góry śnieżne

Sea

Raz po raz stawiała kroki.Już dawno nie wspinała się , toteż było jej trudniej niż dawniej ...
Biały śnieg otaczał ją, znikąd się pojawiając i lekko wsączając się w jej łapy i grzbiet, lecz jej to nie przeszkadzało.
Miała ochotę na coś żywego ,wyzwanie !
Rozmyślając o teraźniejszej wycieczce szła dalej z mimowolnym uśmieszkiem na pysku.

Cujo

- Skąd wiedziałaś ? - zapytał z uśmieszkiem. - Tak na ciebie Inno - uśmiech nie znikał. Chciał ją poznać lecz nie powiedział tego.
- Coś nowego u ciebie ? - zapytał po chwili wspinając się na górę.

Inna

Szła lekko, i choć jej mięśnie napinały się i wyraźnie rysowały pod skórą to nie było po niej widać, że wykonuje jakiś wysiłek fizyczny.
- Co nowego... Od jakiegoś czasu dzień podobny do dnia, co ważniejsze4 wydarzenia znasz, związane z Watahą...- zamyśliła się. Powiedzieć, nie powiedzieć... No, szczera była, to jest i będzie.
- No i jedno wydarzenie związane z Tenebrae- powiedziała powoli wypuszczając powietrze. Popatrzyła krótko na Cujo i zerknęła w niebo.

Cujo

Zastanowił się chwilę.
- Czy mogłabyś opowiedzieć ? - zapytał po dłuższej chwili. Nie chciał naciskać, lecz chciał też wiedzieć... Spojrzał na nią. -Czyli wszystko po "staremu" ? - zapytał odczekując chwilę. Szedł równo z nią. Nie sprawiało mu to problemu.

Inna

- Nie... zmieniło się wiele. Jednak nie jest to problem do rozwikłania- powiedziała spokojnie i z uśmiechem.
- Coś się stało, że tu przybyłeś z zamiarem rozmowy ze mną?- spytała nie zerkając w jego stronę.
- Jakieś zmiany w związku z tym, co powiedziała Vakooja?

Cujo

Na jego pysku znalazł się uśmiech. Lecz szybko znikł.
- Może chcę Cię poznać ? - zapytał ze swym uśmiechem. Spojrzał na nią. Po chwili na szczyt. Byli już blisko, choć nie na górze. - A co do tego... Przypomniałem sobie coś - powiedział po chwili. - Słyszałem jak jakiś pies wymawia 1 literę jego imienia. Była to litera "T". - powiedział do niej. - Znasz jakiegoś wilka o imieniu na T ?

Inna

- Tenebrae, Tiegan, Tiagara, Tante, Tiramisu, Tirte, Trinty, Tsunami, Tokio... Aha, no i Tasha. Słyszałam jeszcze o Trixie, to chyba wszyscy- zamyśliła się.
- Jest ich wielu, ale nikogo bym nie podejrzewała.

Monalisa

Przyszła na śnieżną górę, zaczęła chodzić po niej, wcale nie czuła chłodu, miała grubą sierść, chodziła po górze podziwiając widoki.

Zeszła z góry miała dość, śniegu.

Kelir

Wszedł na szczyt, otrząsnął się ze śniegu. Wiatr wiał mu prosto w oczy, pochylił nieznacznie głowę.
- No, to jesteśmy na miejscu - zerknął na Monę. - Naprawdę lubisz skrajne warunki. Twarda jesteś. Na pewno tu chcesz zakładać legowisko? Ja bym proponował okolicę wszystkich samotnych wilków. Ale, jak chcesz... - westchnął żartobliwie.

Monalisa

- tutaj jest najbezpieczniej - spojrzała na wilka - może jednak zostaniesz, naprawdę mocno wieje, a nie chcę żeby ci się coś stało, posłuchaj starszej - podeszła i macznęła mu ogonem.

Kelir

Rozejrzał się, mocno skołowany, ale i rozbawiony sytuacją.
- Zostaję, ale w znalezionej przez ciebie jaskini na Górze Przeznaczenia.

Monalisa

Przybiegła, usiadła na brzegu skały i obserwowała okolice, we Wsi ujrzała Kelira, zeszła z góry i wybiegła.

Krik

Wilk powolnym krokiem skierował sie na szczyt góry. Stromy wierzchołek owiewał zimny, północny wiatr. Gdy basior stanął na szczycie góry wiatr rozwiał jego czarne futro. Wilk dumnie wypinający pieśc skierował swą sylwetkę na północ.

Idalia

Na szczyt góry wchodziła śnieżnobiała wilczyca. Wreszcie, po kilku dniach bezczynnego siedzenia w legowisku wybrała się na spacer. Gdy dotarła do szczytu usiadła i szurnęła łapą po ziemi, by zorientować się trochę w terenie. Śnieg, mnóstwo śniegu... Hekate położyła się wyraźnie zadowolona - pośród śniegu nie będzie rzucać się w oczy.

Krik

Do nozdrzy wilka stojącego pod wiatr dotarł znajomy zapach. Po chwili uświadomił sobie, że jest to zapach Hekate.-Hekate?-Zapytał nie ruszajac się z miejsca. Odwrócił łeb i spojrzał w słońce. po chwili znów zwrócił głowę pod wiatr, jednak teraz już sie tak nie napinał. Przybrał mniej dumną postawę, normalną postawę dla wilka.

Idalia

Uniosła gwałtownie łeb. Nie sądziła, że spotka kogoś w takim miejscu. Od razu poznała znajomy głos.
- Tak, tak: Hekate - odpowiedziała.

Krik

-Hmm.-Wilk skinął łbem, wiedząc, że wadera nie widzi tego gestu. Rozejrzał się za nią, po chwili dostrzegł biały zarys na śniegu. Nikły uśmiech zagościł w lewym kąciku pyska wilka. Podszedł do wadery i położył się obok niej.-Witaj.-Mruknął cicho patrząc na wadere.

Idalia

- Witaj, Krik - odpowiedziała i po chwili z powrotem położyła łeb na śniegu. Na jej pysku zagościł nikły uśmiech.

Krik

Co u Ciebie?-Zapytał patrząc w jej ślepe oczy. Ta wilczyca roztaczała wokół siebie niezwykłą aurę, przynajmniej takie wrażenie odnosił czarny basior leżący obok niej.

Idalia

Na dźwięk pytania spróbowała zmusić się do uśmiechu, ale wyszedł jak grymas bólu.
- Ach, co ciekawego mogło się u mnie wydarzyć? Nic - odpowiedziała. - Gdy ktoś wiedzie tak nudne życie jak ja, nie ma o czym opowiadać. A u Ciebie?