Marmurowy Pałac- Klub Black Mad Stars

Sidney

- Lecimy? Naprawdę lecimy? My lecimy! - Orzekł, kręcąc głową naokoło, by mógł wszystko zobaczyć. Pałac... był piękniejszy, góry były piękniejsze. Wszystko co go otaczało było cudowne! - Jest... jest cudownie - Orzekł, spoglądając w dół. Z wielki bananem na pyszczku obserwował wszystko co dzieje się w okół niego. Potem dało się usłyszeć głośnie Wohow! - Gdyż bardzo mu się to podobało.

Naomi

Ada cieszyła się bardzo. Lubiła uszczęśliwiać innych. - To teraz będą turbulencję. - zaśmiała się i zaczęła kręcić jakby sinusoidę na niebie. Potem zaczęła się kręcić wokół własnej osi. Chciała zapewnić wrażenia Sidneyowi. Po chwili ustała znów lecąc spokojnie, powoli.. tak by mógł nacieszyć się widokiem tych pól, drzew, krzaków..

Sidney

Gdy ta wykonywała różne akrobacje, ten złapał się jej bardziej kurczowo, w obawie, by nie zlecieć. Nie chciał kończyć swego życia, w najlepszym jego momencie. Było naprawdę ciekawie. Młodzian spojrzał na swą starszą przyjaciółkę, zastanawiając się jakby nad niczym. Jednakże myślał głęboko. Uporządkowywał dane, by wszystko zrozumieć. Hyn, mogła by powstać taka komedia romantyczna - Jeden romantyczny basior, któremu nie w głowie dwa związki, 2 urodziwe wilczyce, do których żywi uczucie. Oj by się działo, a co! Choć był w tej chwili rad, nie mówił nic. W końcu Najdoskonalszym heroldem radości jest milczenie.

Naomi

Ada spojrzała na niego.. pokonali już wiele wiele kilometrów. Wilk stawał się coraz większym ciężarem dla niej. Zaczynało już brakować jej sił. Sidney.. musimy już kończyć. Obiecuje, że jeszcze nie raz Cię przelecę - rzekła i zaczęła zbliżać się ku ziemi, by w końcu spocząć na niej. Była już bardzo zmęczona.. Schowała skrzydła i odwróciła się patrząc na basiora. Od pałacu dzieliło ich kilkaset metrów, ona specjalnie chciała znaleźć się z nim sam na sam w jakimś cichym oddalonym miejscu.

Sidney

'Jeszcze nieraz cię przelecę' - Jak to zabrzmiało. D: Na szczęście basior nie miał takich skojarzeń jak userka, za mało zna życia. - Dobrze. - Rzekł tylko, choć w jego głosie nie czuć było zmartwienia. Ulokowało się gdzieś, głęboko w sercu. Nie trzeba się jednak smucić, gdyż "Jęczeć nad minionym nieszczęściem to najlepszy sposób, by przyciągnąć inne. " - Jak to pięknie wyraził Szekspir. Właśnie on był inspiracją, dla młodego basiora. Był jego mentorem, mistrzem.

Naomi

haha głodnemu chleb na myśli.

Ada spojrzała na Sidneya. Bardzo chciała powtórzyć to co stało się na imprezie.. Znaczy ten pocałunek.. tak bardzo zapadł jej w pamięci. Nie wiedziała tylko jak zachęcić do tego basiora. Co zrobić, by to zrobił.. Spojrzała mu tylko głęboko w oczy i otworzyła usta, by coś powiedzieć.. jednak po chwili się powstrzymała. Wyszłaby na kompletną idiotkę.

Sidney

Hah. x3

Jego serce przyspieszyło, a on wpatrzony był w przyjaciółkę. Nie, nie może tego zrobić. Jest idiotą. Chciałby coś powiedzieć, lecz: Lepiej jest nie odzywać się wcale i wydać się głupim, niż odezwać się i rozwiać wszelkie wątpliwości. No proszę, kolejny cytacik. Dużo w życiu już przeczytał. Pamięta też ten jeden, ten ważny. "Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj." Tylko, czy to takie łatwe? Twain, łatwiej powiedzieć niż zrobić, prawda? To twoje słowa![Chyba... już zapomniałam. .-.] Życie, życie, życie... Umiesz zmieniać trajektorię losu.

Naomi

Ona nie będzie żałować. Musi wziąć byka za rogi, nie będzie czekać. Ada podeszła do niego tak, by ich nosy się stykały, spojrzała mu głęboko w oczy i pocałowała namiętnie. Włożyła w ten pocałunek tyle serca.. ile tylko mogła. Jedną ręką złapała go za głowę, drugą zaś położyła na jego ramieniu. Zamknęła oczy i myślała nad tym jaki ten świat jest piękny.

Sidney

C-co się stało? Co się dzieje? Dużo pytań przemykało przez głowę młodziana. Jednakże nie powstrzymywał się, spijał tylko ciepło z jej ust. On też włożył w ten pocałunek dużo serca. Co jednak będzie dalej? Basior nie chciał się od niej odczepić. To był ten pocałunek. Światło w ciemną noc. Woda na pustyni... szczęście.
Nic więcej mówić nie trzeba, także on nie odzywał się. Zatopił się w jej ustach.

