Polana pełna kwiatów!!!

Miyo

- Hakuś - mruknęła cicho i spojrzała z powrotem w niebo. Rozmyślała kiedy znowu się pojawi. Jej ogon znowu zaczął latać w prawo i w lewo - A wracając do Jerome. Dość dawno go już nie widziałam - dodała po dłuższej chwili.

Volire

- To super - uśmiechnęłam się, przymykając oczka - Ja kilka dni temu.
Machałam wciąż ogonem, jak to w moim przyzwyczajeniu. Zastrzygłam uszami.

Miyo

Uśmiechnęła się i skierowała pysk w stronę błękitu - Ciekawe gdzie teraz się podziewają - wymruczała i zamknęła oczy zadzierając pysk wyżej. Westchnęła głęboko.

Volire

- Taa - mruknęłam, przeciągając ostatnią literkę - Po Jeromie wszystkiego można się spodziewać.
Zaśmiałam się krótko.

Miyo

- Taa - mruknęła zamyślona - Nawet nie spodziewałam się że tak się za kimś stęsknię - dodała po chwili. Machnęła przelotnie kilka razy ogonem i łapą poprawiła irokeza.

Volire

Machnęłam ogonem i podciągnęłam się do pozycji siedzącej. Spojrzałam na niebo. Co ja bym teraz dała, by zaczął padać śnieg, lub wyjrzało słońce. Jesień to najgorsza pora roku, jaka może być...

Tasha

Tasha była bardzo znudzona. Żmęczenie dawało jej się we znaki. Zauważyła wielką kępę kwiatów. Rzuciła sie w nią.
-Zima nadchodzi, nie długo tego nie będzie...Trzeba korzystać z chwili!-wymruczała do siebie i przwróciła sie na plecy. Przez chwilę patrzyła w niebo. Potem jednak zmęczenie wygrało.
-Nareszcie moge odpocząć...-nie zdążyła wyszeptać więcej. Zasnęła.

Miyo

Spojrzała na przybyłego szczeniaka i przewróciła znudzona oczami - Mam nadzieje że już niedługo będzie w końcu ta zima - mruknęła w stronę Vol i spojrzała w niebo.

Tasha

Obudziła sie. Przez chwile nie mogła sie otrząsnąć.
-To przez zapach tych kwiatów...co to w ogóle jest? Wygląda jak szczuplejsze liście kasztanowca(wioma o jaka roślinę chodzi) To jakieś odurzające jest, no nie?- powiedziała do sibie. Rozejrzała sie dookoła jeszcze raz, i znów wyszeptała:
-Tego już nie będzie...
Wstała, otrzepała sie z trawy. Pojrzała w niebo. Ptaki leciały kluczem.
-Oho..Was tż nie będzie. Niech sie na was napatrzę.-I długo wpatrywała się w ptaki. Zasnęła po raz kolejny.

***

-Marysiu..Hik! Kocham cię...Hik! Marysiu, prosze cię...-śpiewała po przebudzeniu. (wiadomo przez co)

Miyo

Kątem oka spojrzała na Tashe. Jej zachowanie trochę ją zaskoczyło i zdziwiło. Podeszła kawałek bliżej - Cześć mała - mruknęła i delikatnie przechyliła łeb na bok dokładnie przyglądając się jej.

Tasha

Ojej....-wyszeptała cicho.
-Wiedziałam, że to jakieś, nie takieś jest. no wiedziałam!
Dąsała się jeszcze przez chwilę, ale potem spojrzała na wilczycę obok. Była zdiwiona jej kolorem futra, bo nigdy nie widziała wilka z tak różowa i bujną grzywą.
-Cześć...-mruknęła nieśmiało-To, to... te wygłupy... To przez tą roślinę.-dokończyła i czekała na reakcję wilczycy.

Charlie

Mała wilczyca wymknęła się z rodzinnego legowiska, gdy rodzice nie widzieli. Chciała poznać coś nowego, była ciekawa jak wygląda Kraina. Gdy znalazła się na łące, zupełnie zachwycił ją jej widok.

Vedette

Ved weszła spokojnym, miękkim krokiem na polanę. Widok, nie zaprzeczy, był bardzo fascynujący i piękny. Trochę jej przeszkadzała boląca, już zagojona, rana na szyi, lecz zignorowała to. Po co w końcu sobie psuć humor?
Zobaczyła młodą, trochę mniejszą od siebie wilczycę, więc podeszła do niej z uśmiechem na pysku. Zauważyła ciekawość w jej oczach.
- Hej. - usiadła koło niej. - Jestem Ved. Co tam?

Charlie

- Dzień dobry - odpowiedziała miękkim, dziecięcym głosikiem. W jej oczętach wciąż było pełno ciekawości, zadowolenia. Ciszyła się, że odkryła coś sama
- Ja mam na imię Charlie - przywitała się patrząc na łąkę.

Vedette

- dzień dobry? - zapytała. - Cześć się mówi do rówieśników. - uśmiechnęła się.
- Miło mi Charlie. Od dawna tu jesteś? - spojrzała w jej błękitne oczy i zazdrościła jej ich, gdyż sama miała takie szaro-niebieskie.

Charlie

- Jesteś ode mnie większa - zauważyła mała Charlie. Na jej ciele odznaczały się tylko wielkie, błękitne oczka. Sama, była niewielką istotką
- Urodziłam się parę dni temu - odpowiedziała uśmiechnięta.

Vedette

Przekręciła głowę.
- Rzeczywiście. - posłała jej uśmiech. - Ja mam rok już. - nachyliła się do niej i szepnęła do ucha. - Twoi rodzice nie będą Cię przypadkiem szukać? - zachichotała z tego co powiedziała.
"Sama nie jestem lepsza!" - powiedziała do siebie w myślach.

Charlie

- Nie wiem - odpowiedziała obojętnie. Zbyt długo siedziała w legowisku przy rodzicach, by teraz o nich myśleć
- Urodziłaś się tutaj? - zapytała nagle.

Vedette

Ved spodobał się jej piskliwy głosik.
- Nie. Gdzie indziej. I mam brata przyszywanego. Na moje szczęście nie jest nadopiekuńczy. - uśmiech nie znikał z jej pyska.
- Powiem Ci w tajemnicy, że uciekłam też, ale legalnie. Wiem co czujesz, gdy ciągle ogląda się tę samą ścianę. - Wilczyca położyła się na ziemi i nastawiła uszy.
Zamknęła oczy na kilka minut. Gdy je otworzyła małej już nie było. Warknęła gniewnie, wstała i pobiegła gdzieś.

Charlie

/ Przecież ja tu jestem. ^^/

- Cieszę się, że mnie rozumiesz - odpowiedziała i puściła jej oczko. Podskoczyła kilka razy w górę i patrzyła jak biały puch podnosi się razem z nią. Zajęta zabawą, nie zauważyła nawet, kiedy Ved wyszła. Mała, położyła się na śniegu i podziwiała nowo poznaną okolicę.