Góra Zorzy Polarnej

Siomha Lorcan

Przybyła jak zwykle zamyślona, jak zwykle poruszając się truchtem. Powoli poznawała coraz to nowsze obszary, a tym razem zawędrowała na... Górę Zorzy Polarnej?... Licho wie. Ciężko było jej spamiętać te wszystkie nazwy. Gdy dotarła na szczyt, tylko obrzuciła spojrzeniem ową słynną zorzę i prychnęła. Co to ma znaczyć? To cosik widniejące na niebie w niczym nie mogło się równać tej, którą oglądała ze swych ojczystych terenów.- Na prawdę nic nie rozumiem.- pomyślała i dopiero po chwili zdała sobie sprawę z tego,że mówi to głośno.

Honi

Widząc wilczyce, jeszcze bardziej zapragnęła udać się do lasu. Potrzebowała samotności. Nie przywykła do przebywania w czyjejś obecności. Zawsze przebywała sama. Siedziała jednak nieruchomo, kątem oka bacznie przyglądając się narzekającej wilczycy.

Siomha Lorcan

Wyczuła czyjś wzrok na sobie. Uśmiechnęła się i powoli odwróciła w stronę... gdzie stała młodziutka wilczyca. - Tak tylko sobie marudzę.- usprawiedliwiła się i zawstydzona machnęła ogonem. Po drodze ścięła nim parę suchych traw.- Podoba Ci się?- spytała i usiadła powoli. Mimo młodego wieku mieznajomej, czuła się skrępowana.

// Bo Ty jesteś młodą wilczycą, prawda?//

Honi

// Tak, jestem młodą wilczycą //

-Hmm... Tak, może być- mruknęła cicho. Wciąż zastanawiała się na ile może jej zaufać, czy nie lepiej by było po prostu odejść. Wyczuła skrępowanie wilczycy i odrobinę się rozluźniła. Wyglądało na to, że nie miała zamiaru atakować.
-A Tobie?- spytała cicho.

Siomha Lorcan

Spojrzała przyjaźnie na młodą.- Jestem Siomha, ale mówią mi też Siom.- przypomniała sobie, jak dziwnie się poczuła, gdy pierwszy raz usłyszała to zdrobnienie. Uśmiechnęła i rozluźniła się całkowicie. Ostatnio wszystko było takie... dziwne. Poznała tyle nowych wilków, obszarów. Przyjrzała się wilczycy i poczuła jej niepewność. Jeszcze raz się uśmiechnęła. Nie chciała jej wystraszyć.

Honi

-Jestem Honi- przedstawiła się. Usiadła spokojniej, delikatnie się uśmiechając. Wydawało się, że może jej zaufać.
-A więc co tu porabiasz Siom?- zapytała luźno, jednak wciąż czuła się odrobinę dziwnie.

Siomha Lorcan

- Zwiedzam.- powiedziała i westchnęła cichutko.- Jakoś jednak ta zorza nie przypadła mi do gustu.- wykrzywiła pysk. - A Ciebie sprowadziło tu coś konkretnego?

Honi

-Sama nie wiem... Po prostu żyję.- odpowiedziała. Nigdy specjalnie nie zastanawiała się gdzie idzie. Po prostu tam szła.
-Nie przepadasz za zorzą?- zmieniła szybko temat.

Siomha Lorcan

Spojrzała w niebo.- Kocham zorzę, ale ta jest tylko imitacją prawdziwej zorzy.- przeniosła wzrok na Honi.- Jeśli można wiedzieć, skąd jesteś?- spytała.

Honi

Zamyśliła się przez chwilę nad odpowiedzią.
-Tak właściwie, to z nikąd.- powiedziała szybko.
-Po prostu obudziłam się sama w lesie.- dodała i przeniosła wzrok na zorzę. Niestety nigdy rzadnej innej nie widziała, więc nie mogła mieć porównania.
-A Ty?- zapytała lekko wciąż wpatrując się w niebo.

Siomha Lorcan

- Z dalekiej, mroźnej krainy...- zamyśliła się, ale nie chciała natłok wspomnień. Zmieniła więc temat- A tutaj? Do jakiej watahy należysz?

Honi

-Nigdy do żadnej nie należałam.- nagła zmiana tematu przez Siomę wydawała się jej podejrzana, ale nie drążyła tematu. Widocznie nie chciała o tym mówić.
-A Ty do której należysz?

Siomha Lorcan

- Wiatru...- powiedziała uśmiechając się. Honi była dla niej bardzo intrygująca. Sama, taka młodziutka i bez watahy...- ale mimo to spędzam życie na wędrówce.

Honi

-Zmierzasz w jakimś konkretnym celu?- zapytałą wilczyce, coraz bardziej zainteresowana. Choć z pozoru była spokojna i opanowana, była pewna że wewnątrz jest o zupełnie inna.
// Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko że napisałam, że wyglądasz spokojnie, a jeśli chcesz to to zmienię //

Siomha Lorcan

// Może być//

- Nie.- potrząsnęła łbem.- Idę tam, gdzie mnie łapy poniosą.- westchnęła.- Nie czujesz się czasami samotnie?- spytała delikatnie.

Honi

Zastanowiła się chwilę nad odpowiedzią
-Zawsze byłam samotna, więc nie wiem za czym mam tęsknić.- opowiedziała powoli.

Siomha Lorcan

- Rozumiem.- Siomha pokiwała łbem. Tyle jej wystarczyło. Nie chciała już dłużej męczyć Honi. Zapatrzyła się na zorzę... i zaraz odwróciła od niej wzrok.

Honi

-A ty tęsknisz?- zapytała ledwie słyszalnym szeptem. Spojrzała na wilczycę, w głębokiej zadumie.
-Jak to jest?- dodała jeszcze ciszej.

Siomha Lorcan

- Czasami.- przyznała.- Jak to jest tęsknić?- zamyśliła się.- Ciężko i boleśnie, a czasem radośnie, bo wiesz, że niedługo spotkasz kogoś, kogo nie widziałaś, a zależy Ci na tym kimś.- uśmiechnęła się ciepło. Było jej szkoda młodej wilczycy... ona powinna się teraz bawić z rodziną, bądź przyjaciółmi... a tak...

Honi

-To w sumie nic nie trace- powiedziała ostrym tonem. Nie wiedziała co się z nią dzieje. Pierwszy raz z kimś tak otwarcie rozmawia. Zwykle po prostu atakuje lub jest atakowana.
-Co powiesz na małe polowanie, skoro ta zorza nie przypadła Ci do gustu?- spytała wracając do swojej dawnej siebie.