Orla perć

Alliance

// Sure, miałam skojarzenia. O to właściwie chodziło ze zdaniem "jak to zabrzmiało". :3

- Otóż to, złociutki - zamruczała z zadowoleniem, po czym nastąpiła krótka chwila, a długi, kilkumetrowy ogon ostatecznie owinął się wokół wszystkich łap Qusana i zacisnął mocno. Yuki z lekkością nim poruszyła w swym kierunku, w skutek czego wilk spotkał się z ziemią. Zachichotała zadziornie, po czym stanęła nad nim, machawszy ogonem w powietrzu z zadowoleniem. Jest jej. Tylko jej. Raywen się już nie liczy.. Była tak blisko pyskiem do pyska wilka, że stykała się z nim nosem, zerkając w jego ślepia.

Qusan

Zaśmiał się szczerze. Lekko zbliżył się do wilczycy. - Jesteś najlepszym demonem jakiego spotkałem - Powiedział po czym zaśmiał się zadziornie. W prawdzie było w tym trochę prawdy... ciekawe co stanie się dalej.Spojrzał w oczy demonicy. Były takie złe, widać w nich było to co Qusan lubi najbardziej - Demona.

Alliance

- Miło to słyszeć - odrzekła, przepełniona jednocześnie dumą i radością. Fakt, można by było sądzić, że jest jednym z najlepszych demonów w tej krainie. Wciąż za swego mistrza uważała Sasoriego. Inne Demony były raczej błahe.. Lub tych potężniejszych po prostu nie znała.

Qusan

Dla niej to ona była tym najlepszym, najpotężniejszym. Chciał wykonać pewien krok, lecz szczerze bał się reakcji. Chyba zaznał uczucia, którego jeszcze nigdy nie poczuł. Nie, nie, to głupie... basior uśmiechnął się nerwowo, a jego ogon machał z lekka.

Alliance

Ona nie kochała. To szaleństwo, a nie miłość. Jednakże jedno z drugim się plącze i wiąże, by gryźć i nienawidzić. Przez przeciętność do szaleństwa. Przez nienawiść do miłości. Przez śmierć do nieśmiertelności - słowa, które usłyszała niegdyś i pozostały jej w głowie na zawsze. Demonica, nim wilk zdążył cokolwiek zrobić, "ugodziła" go dzikim pocałunkiem, z zaskoczenia. Jej ogon machał na boki w dzikiej ekstazie. Szaleństwo, szaleństwo, szaleństwo.

Qusan

//Jbc. on chciał ją pocałować xD\\

Zamknął tylko oczy i oddał się pocałunkowi. Tak, rzeczywiście było to szaleństwo. Ich języki stykały się co chwila w tańcu pocałunku. [xD] - Nie za szybko? - Zaśmiał się, po czym na jego kuffie zagościł zalotny uśmiech.

Alliance

// Ło, no, widzisz. Myślimy o tym samym. : P

Yuki oderwała się w końcu od wilka, uchylając czerwone ślepia. - Ależ skądże - poruszyła uchem i trąciła go nosem zaczepnie, wciąż nie przestając się uśmiechać. Uśmiech jej nigdy nie był normalny. Zawsze szalony, a jednak nigdy nie zdradzał tego, co zrobi demonica. Czy ma dobry humor, czy zły. Nigdy nic nie wiadomo..

Qusan

// To co teraz? xD \\

Uśmiechnął się... uwaga uwaga... szczerze! Oznaczało to iż uśmiech jest ... miły! To zbrodnia, proszę państwa. Wstał, uznając iż nie wygodnie mu w tej pozycji. Teraz to on "zaatakował" swym pocałunkiem. I nawet jeżeli go odepchnie, odsunie, znienawidzi, on musiał to robić. Jednak gdy teraz kogokolwiek tu zobaczy to szczerze będzie miał ochotę zabić. Nie przerywać mu! xD

Alliance

// Szaleństwo, szaleństwo! : D

Yuki namiętnie oddała się pocałunkowi, w podniecających ruchach przesuwając językiem po języku Qusana. Kto by pomyślał, że kiedyś zrobi coś takiego? Otóż, wszyscy. Ale nikt nie pomyślałby, że do czegoś dojdzie. A dojdzie? Kto ją tam wie! Jednego dnia może Qusana uwodzić, a drugiego dnia próbować zamordować. Z nią nigdy nie wiadomo. Co sekundę zmienia przekonania, charakter i to, co robi..

