Podmokła łąka - bagniska

Itami

Itami westchnęła cicho pod noskiem z ulgą.
- To dobrze, dziękuję. -Powiedziała. Może ta smoczyca będzie tak miła jak tamten smok nad wodospadem? Możliwe. Wilczyca podniosła się i zamachała lekko ogonem.
- Jak się nazywasz? -Zapytała.

Nefryt

Podeszła jeszcze bliżej i wdrapała się na małą wysepkę z bardziej twardej ziemi. Wzrokiem oceniła swój nowy wygląd łapek i westchnęła, patrząc na ubrudzony ogon.
- Jestem Nefryt, a ty jak się nazywasz? - spytała, delikatnie siadając.

Itami

- Jestem Itami. -Przedstawiła się już nieco swobodniej. Wadera uśmiechnęła się lekko.
- Ty tez jesteś smokiem, prawda? -Zapytała się trochę podchodząc. W sumie nie była pewna czy Nefryt również jest smokiem. Bo poprzedni smok jakiego widziała nie miał piór.

Nefryt

- Tak, jestem smokiem. Chociaż mało tu smoków.. Widziałaś jakiegoś? - spytała, przyglądając się otoczeniu. Ciekawe, czy tym roślinom było tutaj wygodnie. Nefryt nie chciałaby przez całe życie kwitnąć w takim miejscu. Ale o gustach się nie dyskutuje.

Itami

- Tak widziałam, Ale nie miał piór. -Powiedziała spokojnie.
- Długo już tutaj jesteś? -Zapytała się siadając na przeciw smoczycy. Itami usiadła na kępie traw aby bagno jej nie wciągnęło. poza tym błoto strasznie trudno wymyć z futra.

Nefryt

- Widziałaś? Dawno temu? - pochwyciła temat niczym żywą zdobycz, oczy zabłyszczały z ciekawości. Chciała poznać innego smoka, miała tak wielką nadzieję, że jeszcze z tąd nie odleciał, że dopiero po dłuższej chwili pytanie wilczycy do niej dotarło.
- Byłam tutaj już jakiś czas temu, jednak poleciałam dalej, wędrowałam.

Itami

- Nie dawno. Był na wodospadem. Poleciał szukać miejsca na legowisko. -Powiedziała wyjaśniając.
- O a jak wyglądają inne kraje? Widziała bardziej fantastyczne stworzenia niż smoki? -Zapytała z wyraźnym zaciekawieniem. Itami widziała tylko smoki i wilki. No i demony ale one praktycznie były też wilkami.

Nefryt

Jej umysł ożywił się, myśli przebiegały szybko. Szukał miejsca na legowisko? Czyli zapewne tu zostanie. A jeżeli on.. to samiec. Musi go poznać! Postanowiła ochłonąć. Znajdzie go, jednak nie byłoby miłe, gdyby zostawiła wilczycę bez żadnego wyjaśnienia.
- Inne kraje są.. bardzo różne. Raz leciałam nad krajem, który był jedną, wielką taflą wody. Życie toczyło się pod wodą. Bardzo było tam pięknie, choć widziałam tylko niektóre miejsca ich świata. Widzisz, nie wszystkie smoki umieją oddychać pod wodą. Żyły tam wielkie, podobne do ryb stworzenia. Były monstrualne, większe nawet ode mnie. Zaś w jeszcze innym kraju spotkałam gryfy. Podobno gryfy żyją nawet tu, choć rzadko.

Itami

- Aż takie ogromne!? -Powiedziała z wyraźnym zdziwieniem. Jako mogły istnieć takie olbrzymie stworzenia?! Większe od smoka?!
- Nigdy nie widziałam gryfa. -Dodała kiwając głową. Itami przeciągnęła się lekko.
- Czy takie pióra trudno utrzymać w czystości? Wiesz chodzi mi na przykład teraz o błoto. -Powiedziała z zaciekawieniem przyglądając się piórom.

Nefryt

- Gryfy.. przypominają mieszanki. Zwykle mają części ptaków a także lwów, koni.. Bardzo niezwykłe stworzenia. - Nefryt na chwilę się zamyśliła. - Pióra.. Już całkowicie je zabrudziłam. Będę musiała umyć je w wodzie. Rozkruszanie lub wylizywanie piór z błota nie jest przyjemne. Chyba podobnie macie z swoim futerkiem, prawda?

Itami

- Hmmm no to takich nigdy nie widziałam. -Powiedziała kiwając głową.
- W sumie masz rację. -Dodała z tym wylizywaniem futra.
- Wiesz po kąpieli w czekoladowym jeziorze przyjemnie się nawet wylizuje futro. -Stwierdziła wesoło. Tak kiedyś wpadła do tego jeziora.

