Podmokła łąka - bagniska

Samuerian

Samuel przybył nad bagniska z książką, którą zabrał ze swojej półki. Był to alfabet hebrajski, jak również pokazanie większości magicznych symboli... Dość ciekawe. Sporo czasu spędził na przeglądaniu kolejnych znaków, gdy nagle jeden zainteresował go szczególnie. Golem... Ciekawe czy coś takiego działa. Można spróbować.
Wilk szybko znalazł złoże gliny, po czym ulepił z niej kształt jako-takiego wilka. Następnie zabrał się za oznaczanie. Słowo Emet napisane na czole i nagle rzeźba zaczęła się przemieniać. Gliniany wilk stał się bardziej prawdziwy, na jego pysku pojawiły się szczegóły, jedynie oczy jego były pozbawione źrenic i tęczówek. Wilk skłonił się nowemu właścicielowi, który patrzył na niego oniemiały. Zaraz jednak Sammyś odzyskał władzę nad własnym ciałem, a na jego pysk wypełzł zadowolony, uśmiech. Usatysfakcjonowany wilk oddalił się, a w ślad za nim ruszył golem.

zt.

Itami

Itami buszowała po krainie aż się zapuściła na jej podmokłe zakątki. Błoto tu sięgało niemal do połowy łap. Musiała wysoko stawać kroki aby nie zapaść się całkowicie w błocie. W sumie pomimo nieciekawego położenia Itami z zaciekawieniem kroczyła dalej. A może spotka tu jakieś ciekawe stworzonko. Było tu sporo nowych zapachów.

Massacre

Massacre dosłownie frunął wśród Łąk i zbliżał się do bagnisk. To było dziwne doświadczenie dla niego. Był w końcu duchem. Nie raz zdarzyło mu się nie kontrolować swych umiejętności i przenikał przez ziemię.
Przybył tu z nie określonych celów.
Gdy był już na miejscu, spostrzegł znajomą mu waderę. Taak... To była Itami.
Zniknął po czym nie zauważony przeszedł obok niej i pojawił się z tyłu.
-Witaj, czegoś tutaj szukasz?- spytał.

Itami

Itami z ciekawością buszowała po tym terenie gdy nagle usłyszała za sobą znajomy głos. Podskoczyła i się odwróciła. Nie spodziewała się tutaj kogoś spotkać.
- Witaj.... -Przywitała się spokojnie.
- W sumie to... niczego. -Odpowiedziała. Itami przyjrzała się uważnie Massacre'sowi. Coś było inaczej niż ostatnio kiedy go widziała. Tylko co.

Massacre

Massacre zniknął ponownie i pojawił się po prawej stronie wadery.
-To się zmieniło.- rzekł.
-Jestem od teraz duchem i wiem co powiesz zanim jeszcze to powiesz.- dodał po chwili.
Nie był już żywy, zaś zyskał nieśmiertelność kosztem tego, że nikomu nic nie mógł zrobić ani nawet dotknąć.
Bił od niego spory chłód, ale tak to już chyba u duchów jest.

Itami

Itami odskoczyła przestraszona na bok. Położyła uczy po sobie i patrzyła się uważnie na wilka.
- Ale jak.... -Powiedziała cicho do siebie.
- Przecież to niemożliwe... -Dodała. No duchy nie powinny istnieć. no dobra demony i smoki istniały to duchy tez mogły. Ale to i tak było jak dla niej niepojęte. Itami patrzyła na niego uważnie próbując zrozumieć to co nie mieściło jej się w głowie.

Massacre

-Nie dziw się.- rzekł stanowczo.
-Tutaj wszystko jest możliwe. Jako duch, mam większą wiedzę na temat tego co się tu dzieje.- dodał po chwili.
Podszedł do wadery i spojrzał jej prosto w ślepia.
-Mam nadzieję, że się nie obawiasz duchów tak bardzo jak demonów? hm?- spytał zaciekawiony.

Itami

- Nie wiem... chyba nie... -Powiedziała patrząc na niego.
- W sumie to jesteś... pierwszym duchem jakiego widzę... -Dodała. Itam naprawdę trochę się go obawiała. W sumie nie wiedziała czego się może po duchu spodziewać. Demony tez były różne. A każdy miał o nich inne zdanie.
- Zrobisz mi krzywdę? -Zapytała cicho i niepewnie.

Massacre

-Skąd wytrzasnęłaś ten pomysł bym Ciebie skrzywdził?- zapytał z ciekawością.
-Duchy nie mają zbytnio możliwości by to zrobić, są przecież nie materialne stąd też nie zaatakują żyjących- odparł z przekonaniem iż tak *chyba* jest.
Możliwe, że duchy mogą krzywdzić innych, lecz on nie miał zamiaru tego robić z racji tego, że zmienił swoje podejście do innych.

