Mroczne jezioro

Reika

- To dobrze - przymknęła oczy - Cieszę się.
Popatrzyła na Jerome'a kątem oka. Położyła uszy po sobie. Coś mignęło jej przez myśl. Wstała, łapy poprowadziły ją w jego kierunku. Bez słowa Reika przytuliła łbem wilka, machając delikatnie końcem ogona.

Jerome

Przytuliła go? Przeszedł go przyjemny dreszcz po czym poddał się jej wtulając w ciepłą białą sierść. Zamknął oczy, chciał coś powiedzieć, ale nie bardzo wiedział jak.
- Dziękuję. - wyszeptał jedynie do jej miękkiego ucha.

Reika

Reika odeszła od niego, uśmiechnęła się. Nie spuszczając z niego wzroku, położyła się na brzegu, wyciągając łapy przed siebie. Położyła łeb na łapach, nie przestając machać końcem puchatego, miękkiego ogona. Zamknęła oczy, cicho nucąc jedną piosenkę.

Jerome

Kiedy tylko ciepło jej ciała zostało mu odebrane otworzył mętne oczy. Już zatracił się w jej osobie gdy musiała odejść. Uśmiechnął się kątem pyska po czym przechylił go na bok i zagadnął. - No i co tam mruczysz pod nosem, hmm? - podniósł się na łapach podchodząc bliżej niej. Usiadł nieopodal na płaskiej skale mając teraz idealny widok na jej pysk. Wydawała się być taka piękna dla niego, ze aż jedynie złudzeniem, snem.

Reika

- Nic takiego - uśmiechnęła się zagadkowo.
Podniosła łeb, patrząc na Jerome'a. Nie przestawała się uśmiechać. Był dla niej kimś więcej niż znajomym, kumplem, przyjacielem. Jej ogon zaczął się coraz to energiczniej ruszać.

Jerome

Uniósł jedną brew przyglądając sie jej. Leżał w tym czasie na podłożu chłodnej skały po czym z zaczepnym uśmiechem uniósł łapę i z zamachem uderzył o spokojną jeszcze tafle wody. Ochlapał tym samym białą waderę. - Orientuj się...- rzucił na sekunde przed zamachem na Rei.

Reika

Gdy wilk zdążył powiedzieć czwartą literę słowa "orientuj", Reika odskoczyła w tył, rozwijając instynktowo skrzydła. Usiadła, uśmiechnęła się cwaniacko. Wzbiła się w powietrze, bijąc skrzydłami o wiatr. Zrobiła beczkę nad wilkiem i w jednej chwili pociągnęła go za łapy do wody. Zaśmiała się cicho, unikając ochlapania.

Jerome

O nie! No tak to się On nie bawi. Miał być zamach na Reike a nie na niego. Oburzony wpadł do wody opadając ciałem na samo dno. Taka mądra? No to inaczej zrobimy. Na powierzchni wody pojawiły się bąbelki i na wierzch wynurzyła się tylko na moment wilcza łapa. Topił sie? Przynajmniej idealnie grał. Po chwili jego ciało opadło niby to nieprzytomne na dno.

Reika

Waderę coś tknęło. Bez chwili namysłu, co było dla niej nowością, zanurkowała. W wodzie wzrokiem odszukała wilka, po czym złapała go zębami za kark i podrzuciła lekko, gdyż dla niej był sporych gabarytów, trudno jej było go unieść. Wilcze ciało na moment pojawiło się na powierzchni, lecz znowu zaczęło spadać.
- Nie no... - zamruczała w duchu, jeszcze bardziej się denerwując.
Zebrała w sobie siły i wypchnęła go łapami na brzeg. Wyszła z wody, cała mokrutka, ani jednego suchego włoska. Nie optelepała się nawet, przylgnęła do ciała wilka.
- Jerome? Jerome?! - nawoływała wilka do powstania.

Jerome

Tak szybkiego działania się nie spodziewał zupełnie jak "Słoneczny Patrol"? W duchu podłe stworzenie śmiało sie i cieszyło sytuacją jednak na jego pysku nie było nic widać tylko blady wyraz śmierci. Klatka piersiowa przestała się poruszac. Umiał na długo wstrzymac powietrze. Zastanawiał się tylko co mu zrobi jak już sie ocknie i przestanie udawać umarlaka.

