Zamarznięte Jezioro

Ines

-Jael... to.. eee... no ten, no... nie możesz się dowiedzieć. Ponieważ go bardzo, ale to bardzo lubisz, i nic mu nie nagadasz.- wyjaśniła An i się uśmiechnęła przepraszająco. A co ma powiedzieć? Jael.. kocham Cię? Tak bezmyślnie, przy zgromadzonej gromadce przyjaciół, nie... jej jedną z cech jest duma, a gdyby dostała kosza, to jej duma zostałaby naruszona, a tego to chyba nikt by nie chciał.

Naomi

Ada w dalszym ciągu siedziała wtulona w swoje łapki. Naprawdę wyglądała jak kłębek miękkiej sierści. Nie chciała odpowiadać na żadne pytania. Jednak gdzieś kątem ucha starała się wyłapać co Anabell mówi do Jaela. Interesowało ją to?

Samuerian

- Ja? Nagadam? No co ty? - Jael uśmiechnął się szeroko i dodał szeptem: - Serio uważacie mnie za taką plotkarę? - Jednak wilk nie męczył już Anabell. On też nie chciał na razie nic mówić. - No, ale skoro nie chcesz, to nie.

Viktoria

- Skoro, już wiesz kto to, Jael, to powiedz. Zauważ, że wszyscy jesteśmy ciekawi. Oj, już nas nie trzymaj w takiej niepewności - mówiła szyderczo Viki. Podeszła do Jaela i przytknęła swój nos do jego noska.
- No, powiedz, albo będziemy Cię torturować! Ha ha ha! - mówiła wesoło.

Samuerian

Jael spojrzał na Vikotrię, a potem na Koku. Następnie na Anabell, Adę, Leę i Schatta.
- Dobrze, powiem. - rzekł w końcu zrezygnowany. - Ale pod jednym warunkiem! - Jael uśmiechnął się chytrze. - Najpierw Anabell musi powiedzieć kim jest jej wybranek.

Viktoria

Żeby nie powiedzieć, że wylogowana, a mi się nie chce czekać.

- No, Jael! Przecież jakby to An jest teraz jak uśpiona! - mówiła Viki. Zabrała nos od Jael, przewróciła basiora i zaczęła tortury - gilgotki.
- Powiedz, powiedz, powiedz, powiedz, powiedz, powiedz... - mówiła w kółko, jak zahipnotyzowana - powiedz, albo dalej będą tortury. Powiedz, powiedz, powiedz.. - mówiła i mówiła. Gilgotała i gilgotała. Może w końcu Jael się przyzna.

Samuerian

Jael zaczął chichotać. Ach, gilgotki. Ach, ta jego jedna z nielicznych (xd) słabości... Jednak młody wilk nie chciał mówić teraz. Jeszcze nie, dopóki nie dowie się czy ona czuje do niego to samo. Szybko wyrwał się Viktorii i z dzikim uśmiechem spojrzał na wszystkich.
- Jeszcze nie teraz. - powiedział.

Viktoria

- Jeśli chcesz się dowiedzieć, czy ona to odwzajemnia to najpierw sama musi wiedzieć, że ty ją kochasz. A jakby co to chyba się jej podobasz - spojrzała na An a później sama się zarumieniła. Jeśli Jael czuł coś do Viki to miał szansę na odwzajemnienie. Teraz po Viktorii dało się poznać, że nadal jest zauroczona w Jaelu. O.o

Samuerian

- Viki... - Jael zauważył, że Viktoria się zarumieniła. - Powiedz mi proszę, dlaczego podoba ci się akurat taki idiota jak ja? - Młody wilk podszedł do Viktorii i spojrzał jej w oczy. - Co jest we mnie takiego? Hm? Oczywiście poza boskim wyglądem i wrodzoną skromnością? - Wilk uśmiechnął się do przyjaciółki. - Przecież w tej krainie jest wielu samców! - Zawołał i rozejrzał się. Jego wzrok wychwycił jedynie Schatta. - To znaczy... Gdzieś tam.