Qusan

// Zaraz się w nim demon obudzi! ^ ^ Ale w takim sensie częściowym ^ ^ \\

Zakończywszy pocałunek uśmiechnął się do wilczycy. - Może gdzieś pójdziemy? - Zapytał się, unosząc lekko głowę. Powoli nastawała noc, co oznaczało częściowe obudzenie się w nim demona. Księżyc mozolnie wyszedł po za horyzont rozświetlając wszystko dookoła. Jego oczy zaświeciły się krwawo a język zaczął ociekać dziwną żółtą substancją.

Alliance

Demonica mimochodem odsunęła się lekko w tył, siadając. - Proponujesz jakieś miejsce? - uśmiechnęła się zadziornie, oblizując swoje sporej wielkości kły. Zerknęła na księżyc. Ona także nocą czuła wielki przypływ mocy, mimo że za dnia była potężna. W nocy była wręcz niebezpieczna. Widząc zmianę Qusana, zachichotała pełna ekstazy.

Qusan

- Może nad przepaść? Pooglądamy jak te marne wilki skaczą sobie z klifu... - Zaśmiał się szyderczo. Czemu powiedział o nich "wilki", niby sam nim jest? Demony to coś o wiele lepszego niż te nic nie warte ścierwa. Tylko one, były kimś więcej. [i] - Idziemy? - Zapytał się i obnażył swe ostre kły, z których ociekała żółta substancja.

Alliance

- Oczywiście.. - rzekła swym dostojnym, tajemniczym głosem z równie tajemniczym uśmiechem. Poczęła iść spokojnym, jednak przyciągającym wzrok, jak zwykle zresztą, krokiem, w stronę krzaków. Machnęła zalotnie ogonem tuż przed nosem Qusana, po czym zniknęła w odmętach ciemności.

z.t

Qusan

Uśmiechnął się zalotnie, a w głowie miał jedno - szaleństwo! Szybkim krokiem ruszył w kierunku przepaści, ciekawe kto dziś zginie....
Powoli ruszył ku dużej skale za chwilę za nią znikając.

//Przepraszam za krótkość - głód odbiera mi wenę, a do obiadu daleko :<\\

Asgerth aen Vanrogh

Asgerth przyszedł tutaj cicho, bardziej obwiązując sobie szyję niebieskim szalem z godłem państwa.
Rozejrzał się uważnie. Na wysokości której był, było trochę śniegu.
Łapy lekko zatapiały się w białym puchu i wydawały dźwięk jakby chrupania. W końcu Asgerth znalazł miejsce i położył się.

Maria ''Milva'' Barring

Milva rozejrzała się. Poczuła woń obcego wilka. Ruszyła w kierunku ów zapachu i zobaczyła czarno-szarego basiora.
Uśmiechnęła się lekko i powiedziała:
- Witaj, jestem Milva.
Usiadła.

Asgerth aen Vanrogh

Od razu wyczuł zapach wadery o złotej grzywie. Odwzajemnił uśmiech i poprawił ułożenie miecza.
- Witam. Nazywam się Asgerth aen Vanrogh. Albo po prostu Asgh. - przywitał się i spojrzał się na nią całą.

Maria ''Milva'' Barring

- Dobrze, Asgerth'cie. A więc co tutaj porabiasz? - zapytała Milva, oblizując sobie pysk, jakby coś zjadła. Jednak nie była głodna, o nie!
Wstała na chwilę, by tylko zmienić położenie i usiąść znowu. Rozluźniła mięśnie.

Asgerth aen Vanrogh

- Przyszedłem tutaj bo... Nie wiem. Przyszedłem tylko po to, by zwiedzać. Lubię góry i wiem trochę rzeczy o nich... Masz rodzinę?
Dziwne to było pytanie które zadał, jednak chciał kontynuować rozmowę, a tylko to mu przyszło do głowy. Ziewnął.

Maria ''Milva'' Barring

- Nie, już nie. Została wymordowana. Pochodzę z rodu Barringów. Z ów rodu, zostałam tylko ja.- Odpowiedziała, spoglądając na niego uważnie. Ona nie uważała, że to głupie pytanie. - A ty masz rodzinę?