Itami

- Nie wiem. Może dlatego że jesteś duchem... -Powiedziała siadając. Itami zastrzygła uchem.
- No bo demony kiedyś tez były normalne i dobre nie? A jak je opętało to się stają złe... -Dodała.
- Ale skoro tak mówisz... to chyba nie mam się czego bać. -Stwierdziła.

Massacre

Massacre zamyślił się na moment.
-Nie sądzę by demony były dawniej dobre.- rzekł stanowczo.
Demony nigdy nie były dobre i nigdy nie będą. Taka jest prawda. Ich natura opiera się tylko na wyrządzaniu krzywd.

Itami

- No to ja już nie weim... -Stwierdziła spokojnie. Itami przez chwilę milczała.
- Dlaczego zginąłeś? -Zdobyła się na to trudne pytanie. Wadera spojrzała na niego. Ciekawiło ją to ale zdawała sobie sprawę że może oberwać za to pytanie.

Massacre

Duch popatrzył się na nią i nagle ruszył prosto na nią. Przeleciał przez jej ciało i stanął obok.
-Właśnie dlatego droga Itami.- rzekł z uśmiechem.
-Czuję się wolny i mogę szybować niczym ptak. Życie mnie ograniczało, nie miało praktycznie sensu.- Zamyślił się nieco nad swoją wypowiedzią.
Faktycznie, to co kochał- stracił bezpowrotnie.

Itami

Kiedy przez nią przeleciał Itami wzdrygnęła się.
- Nie rób tak proszę... -Powiedziała. To było dziwne. Nawet nie ze uczucie ale ta świadomość że ktoś przez ciebie przechodzi jak .... przez nic.
- Ale to nie jest dziwne... tak słyszeć myśli innych? A właśnie jak to możliwe? Naprawdę umiesz czytać w myślą? -Zapytała z lekkim zdziwieniem. Itami pomyślała o niebieskiej róży. Ciekawe czy będzie wiedział o czym pomyślała.

Massacre

-Oczywiście. Wybacz za moje "dziwne" zabawy.- spuścił nieco łeb, ale zaraz go uniósł.
-Tak moja droga, umiem wyczytać proste myśli u innych. Gdyby ktoś je doskonale zakamuflował to niestety, ale takich możliwości nie mam.- rzekł po czym podszedł do wadery bliżej.
-Lubisz niebieskie róże? hmm... chyba takich nie ma, ale ja na kwiatach się nie znam...- powiedział.

Itami

Itami spojrzała na niego zdziwiona.
- Ale to... niemożliwe... -Powiedziała ze zdziwieniem. Fakt że myślała o tych kwiatkach no ale.
- Tak nie ma niebieskich róż są inne. -Dodała kiwając głową.
- To chyba musi być straszne... -Stwierdziła smutno.

Massacre

Dla Massacre'a życie owszem, zakończyło się nie tak jak planował.
Chciał mieć partnerkę do końca życia, własne potomstwo, pociechę z rodziny i wszystko co dobre.
Los jednak tak zdecydował i teraz wiecznie będzie tułał się po tej krainie, nie zaspokojony.
-Kiedyś i Ty trafisz na tą stronę, wtedy módl się by nie wskrzeszono Ciebie na nowo, a także pilnuj się bo w tej krainie mimo wielu przyjaznych i pięknych miejsc, czai się zło najstraszniejsze.- rzekł tajemniczym głosem i rozpuścił się w powietrzu.

z.t

Nefryt

Może Nefryt nie miała zbyt gustu do terenów. Już z daleka widząc bagno postanowiła wylądować i iść pieszo. Wylądowanie na środku bagna to byłby zły pomysł. Szła więc, z skrzydłami ułożonymi wysoko na grzbiecie, ogonem unosząc wysoko, aby nie pobrudzić na nim piór. Łapy zatapiały się w błocie i już po pewnym czasie miała łapki całe ubrudzone. Zauważyła małą, jasną kuleczkę. Znowu szczeniaczek? Ciekawe co on tu robi.. Postanowiła podejść bliżej.

Itami

Itami rozejrzała się chwilę za wilkiem jednak jego już nie było. Przynajmniej tak jej się wydawało. Skoro był duchem mógł dalej tu być a ona by o tym nie wiedziała. Itemi siedziała przez chwilę w miejscu aż usłyszała ze ktoś się zbliża. Wilczyca zastrzygła uchem. Gdy dostrzegła kolejnego smok lekko się przestraszyła. nie wiedziała jakie ma zamiary. Itami z lekkim lękiem obserwowała smoka.

Nefryt

Popatrzyła na Itami jeszcze na chwilę. Hm. Nefryt była dużym smokiem i nie brała terenów pod względem wilków. Tam, gdzie szła było najprawdziwsze bagno, przez które wilk nie chciałby się pchać. Widząc lekko przestraszony wyraz pyszczka szczeniaka przystanęła.
- Nic Ci nie zrobię, nie bój się. - rzekła. Miała aksamitny ton głosu, nie pasował do jej.. hm.. nieco strasznego wyglądu.