Nefryt

- Czekoladowe jezioro? Hm.. - Nefryt zamilkła. Czekolada. Jeden z pomysłów ludzi. Niezwykle pachnąca, acz tucząca przekąska. Nefryt raz trafiła do środowiska ludzi. Jednak nie każda czekolada była dobra. Postanowiła nie zatapiać wilczycy w wątpliwościach.
- Chciałabyś gdzieś się przelecieć? - spytała. Chętnie opłukałaby się pod jakimś wodospadem, jednak wolała z tąd wylecieć niźli dalej taplać się w tym bagnie. A małej nie chciała tu zostawiać. To nie miejsce dla takich jak ona.

Itami

- Przelecieć? -Zapytała ze zdziwieniem i fascynacjom.
- W sensie na twoim grzbiecie? -Dodała z lekkim wahaniem. Ciekawe czy smoczyca by się zgodziła. W sensie to chyba jej to właśnie zaproponowała. Itami była ciekawa jak to jest potrafić latać.

Nefryt

- Hmmm. Tak! - uśmiechnęła się. Wstała, z lekkim szelestem łusek przeciągnęła się, po czym podeszła do wilczycy, znów brudząc sobie futerko. Rozłożyła lekko skrzydła, odsłaniając grzbiet i kark, na którym wilczyca mogła usiąść i złapać się jej piór, aby nie spaść.
- Wskakuj i lecimy. - powiedziała i rozglądnęła się. Zauważyła pas twardszej ziemi. Raczej da radę się wznieść.

Itami

Itami wskoczyła na Neferyt i złapała się jej piór.
- Tylko proszę leć ostrożnie. -Powiedziała. W sumie to Itami nigdy nie leciała i nie wiedziała jak to będzie. Poza tym nie chciała spaść. Wadera uśmiechnęła się lekko chcąc się podnieść na duchu.

Nefryt

- Lecę najostrożniej jak się da. Moje rodzeństwo nawet się ze mnie śmiało. To byli dopiero wariaci.. - cicho zaśmiała się. Itami mogła wyczuć jak jej ciało drży pod wpływem śmiechu. Rozłożyła swoje wspaniałe skrzydła, jednym spojrzeniem oceniła stan piór. Były w dobrym stanie. Lekko ugięła łapy, patrząc na twardszy pas ziemi. Ogon ułożył się w linii prostej, lekko się kiwając.
- Trzymaj się. - powiedziała, zaraz biorąc mały rozbieg. Wzniosła się o sekundę później niż zamierzała, teren był dosyć ciężki do wystartowania. Smoczyca powoli zatoczyła koło nad bagnami, nabierając prędkości i wyruszyła w stronę wodospadów.

/zt dla obydwojga. ;3

Morte

Morte, wlekąc się po ziemi, przybyła w owe miejsce. Sama w sumie nie wie, po co i czemu? Ale tak jakoś, ją coś tu przyciągnęło. Prychnęła cicho, a zaraz po niej zjawiła się Kiara. Jednak ptaszysko wylądowało przy niej na kilka sekund, dosłownie. Wilczyca ledwie zdążyła je pogłaskać, a ona już odleciała. Westchnęła ciężko, po czym usiadła i popatrzyła przed siebie. Nudziło jej się, bardzo. Może stanie się coś ciekawego? Może... Po chwili jednak prychnęła głucho i wstała. Przeciągnęła się leniwie i zamachała ogonem, po czym poszła.. Zwyczajnie sobie poszła.

zt.

Massacre

Massacre znów podróżuje! Co innego bowiem mógłby robić, niźli włóczyć się tylko po krainie, ewentualnie straszyć kogoś dla zabawy.
Przysiadł na jakiejś górce, która wystawała ponad całe to bagno tu nagromadzone. Żywi pewnie mają problem, bo jak tu się nie ubrudzić?
Zachichotał po cichu, a jego uśmieszek przygasał powoli jak wypalona zapałka.

Seele

Ahh ta Seele.! Sama nie wie, gdzie się podziać i co ze sobą zrobić. Śmiejąc się dziwacznie przybyła w owe miejsce. Zamrugała jednym z ślepi i machnęła swym chudym i oskubanym ogonem. Teoretycznie, teraz nie było jej widać. Pośredniczka zawiesiła się w powietrzu. Czyżby inny duch?- pomyślała z nadzieją. W tej pięknej krainie, było na prawdę mało duchów. Seele pojawiła się nagle, na dużej brunatnoczerwonej chmurze. Leżała tak, ze zwieszonym łbem na dół. Zaraz jednak przewróciła się na grzbiet, a może już zmysły ją zawodzą i pomyliła się co do ducha, może nie ma tu żadnego.?

Massacre

Zjawa odwróciła swój wzrok od bulgocącego błota, od czasu do czasu wypuszczając pęcherzyki powietrza na powierzchnię.
Spojrzał na unoszącą się chmurkę.
Nie dało się nie wyczuć tej mocy... Tej aury. Zauważył też leżącą na niej duszyczkę, co to ją kojarzył z wcześniejszych wydarzeń, póki nie stracił życia.
-Witaj, droga Seele.- oznajmił z uśmiechem na przeźroczystej kufie. To na pewno była ona! Wcześniej ta sama energia była wyczuwalna przez Massacre'a.