Naomi

Jej ręka powędrowała niżej. Tak, teraz trzymała ją nad kością ogonową. Robiła to tylko po to by przysunąć go bliżej siebie. By poczuć ciepło jego torsu, by móc objąć go obiema rękoma, by poczuć jego bicie serca. Nie mogła się od niego oderwać. Pożądała go.. była zupełnie trzeźwa a jednak. Chciałaby mu coś powiedzieć.. jednak myśl o oderwaniu się od niego.. By choć na chwilę przestać go czuć.. sprawiła, że Ada zaniechała mówienie. Teraz liczy się tylko mowa ciała.

Sidney

Mowa ciała... tak, to dobre określenie. Więc... to ona. Ada. Urodziwa wilczyca, której udało się zawładnąć jego sercem. Jednak nie mógł znaleźć w sobie odwagi...Któż się powstrzyma, kto serca nie ma do miłości, a w nim odwagę by o niej powiedzieć. On. Przynajmniej tak myślał. Nie, on się odważy! On to powie! Choć nie teraz. Nie chciał przerywać tego cudownego stanu. Miłość, uczucie dużo lepsze niż latanie, choć i to jest wspaniałe.

Naomi

Teraz ona też to wiedziała. Właściwie to gdzieś podświadomie wiedziała to odkąd tylko go zobaczyła.. jednak dopiero teraz zrozumiała, że naprawdę go kocha. Zaczęła uginać kolana i kłaść się na trawę, jednocześnie ciągnąc go za sobą. Nie przestawała go całować. Gdy jej plecy dotknęły podłogi, jej dolne kończyny owinęły jego ciało. Teraz już nic ani nikt jej nie powstrzyma. Teraz on był jej własnością. Oczkiem w głowie, skarbem.

Sidney

Wszystko okół stało się nie wyraźne, zamazane. Teraz liczyła się tylko ta chwila. Tylko. Jednakże basior oderwał się na chwilę od ust wilczycy. - Ada... ... kocham cię i to z tobą chcę spędzić moje życie. - Zdania wypowiedział te niepewnie, w obawie, iż go wyśmieje. Hym, powiecie pewnie, że kilka postów i już się kochają. To rzecz podświadoma, coś co czuje się na początku, kiedy wszystko jest jeszcze niejasne.

Naomi

Ada uśmiechnęła się tylko - A ja kocham Ciebie - rzekła i nie minęło sekundy, a już jej usta zatopione byłe w jego. Przytuliła się mocno do wilka i przysunęła kolanami do jego ciała. To takie piękne uczucie kochać z wzajemnością. Ona miała partnera, na serio miała partnera.. i to najlepszego w krainie. Niech tylko dorośnie, a będą jej go zazdrościć wszystkie wilczyce w krainie.

Sidney

A on związał się z tą najlepszą, najbardziej urokliwą, rozumną. Pocałunek z nią, rekompensował wszystkie gorsze dni. Kochać i być kochanym. Tak, cudowne uczucie. Jego usta znów przywarły do jej ust, łącząc ich, w miłosnym pocałunku. Przywarł całym ciałem do Ady, nie przestawiając namiętnie jej całować. To była ta chwila, najlepsza w jego życiu.

Naomi

Jej ogon zaczął pieścić go po brzuchu, wywołując tym większe podniecenie. Jej łapy masowały go delikatnie po plecach. Na chwilę oderwała się od jego ust, by zacząć całować go po brzuchu, klacie, szyi i dopiero kończąc na ustach. Wpiła się w nie ze zdwojoną siłą. Kończynami jeszcze bardziej starała się przysunąć go do siebie. Zaczęła wykonywać powolne ruchy biodrami. Chciała tego, wreszcie mogła to zrobić z wyjątkową osobą. Tą która jej już nie opuści, która będzie ją kochać, której na niej zależy.

Yenn

Yenn popatrzyła na nich i zjadła kolejny kawałek mięta, tym razem bardziej krwisty i soczysty. Uśmiechnęła się dziwnie, tak jakby miło i popatrzyła przez okno na ogród. Był piękny, więc Yenn nie wahając się wyszła do niej i legła przy stawie.

Dermanotta

Dermanotta wstała ze swojego miejsca i rozciągnęła się. Chyba powinna już pójść, co? Za dużo rzeczy się tutaj działo jak jej nie było. Złapała za łapkę jakiegoś misia i powoli, ciągnąc go po ziemi, tak jak małe dziecko stąd wyszła.

zt.

Sidney

Tyle, czy on jest gotowy. Czy zbierze w sobie odwagę. Jego serce przyśpieszyło znacznie, gdy ten patrzył na swą wybrankę. Choć formalnie nie byli razem, coś podpowiadało mu, że wszystko zakończy się dobrze. Jak w bajkach. Ma już swoją księżniczkę, prawda? Teraz zaczął składać pocałunki na jej szyi, a coraz bardziej zapominając o świecie rzeczywistym.

Naomi

Ma księżniczkę, oj ma. Ona ma to szczęście.. że ma najlepszego księcia w krainie i nie zamierza go teraz wypuścić. Przeleciał ją dreszcz, gdy on zaczął całować jej szyję. Cudowne uczucie. Nie mogła w to uwierzyć, że podoba się takiemu basiorowi. Dla niej on był darem on boga, skarbem. Chciała, by nie przestawał, by cały czas jej dotykał, by nie przestawał całować. Czuła się wspaniale.