niej wpadł, to się dowiedział! Uśmiechnął się nieśmiało i podszedł do niej, po czym napił się powoli. Ależ on był głodny! Nic nie jad, od jakiegoś czasu. Pasowało by coś wykombinować. Ale jak i co?

Elena

Elena zerknęła na Annicę, a potem na Akinoriego. Tak bardzo kochała swoje dzieci. Z sakwy umocowanej nogi wyjęła dwa kawałki sarniego mięsa i podała szczeniętom. Sama zaś uśmiechnęła się ciepło widząc świetlika na nosku córki. Ponownie obejrzała się za resztą swojej rodziny aż w końcu z gracją położyła się na miękkiej trawie.

Hiretsuna Shinigami · Wysłany: Czw 9:03, 01 Mar 2012 Temat postu:

Basior przybył tu powoli jednak za swym małym synkiem. Uśmiechnął się gdy zobaczył swoją rodzinkę.
- No cóż chyba sie starzeje. - mruknąłi zaśmiałsię pogodnie. Taa począł się starzeć. Wilk usiadł obok Eleny i spojrzał na swe dzieci. Ach czy ich rodzina dalej się bedzie powiększać? Nie wiadomo. Wilk jednak spojrzał w niebo.

Elena · Wysłany: Czw 9:17, 01 Mar 2012 Temat postu:

El sądziła, że z pewnością się powiększy. Przecież ich dzieci będą miały dzieci i oni pewnie teź nie będą próżnować. Fakt faktem nie raz za razem, ale z pewnością dzieci jeszcze wilczyca zamierza rodzić. Niemniej jednak teraz uniosła się na przednich łapach, by pocałować partnera w pysk.
- Nie tylko ty się starzejesz. - odparła ponownie układając się na trawie i przenosząc spojrzenie na dzieci. Brakowało tu jeszcze Stelli.

Akinori · Wysłany: Czw 13:59, 01 Mar 2012 Temat postu:

Akinori z uśmiechem popatrzył na swego ojca. I są prawe wszyscy!!
Dziękuję-powiedział spokojnie i zabrał się za jedzenie. Najpierw szarpał owe mięso, potem kilka razy kłapną szczeną i już nie było mięsa! Aha! Akinori umie czarować. Uśmiechnął się pogodnie i przewrócił na plecy, po czym popatrzył w niebo. Zaraz jednak wstał i podszedł do swojej mamy i taty. Usiadł koło nich.
Mamo? A co to są wa..watahy?-spytał. Raz słyszał to słowo i utkwiło mu w pamięci.

Annica · Wysłany: Czw 14:26, 01 Mar 2012 Temat postu:

Annica przyglądała się rodzicom, stojąc wciąż w miejscu. W końcu, nie chcąc im przeszkadac, po cichutku, bez słówka, podeszła do brzegu strumyka. Było tu tak ciepło, tak łechtało w nosek. Mała przyzwyczaiła się do nieustającego mrozu, a takie coś było dla niej całkiem nową przygodą.
Pochyliła leciutko nad wodą, przyglądając się swojemu odbiciu. Łał. Nigdy nie widziała siebie. Co za niespodzianka. "Czy ja tak wyglądam?" zrodziło się w jej duszy. Zamrugała szybko po raz enty, po czym poruszyła uszkiem i zaczęła poprawiac rozwichrzone od szybkiego chodu włoski. Wyglądała nader urokliwie.

Elena · Wysłany: Czw 23:35, 01 Mar 2012 Temat postu:

El zerknęła na Akinoriego bystrymi oczami.
- Watahy to inaczej stada. Coś jak... wielkie rodziny, ale niespokrewnionych ze sobą wilków. Watasze przewodzi dwójka alf a w razie ich braku władzę sprawuje dwójka bet. Nasza wataha to wataha ognia. Prócz naszej istnieje w tej krainie wataha nocy, z którą mamy sojusz a także watahy wiatru i wody. Można też spotkać tu smoki i gryfy. - odpowiedziała obszernie na pytanie synka zerkając co róż na Annicę.

Annica · Wysłany: Pią 19:47, 02 Mar 2012 Temat postu:

Polizała łapkę i przymknęła ślepki, układając małą fryzurkę. Miała całkiem długie włosy, jak na oseska. Prawie sięgały za pyszczek. Włosy były bujne, puszyste, miękkie, długie, proste i białe jak świeży śnieg. W ogóle, cała była w tym nadzwyczajnym kolorze.
W pewnym momencie leciutki wiatr poruszył jej futrem. Z miłością uniosła pyszczek, chwytając wiatr jak najcenniejszy skarb, który ma zginąc. Wyglądała, jakby przez sierśc wiatr ten trafiał w głąb jej duszy, zamykany w sercu, chroniony jak najcenniejszy skarb.

Akinori · Wysłany: Pią 20:38, 02 Mar 2012 Temat postu:

Akinori zamyślił się na chwilkę.
Ahha..-powiedział powoli i popatrzył na rodziców. Nah, miał kolejne pytanie. Młody wilk był ciekawski i tyle.
A ty mamo ''kim'' jesteś w naszej watasze?-spytał i zamachał energicznie ogonem po czym przeniósł wzrok na tatę.
A ty, tato?-spytał po raz kolejny. Akinori uśmiechnął się i popatrzył na swą siostrę. Bardzo się cieszył, że ma taką, tylko kiedy zacznie mówić?

Hiretsuna Shinigami · Wysłany: Pią 21:24, 02 Mar 2012 Temat postu:

Basior uśmiechnął się do synka.
- No cóż... Nie jestem nikim innym jak członkiem stada. Jednak swą nadzwyczajnością moge pomagać innym. jestem Demonem drogi synu. - oznajmił od tak. No bo co będzie to przed synem krył? Spojrzał na Annicę i usiadł obok niej. Uśmiechnął się do niej.

Akinori · Wysłany: Sob 9:43, 03 Mar 2012 Temat postu:

Demonem?-powtórzył w myślach.
Hmm.. A ja też jestem demonem?-spytał podekscytowany. Ciekawiło go to niezmiernie. Uśmiechnął się delikatnie i popatrzył na tatę pytająco.

//Właśnie.. Aki ma ''gen'' Demona po tacie, czy ni ? ^^//