Złote Jezioro

Flake

Odwróciła gwałtownie łeb w kierunku wilka, który się do niej odezwał. Przyjrzała mu się uważnie. Ach, to ten wzdychacz z miejsca dla samotnych. - Wcale nie - odparła, zasłaniając się skrzydłem. Wiadomo, co on sobie wydrapywał zza tego ucha? Może pchły, wszy albo jakieś inne paskudztwo? Lepiej się odizolować. - Nie ma mnie na przykład po drugiej stronie tego jeziora. A to już przecież zupełnie inne miejsce.

Richard

Usiadł obok niej owijając łapy ogonem. - Ale dosłownie przed chwilą byłaś w całkiem innym miejscu. - powiedział zdezorientowany. Czyżby miał halucynacje, zwidy ? Nie to niemożliwe. Dokładnie ta sama osoba co teraz siedzi obok niego była w tak zwanym "miejscu dla samotnych".

Flake

- Ty też - odpowiedziała, podnosząc wzrok dwukolorowych ślepi na oczy wilka. Usiłowała z nich coś wyczytać, jak każdemu napotkanemu stworzeniu zresztą. Zmarszczyła nos z niezadowolenie. Dzisiaj jakoś jej to nie szło.

Richard

- Ale ja stamtąd poszłem, a ty zdaje się spałaś. - rzekł nadal trochę zdziwiony. Spojrzał wilczycy w oczy. Czyżby była kolejną osobą, która próbuje wyczytać z jego ślepi ? Chyba tak. Odkąd pamięta nikt nie mógł tego wykonać.

Flake

- Czepiasz się szczegółów - burknęła. Że też musiała spotkać kogoś, kto zwracał uwagę na takie pierdoły! Dodała. - Mogłam w każdej chwili się obudzić i pobiec tu ile sił w łapach, kiedy ty szedłeś sobie nad jezioro spacerowym krokiem, prawda?

Richard

- W sumie tak.. - mruknął. - Sory, że się czepiam, ale taki już jestem. - powiedział z lekkim uśmieszkiem. Richard był ciekawskim osobnikiem, musiał wiedzieć praktycznie wszystko. Z czasem opanował tę wadę, chociaż nie do końca. Znów chciał się coś spytać, jednak ugryzł się w język.

Flake

- Dobra, dobra, nie tłumacz się. Na twoim miejscu pewnie też bym to uznała za podejrzane - odpowiedziała. Podniosłą się do pozycji siedzącej. Nie lubiła rozmawiać z innymi na leżąco, gdy ci siedzieli lub stali. Uważała to za niekulturalne, pozbawione szacunku dla rozmówcy.

Richard

Uśmiechnął się lekko. - Jak ci na imię ? - spytał mierząc wilczycę wzrokiem. Te śnieżnobiałe futro aż raziło, ale był do tego przyzwyczajony, gdyż jego matka, którą pamiętał tylko z jednego zdarzenia także miała taką sierść.

Flake

- Wolisz poznać to prawdziwe czy to, które sama sobie wymyśliłam? - zapytała. Zawsze zadawała to pytanie i zawsze wszyscy chcieli poznać oba imiona, a przecież tego nadanego przez rodziców już od dawna nie używała.

Richard

- Ee.. - zamyślił się na chwilę. "Jedno czy drugie ? Czy może obydwa ?" - myślał. - To które sama wymyśliłaś. - powiedział. - Oczywiście jeśli chcesz możesz też powiedzieć tamto drugie. - rzekł strzygąc uchem.

Flake

O, trafiła jej się dzisiaj rozmowa z jakimś oryginałem. - Nie, nie chcę - mruknęła. Wolała zapomnieć o wszystkim, co związane było z jej rodziną, również o tym kretyńskim imieniu. Dodała w końcu. - Jestem Flake.

Richard

- Jasne, nie będę się narzucał. - powiedział. - Miło mi, Flake. Jestem Richard. - rzekł z lekkim uśmiechem. Ciekawiło go trochę, jakie było jej drugie imię, ale skoro wolała o nim nie wspominać to nie.

Flake

Odwzajemniła uśmiech, na chwilkę odpływając gdzieś myślami. - Masz ludzkie imię - miało to być pytanie, ale chyba bardziej zabrzmiało jak twierdzenie.

Tesha

Pojawiła się jakby znikąd. Ostrożnie stawiała każdy krok, skupionym wzrokiem przyglądając się wszystkim i wszystkiemu. Usłyszała przypadkiem jak przedstawia się biała wilczyca.
- Flake... - szepnęła sama do siebie, niemal niedosłyszalnie. Powoli kroczyła dalej. Jej oczy skupiły się na czarnym wilku, lecz nie odważyła się podejść. Usiadła w cieniu i obserwowała wilka.

Richard

Skrzywił się nieco. - Taa i dlatego nie mam zbyt ciekawej przeszłości.. - mruknął. - Ale lubię swoje imię. - powiedział już trochę "weselszy". Zauważywszy przybyłą wilczycę zlustrował ją chłodnym wzrokiem, po czym znów skupił się na rozmowie z Flake. Czuł na sobie wzrok tamtej wadery, ale nie zwracał na nią uwagi.

Tesha

Tesha powoli wstała. Podeszła do brzegu jeziora i napiła się, skrycie spoglądając w stronę wilka. W końcu zmęczona położyła się pod niewielkim głazem i obserwowała rozmowę.
"Czy ja podsłuchuję? A kto tego nie robi?!" - myślała. I tak niezbyt interesowała ją treść rozmowy. Jak zawsze pozostała obojętna

Flake

- Rozumiem... - mruknęła tylko w odpowiedzi. Cóż to za dziwny zbieg okoliczności, ze prawie wszystkie poznane przez nią wilki miały za sobą trudną przeszłość. Może po prostu ta kraina ściągała pechowców? Jeśli tak było, to szkoda, że Flake nie urodziła się w innym miejscu. Zapytała po chwili milczenia. - Należysz do Nocy lub starasz się o dostanie do tej watahy, mam rację?

Richard

Przeniósł wzrok na Flake. - Tak, skąd wiesz ? - powiedział patrząc na nią. Spojrzał kątem oka na chowającą się wilczycę. - Podsłuchuje.. - mruknął tak, by tylko Flake go usłyszała. Jednak nie zwracał na wilczycę uwagi.

Tesha

Powoli wstała i odeszła, idąc patrząc na wilka podejrzliwym wzrokiem.
"Jutro tu wrócę." - pomyślała i przyspieszyła kroku. Po chwili już jej nie było.

Flake

Wzruszyła barkami, ukazując, że podsłuchiwacze są jej obojętni. W końcu nie rozmawiała z Richardem o jakichś wielce poufnych sprawach. - Czuć od ciebie zapach Nocy, ale bardzo delikatny - odpowiedziała. - I zapewne jesteś w tej krainie od niedawna, prawda?