góry śnieżne

Artemida

- Because my former, but rather a partner with him come. I call it the former but then he went back, what such a habit. - She said. - Yes, I have a puppy. But keep it in a safe place.

Cole

What does this family of Tor? - I asked him a little irritated that mystery, but so what. Had a dispute families?

Artemida

- They call it hunger, no more I do not know. He said that he is the son of the she-wolf Szasty and forgotten. That he has a brother and sister. It comes from another world, told me when we were together in the basement. - She said.

Cole

Szasty?! It is not possible to put it mildly that your partner was his son. Who is the clan Szasta Tor? Is a specific item? - Maybe she knows something more.

Artemida

She shrugged. - I do not know anything more, but mixing a powerful clan, the second is not too good idea. Our clan cherishes privacy, but hunger has agreed to move. - She said.

Cole

I have lead you to Szasty? - He asked, looking at the sky. Wondered what she was saying it all.

Artemida

- I see no purpose, however you can. At last it comes to his grandson ..? - She said.

Cole

He has no grandchildren, I assure you ... when it comes to someone that perhaps his son, who died. While it may not Szasta tells me everything. By the way I am Cole. Ohu leader's son - he said.

Artemida

- Only once I heard his name, Cain. But I did not speak to anyone, absolutely. - She said. - It would prefer to call him or walk him? Hunger said that communication is howling.

Cole

Kain is not a leader ... is my brother. - Added growling at the thought of Kainie. After his father did not say that Cain appoint and give it all up Ohu.

Artemida

- That's right I said Szasta his father and the leader of your family. Well, my father proves our clan. However, I received bad news that your father was on the expedition. My was seriously injured and your father was in the back and unfortunately did not come in the middle, and could not continue to participate. Now I will have to go there. - Muttered.

Sarah

sarah ujrzała dwa nowe wilki , pomyslała sobie ,, Oh nastepni sie wepchali "
- Witajcie ! Jetsem sarah ! - odparała niby przyaźnie.

Cole

- Witaj...Cole - odrzekł bez namysłu choć wilczyca wydała się być podejrzana, nieszczera...coż - myślał. Spojrzał na Artemide.

Sarah

- Co tutaj Robicie ? - zapytała , ich towarzysto było krepujace ....

Szasta

Przyszedł tutaj i zobaczył starą przyjaciółkę Sarah. Podszedł do niej zwiewnym krokiem - Hej! Ile to czasu minęło Sarah - ucieszył się na jej widok.

Artemida

- Szasta is suspended, is not it? - She asked, squinting his eyes slightly at the same time. - I heard that you're a legend here. - Added after a moment. She felt quite uncomfortable.

Sarah

- Shasta ! - Krzykneła zadowolona sarah widząc swojego dobrego przyjaciela
- Co tam u ciebie !?

Sherii

Przyszła tutaj nie wiadomo w jakim celu, szła powoli, bo łapy grzęzły jej w białym puchowym śniegu, który zawsze tutaj był. Wdrapała się na dość niski pagórek i spojrzała w górę.
- Jeszcze długa droga do szczytu - powiedziała, a jej głos poniósł się po górach tworząc echo.

Brenda

"Coś" pojawiło się wśród śnieżnych pagórków wiodących na szczyt. Na pierwszy żut oka to człowiek. Przynajmniej wnioskując z konturu. Dziewczyna niby z rozpuszczonymi, czarnymi włosami, w czarnym płaszczu. Lecz gdy promienie słońca padną na nijaką osobkę widać jej dlugie, wilcze uszy i ryjek. Jej ciało pokryte jest białą sierścią, a spod płaszcza wyłania sie duży, puszysty ogon. W jej kieszeni grzechotała Monny. Owa wilczyca spojrzala z niechęcią na drogę wiodącą na szczyt. Nie przyszła tu, by się wspinać, lecz by zwiedzić wszystkie miejsca w krainie. A to było jedno z nich.

Sherii

Spojrzała na ową wilczycę, która potrafi chodzić na dwóch łapach i jest podobna do "dziewczynki". O_o Wytrzeszczyła oczyska, bo w tej sytuacji nie wiele mogła zrobić, patrzała na nią przez dłuższą chwilę, lecz w końcu puściła tego swojego "zwiecha" i po patrzała przed siebie.
- W tej krainie wszystko się pozmieniało, nawet wilki inaczej się poruszają - powiedziała po cichu tak, żeby nikt nie mógł tego usłyszeć. Zerwała się, szybkim i sprawnym ruchem na czterech łapach poruszała się do góry na szczyt, chciała podziwiać widoki wilczej krainy z tej wysokości, więc miała bardzo solidną motywację, aby odmrozić sobie kończyny.