Polana pełna kwiatów!!!

Volire

Otworzyłam oczy, leżąc w kwiatach. Czyżbym zasnęła? Na moim nosie wylądował płatek śniegu.
- Nyan, zima! - krzyknęłam, nie zważając na nic.
Zaczęłam machać puchatym ogonkiem na lewo i prawo, podskakując i łapiąc na język białe płatki. Optelepałam się z tych, które opadły na moim futrze. Nagle... Apsik! Kichnęłam tak potężnie że aż odrzuciło mnie do tyłu. Podeszłam do Miyo.
- Miy... apsik! Muszę iść do domu, coś mnie... apsik! ...bierze - rzekłam, łapą wycierając nos.
Nie zważając na odpowiedź przyjaciółki, pobiegłam jak najszybciej do legowiska.

Tasha

-A więc jednak najgorsze sie stało-mruczała do siebie.
-Ah, ah, ah! Teraz tyle czasu tylko ta biel. Jedyna ciepła myśl, która kojaże z zimą to mikołajki...-spojżała w strone swojego kota i uśmiechneła zie złowieszczo.
-A to panowie obdarowują kobiety, czyż nie?
-Nooo... chyba.- powiedział Disou. Czuł sie lekko zakłopotany.

Charlie

Mała wilczyca wciąż siedziała na łące. Oczarowana nowo poznanym miejscem, nie robiła nic innego, jak z zaciekawieniem oglądała każdą część polany. Bawiła się jednocześnie białym puchem, którego chłód jednak trochę jej przeszkadzał.

Dante · Gość

Dante brnął powoli przez grubą warstwę śniegu, co chwilę potykając się o grudki ubitego białego puchu. Choć wciąż był maluchem, miał już za sobą pierwsze doświadczenia. Kroczył wychudzony, brudny i w wielu miejscach obdrapany. Dante zatrzymał się w pewnej chwili i rozejrzał, po czym westchnął głęboko. Nie mógł odnaleźć drogi do legowiska matki.

Charlie

Tę jakże głośną ciszę przeszkodziły czyjeś kroki. Mała, odwróciła się w ich kierunku. Zobaczyła wilka, który wydawał się być jej rówieśnikiem. Spokojnie do niego podeszła. Ujrzała na jego ciele wiele obdrapań
- Cześć. Jestem Charlie - przedstawiła się patrząc na niego.

Dante · Gość

Kiedy nagle usłyszał nieznajomy głos, niemalże podskoczył zaskoczony. Spojrzał na młodą wilczycę, już gotów na przyjęcie obronnej postawy, jednak zauważywszy, iż Charlie nie ma wrogich zamiarów, odwrócił się do niej i uśmiechnął szeroko, odpowiadając. - Miło mi cię poznać. Dante.

Charlie

- Mnie również miło cię poznać - odrzekła z uśmiechem na pyszczku. Jej wzrok zleciał trochę niżej. Zauważyła, iż jego ciało jest wychudzone i brudne. Zamyśliła się chwilę
- Mieszkasz w tej krainie? - zapytała spokojnie.

Dante · Gość

Nim odpowiedział, odpłynął na chwilkę w swoich myślach, rozmyślając nad odpowiedzią. Właściwie to sam jej nie znał. - Chyba tak - odpowiedział. Czy jego rodzina wciąż tu była? I czy w ogóle o nim pamiętali? Doskonale wiedział, że może liczyć tylko na ojca. Brata nie znosił, a matka? Zawsze miała go gdzieś.

Charlie

Nie dało się ukryć zdziwienia, jakie wymalowało jej się na pyszczku
- Nie jesteś pewien tego czy tu mieszkasz? - zapytała patrząc na niego swoimi wielkimi, błękitnymi oczyma. Ona zawsze miała morze pytań.

Dante · Gość

- Dokładnie, nie jestem - odpowiedział po chwili, a uszy lekko mu oklapły. Dodał. - Kiedyś miałem tu rodzinę, ale zniknąłem na długo... nie wiem, czy jeszcze tu są.

Charlie

- Dlaczego zniknąłeś? - zapytała zaciekawiona. Jej długa lista pytań chyba właśnie się zaczęła. Usiadła obok wilka i owinęła swoje małe ciałko ogonem.

Dante · Gość

- To akurat bardzo proste - rzekł i zaśmiał się nerwowo, usiłując ukryć, że jest nieco zażenowany odpowiedzią. Odpowiedział na pytanie. - Kiedyś zwyczajnie zabłądziłem.

Luna

Luna przyszła na łąkę i zauważyła wilki rozmawiające na jakiś temat. Przysiała więc nieopodal nich i z zaciekawieniem słuchała.

Charlie

Zrobiła kwaśny uśmiech. Przeniosła wzrok gdzieś przed siebie
- Rodzice cię chyba nie pilnują - zauważyła. Po chwili usłyszała czyjeś kroki. Odwróciła lekko łeb i zobaczyła małą wilczycę.

Dante · Gość

Spojrzał na przybyłą wilczycę. Jej jaśniutka sierść zlewała się z wszechobecnym białych puchem. Zaśmiał się, a jego śmiech zabrzmiał nadzwyczaj gorzko. - Trafiłaś w dziesiątkę - odpowiedział Charlie.

Luna

Przestraszyła się trochę, ze została przyłapana na podsłuchiwaniu i weszła w sam środek rozmowy.
Wymamrotała tylko "przepraszam" niewyraźnie. Speszyła się. Myślała, ze w śniegu nie będzie jej widać.

Charlie

Dla Charlie było to coś dziwnego. Jak rodzice mogą nie przejmować się tym, co robi ich dziecko? Miała ona zaledwie kilka dni życia. Może właśnie to było przyczyną takiego myślenia
- Możesz zatrzymać się w moim legowisku, dopóki nie znajdziesz swojego - zaproponowała z uśmiechem na pyszczku.

Dante · Gość

- Myślę, że tym sprawiłbym jedynie kłopot twoim rodzicom - odpowiedział. Jeszcze nie był w legowisku swej matki. Być może nie było się o co martwić, bo Kristal pamiętała o nim? Na chwilę zatrzymał wzrok na nieznajomej, która wyglądała na nieco speszoną. - Nic się nie stało... - odpowiedział i posłał jej uśmiech.

Charlie

- Nie prawda - odrzekła spokojnie przenosząc wzrok na wilczycę
- Cześć. Jestem Charlie - przywitała się radośnie. Cieszyła się, że zdecydowała się na małe, samotne zwiedzanie okolicy, gdyż dzięki temu zwiększyła grono swoich znajomych.

Dante · Gość

- Musiałabyś ich o to spytać - odpowiedział, przenosząc wzrok z białej wilczycy na znajomą. - Dla dorosłych problemem może być taki zupełnie obcy gość.