Reika

Reika zaś spanikowała.
- Jerome, nie przechodziłam kursu pierwszej pomocy! - słowa dławiły się w gardle wilczycy - Jerome!
Jej niebieskie oczy w jednym momencie się zaszkliły. Nic nie mogła zrobić. Zawarczała, głupia. Miała o sobie teraz takie mniemanie.
- To przeze mnie... - zawyła cicho.

Jerome

W pewnym momencie drgnął. Nie chciał żeby płakała więc zainicjował coś. - Wazzzzzzzzup?! - wydarł się otwierając oczyska i szeroko pysk po czym przyciągnął ją do siebie obiema łapami i pocałował w sam środek pyszczka.

Reika

Nie zdążyła nic powiedzieć, drgnąć, czy nawet pomyśleć. Nie wiedziała, co teraz myśleć. Czy być zdenerwowaną, szczęśliwą, smutną? Eh. Zdziwiona tylko odgięła uszy do tyłu.
- Jerome... - zamruczała gniewnie.
Jednak zaraz się uśmiechnęła i zaśmiała.

Jerome

Prychnął śmiechem patrząc na nią. Taka gniewna wydała się być nawet drapieżna co mu zwyczajnie nie pasowało to wizerunku łagodnej Rei. - Słucham. - uśmiechnął się cwanie po czym przeturlał się z nią tak, że teraz to On lezał na niej uważając by jej nie zgnieść. - Teraz Cię już nie puszczę. - dodał pewnie.

Reika

Reika nic nie powiedziała, nie stawiała nawet oporu. Bo po co? Dobrze jej było przebywać z tym wilkiem. Nawet zaczęła razić do niego uczucie. Jej skrzydła instynktowo się rozwinęły, gdy Reika padła na glebę. Uśmiechnęła się słodko do towarzysza, machając ogonem bez przerwy, bez chwili ustanku.

Jerome

Nie stawiała protestu o dziwo. Nawet mu to pasowało. Zamiótł ogonem po czym wstał i oddalił się o kilka kroków w tył obracając się do niej grzbietem, usiadł i wbił spojrzenie w wodospad. - Rei masz tu jakąś rodzinę? - spytał ni stąd ni zowąd lekko zmieszany.

Reika

Wstała zwinnie, podchodząc do Jerome'a.
- Nie - odparła krótko - Nie wiem nawet, co się z nią stało. Jak byłam mała, w naszej wiosce nastał pożar. Instynkt kazał mi uciekać, więc to zrobiłam. Była noc, nic nie widziałam. Tylko jęki spalonych i błyski ognia. Dotarłam tu.
Cicho westchnęła, ale zaraz potrzepała łbem na boki, by odgonić złe myśli.

Nivera

Powolnym krokiem podążała w stronę jeziora. Podkulony ogon i wzrok wadery zdradzał wszystko. Było jej smutno. Podeszła do brzegu i musnęła łapką taflę ciemnej wody. Przymknęła oczy. Ostatnio wszystko było takie dziwne. Wbiła wzrok w wodę i stała tak dobrą chwilę. Jezioro było takie piękne, miało mroczny klimat.. podniosła na chwilę łepek i zbadała wzrokiem okolice. Nikogo. Piękna samotność, piękna noc..

Axella · Wysłany: Wto 13:41, 22 Mar 2011 Temat postu:

Wadera przeszła dość duży kawał. Chciała odpocząć. miała zranioną łapę. Zatrzymała się koło owego jeziora. Podeszła do brzegu, patrzyła w swoje odbicie w wodzie, zanurzyła łapę żeby trochę mniej piekła...

Wilczur · Wysłany: Wto 13:48, 22 Mar 2011 Temat postu:

Podszedłem do jeziora i zauważyłem Axellę, moczącą łapę w wodzie. Ale ta łapa była dziwna... Była zraniona. Przybliżyłem się do wadery.
- Cześć Axella... Co z twoją łapą?