Viktoria

- Nie przesadzaj... Nie jesteś taki "boski" i "skromny". Ale... no... ja... Ja zawsze zakochuje się w kimś kto mnie nie kocha... Ty jesteś zabawny, fajny, miły i sympatyczny. Moim zdaniem jedyną twoją wadą jest to, że jesteś okropnym podrywaczem. I nie jesteś idiotą, tylko słodkim idiotą - a podczas nieśmiałej przemowy Viki rumieńce nie znikały.

Samuerian

- Hmm... - Jael spojrzał na Viktorię. - Ale obiecaj mi, że jak pojawi się jakiś wilk, który będzie cię kochał i ty jego, to nawet nie przyjdzie ci do głowy pamiętać o tym baranie Jaelu, tylko będziesz wieść spokojne życie z gromadką małych Viktorii. - Wilk nagle pomyślał o gromadce małych Jaeli i przeraził się tą ideą.

Zoe

Wolnym krokiem przyszła nad zamarznięte jezioro. Rozejrzała się dookoła i powiedziała:
-Cześć jestem Zoe.

Viktoria

- Wybacz, ale to jest a-wykonalne. Nigdy o tobie nie zapomnę. Musisz się do mnie przyzwyczaić - mówiła słodko Viki, a jej rumieńce robiły się coraz czerwieńsze. Ale zaśmiała się na słowa "gromadka małych Viktorii".

Samuerian

- Cieszy mnie to i smuci jednocześnie. - rzekł Jael z uśmiechem. Zaczął ostatnio bać się Viktorii. Zrobiła się inna niż wtedy kiedy ją poznał. Nie umiał określić, co dokładnie się w niej zmieniło, ale wiedział, że teraz jest silna i waleczna, co go trochę przerażało.

Viktoria

- Ekhm, Jael. Boisz się mnie? Nie bój się. Na razie nie naraziłeś mi się, więc cię nie zaatakuję. A nawet jeślibym była zła, wściekła, płomienie by zemnie buchały to i tak nikogo nie zaatakuję. Przysięgam z ręką na sercu i na moją matkę - jak powiedziała - tak też uczyniła.

Samuerian

- Nie, nie boję się ciebie, spokojnie. - zaśmiał się Jael. Viktoria prawdopodobnie źle zinterpretowała jego minę. Bał się tego, co się działo z Viktorią. Nie bał się jej siły fizycznej. Westchnął cicho i rozejrzał się po wszystkich. Kiedyś myślał, że jeśli będzie miał tyle fanek co jego brat życie będzie piękne. Ale teraz stwierdził, że to przekleństwo. Jego brat... Tęsknił za nim. Przecież to on nauczył go wszystkiego.

Zoe

Zoe przyjrzała się wilkom i przechyliła główkę. ,,Chyba mnie tu nie chcą znać" pomyślała i zrobiła smutną minę. Kogo oszukiwać nikt nie polubi małęgo szczenięcia.

Viktoria

- Ej, Jael. Znów tęsknisz za rodziną? Nie martw się. Moi zginęli wcześniej. No chodź - podeszła go Jaela i go przytuliła, jak on niegdyś ją. Spojrzała mu w oczy, aby się nie smucił i znów go przytuliła.
- No, powiesz kto Ci się podoba? Proszę. Wszyscy prosimy - zrobiła słodkie oczka i spojrzała na wszystkich.

Zoe

Do Zoe nikt się nie odzywał. I co teraz robić samemu? Nikt jej nie polubi. Zwineła się w kłębek i zaczeła cicho wyć ze smutkim. Wiedziała że nikogo to nie zainteresuje.

Ines

-Jael, no wiesz... nie uważam Cię za plotkarę, lecz... gdybyś to był ty to byś coś sobie zrobił?-Zapytała i się uśmiechnęła. Przyglądała mu się spokojnie, czekając na odpowiedź z jego strony. No.. i co odpowie hmm..? No, tuż, otóż, to bardzo ciekawe.