góry śnieżne

Krik

Wilk zignorował drugą częśc wypowiedzi wilczycy.-Widze, ze cos nie tak, szczęśliwy wilk nie wykrzywia się, jagby go ktoś w ogon ugryzł. Cos się ztało?-Zapytał basior ostrożnie ważąc słowa. Z kąd w nim nagle taka opiekuńczośc? Cuż, na to pytanie nie umiał odpowidziec, a przynajmniej jeszcze nie... .

Idalia

- Nie, skąd - odpowiedziała i wymusiła kolejny uśmiech, tym razem bardziej udany. - Małe podłamanie spowodowane nadejściem ciepłej wiosny.

Krik

Jakoś Ci nie wierze.-Wilk westchnął.-Ale powiem kiedy będziesz chciała, w razie czego, zawsze możesz do mnie przejśc.-Powiedział wilk i intensywnie wpatrzywał się w slepia białej wadery.

Idalia

Poczuła nieprzyjemnie mrowienie w karku. Towarzyszyło jej zawsze kiedy ktoś jej się przyglądał. - Nie musisz - odpowiedziała i podniosła łeb z zaśnieżonej ziemi. - Pochodzę z terenów o chłodnym klimacie i czasem mi do nich tęskno... Patrzysz mi w oczy?

Krik

Rozumiem. Tak, patrzę Ci w oczy.-Wilk nadal patrzył w oczy wadery. Po chwili przeniósł go na reszte ciała. Zlustrował dokładnie jej śnieżną sierc. Była szczupła. Nie. Wręcz chuda. Bardzo chuda... .

Idalia

Po słowach Krika, jak na komendę, zamknęła oczy. Zazwyczaj starała się ich nie otwierać, jednak czasem zdarzało jej się zapomnieć.
- Nie lubię gdy ktoś to robi - powiedziała. - Poza tym to pewnie nie jest zbyt przyjemny widok.

Krik

Dla mnie jest. Ale jeśli tobie sprawia to przykrosc, nie będę.-Wilk szepnął niskim, basowym tonem do ucha wilczycy. Jeszcze raz obejrzał jej białe futro

Ps. Ja spadam, narka

Klotor

Przyszedł powolnym, wręcz zwiedzającym krokiem. Stanął obok drzewa i przypatrywał się wilkom, raz po raz patrząc się na zachmurzone niebo nad górą. Zaczął patrzeć na widok. Dalej widział gołe niebo i miejsca, w których było okropnie słonecznie. Nie lubił za bardzo słońca (cha że chciałby się ogrzać) od czasu przemiany.
- Przynajmniej tu jest cień - burknął pod nosem i usiadł, znowu kierując wzrok ku wilkom.

Idalia

- Nie... nie przykrość - odpowiedziała. - Po prostu mnie to drażni.
Hekate na dźwięk kroków uniosła łeb i węszyła przez chwilę. Nie znała przybyłego wilka. Zmarszczyła nos i burknęła coś pod nosem z niezadowoleniem.

Klotor

Przyglądał się węszącej i niezadowolonej wilczycy. Robiło się ciemno, a przez jego czarną sierść kamuflował się. Jedynie co było widać to jego błyszczące, czerwone oczy.
- niezadowolenie ? zapytał sam siebie w myślach.

Idalia

Jeszcze przez chwilę węszyła zawzięcie próbując wyłapać zapach watahy przybyłego. Przez chwilę analizowała kroki, które usłyszała... basior musiał być spory. W końcu dała sobie z tym spokój i z powrotem położyła łeb na śniegu.
- "Chociaż tyle, że na śniegu nie jestem zbyt widoczna..." - pomyślała.

Klotor

Podszedł bliżej niedawno widzianej przez niego wilczycy, ale nie miał zamiaru ją szukać, po prostu chciał rozprostować kości i tak o żeby mu się nie nudziło.
- Ach jaki śliczny wieczór - rzekł patrząc na niebom na którym w noc chmury odchodzą i widać śliczne gwiazdy.

Idalia

Nie odezwała się słowem.
- "Tiaaa... uroczy" - pomyślała tylko. - "Choć tak swoja drogą ciekawe jak wygląda."

Klotor

Po chwili usiadł, jeszcze przez chwilę wpatrywał się w niebo, a potem przeleciał wzrokiem okolicę. Szybko można było zauważyć te czerwone świecące, czerwone oczy. I znowu wpatrywał się w niebo.

Krik

Wilk spojrzał się w niebo. Dla niego było zwyczajne, niczym nie różniło sie od innych. Wstał i odszedł kawałek rozprostowując łapy.-Przejdziesz się ze mną?-Zapytał patrząc na waderę leżącą obok niego.

Idalia

Uśmiechnęła się szeroko.
- Z chęcią - odpowiedziała i wstała. Zdążyła już nieźle zmarznąć od leżenia na śniegu.

Krik

Może przejdziemy się nad jezioro. Popływałbym w jakimś.-Wilk uśmiechnął sie do wilczyca, patrząc na nią swymi czarnymi jak noc i jego dusza oczami.

Idalia

- Dobrze, jeśli masz ochotę - odpowiedziała. Od dawna nie była nad żadnym jeziorem. Ba, ostatnio rzadko opuszczała swoje legowisko.

Krik

BAsior zaczął schodzic z góry.-To nad które jezioro?-Zapytał z lekkim uśmiecho-podobnym wyrobem na twarzy.

Idalia

Ruszyła za Krikiem.
- Nie wiem, nie znam zbyt wielu miejscowych jezior - odpowiedziała po chwili namysłu. - Może Ty coś wybierzesz?