Ciemny Las

Wasp

- W porządku, nic takiego się nie stało - odpowiedział i uśmiechnął się trochę przyjaźniej, lecz wciąż z uwagą przyglądając się nowemu rozmówcy. Zapytał, chcąc się upewnić intencji Iku. - Masz do mnie jakąś sprawę czy po prostu chcesz pogadać?

Iku

-Nie mam żadnej ważnej wiadomości do przekazania, po prostu moja głupia ciekawość nie dała mi spokoju.-powiedział spokojnie.-Chyba cię długo nie było wm krainie, co? Widać, że dużo jeszcze nie wiesz. Dużo się zmieniło.

Wasp

Wasp trochę podejrzliwie popatrzył na Iku. Skąd ten wilk mógł wiedzieć, że na dłuższy czas wybył za granicę i dopiero powrócił? Czyżby miał jakieś nadzwyczajne zdolności? A może to Wasp stał się zbyt podejrzliwy? Przecież nie był w krainie anonimowy, wręcz przeciwnie. Prawie każdy tu go znał, jeśli nie osobiście, to przynajmniej coś o nim słyszał. Stąd Iku mógł dowiedzieć się o jego odejściu.
- Owszem - odrzekł. - Ale czy w ciągu zaledwie paru tygodni tak wiele może ulec zmianie?

Iku

-Tak, tak wiele może.-odpowiedział Iku. Zrozumiał, że już za długo tutaj siedzi. Musi stąd iść, porozmawiać z Volire.-Wybacz mi, ale będe musiał już iść. Dowidzenia.-powiedział, wstał i poszedł.

zt.

Akeli

Zaraz po odejściu Iku, w lesie pojawiła się Akeli. Wadera stawiała lekko łapy na ziemi, idąc powoli. Wcale jej się nie spieszyło. Dużo wilków to tu raczej nie było, ale był Wasp. Tak więc Akeli podeszła do basiora, albo raczej usiadła niedaleko niego.
-Cześć Wasp!
Zawołała i pomachała do wilka z uśmiechem na pyszczku.

Wasp

Wasp z braku lepszego zajęcia patrzył na odchodzącego Iku, lecz nagle usłyszał, że ktoś wymawia jego imię. Znany mu to był głos, więc pospiesznie się rozejrzał, a na widok znajomej lekki uśmiech wkradł się na jego pysk.
- Witaj, Akeli - odrzekł.

Akeli

O, a już myślała, że Wasp jej nie pamięta. Ale jednak tak. Podniosła się i podeszła do wilka, siadając naprzeciwko niego.
-Co słychać?
Zapytała, patrząc na Waspa błyszczącymi, miodowymi ślepiami. No, dawno go nie widziała, tak więc musiała się podpytać co i jak. Hmm... Ciekawiło ją również, co słychać u jego partnerki... Ale to pytanie zada w następnej kolejności. Nie będzie go teraz zasypywała jednym pytaniem, za drugim.

Wasp

- Rozstałem się z Carly - odrzekł trochę zbyt beztroskim tonem, jak na wspomnienie takiego wydarzenia. Cóż, wyglądało na to, że Wasp nie zamierzał ani chwili rozpaczać nad tym, co się stało, a ostatnia rozmowa z byłą partnerką spłynęła po nim, jak po kaczce.

Akeli

A z pyszczka Akeli zszedł uśmiech, teraz patrzyła zdziwiona na Waspa. On serio mówił? Przecież, z tego co słyszało, to... Układało im się dobrze. No, ale wszystko co dobre musi się kiedyś skończyć, prawda?
-A... Co takiego się stało, że się rozstaliście?
Zapytała. Może i to nie była jej sprawa, ale była ciekawa co się stało i z czyjej winy. Czy może Wasp coś zawinił, czy Carly... Kurczę, nawet najlepsze związki się rozpadały i to w dosyć szybkim tempie... Nie wiedziała ile czasu byli parą, i to najmniej ją interesowało.

Wasp

- Splot bardzo wielu wydarzeń, które miały miejsce w ostatnich miesiącach. Ale nie da się ukryć, że to ja przybiłem gwóźdź do trumny tego związku - odpowiedział. - O ile partnerskim związkiem można nazwać to, co było między mną i Carly w ostatnim czasie.
Dla Carly przyczyna rozpadu ich związku była tylko jedna: zdrada. Lecz dla Waspa wszystko to było bardziej złożone, zdecydowanie bardziej. Przecież gdyby między nimi układało się całkiem dobrze, nie zdecydowałby się na taki ruch.

Akeli

Pokręciła tylko głową z dezaprobatą. A się narobiło!
- Ojej... Nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji, naprawdę... I... Nie wiem co odpowiedzieć, lecz cokolwiek zrobiłeś nie musiało być miłe. Skoro... Zerwała z tobą, że się tak wyrażę. Oczywiście Cię nie obwiniam, żeby nie było! I... Carly chyba raczej też się nie zachowała w porządku.
Powiedziała, poruszając końcówką ogona. Znów na jej pyszczek wstąpił lekki uśmiech. A co było tego przyczyną? A... Tego to nie wiedziała.

Wasp

- Nie zachowała się w porządku i to bardzo wiele razy - odpowiedział, a przez myśl przemknął mu Taharaki. Nie żywił do tego wilka żalu ani złości. Pojawił się on po prostu w życiu Carly, przecież nie mógł przewidzieć, że wpłynie na ich związek. W tej sprawie wina była tylko i wyłącznie po stronie Carly, która wyraźnie zauroczyła się Taharakim. A może i poczuła doń coś więcej? Może to właśnie on był jej pisany, nie Wasp, choć byli razem tak długo? I w ogóle po co zaprząta sobie tym głowę? - Żadne z nas nie jest bez winy. No, ale dosyć tego załamywania łap nad naszym rozstaniem. Co u ciebie?

Akeli

Przytaknęła tylko, na znak zrozumienia. Czyli... Zdrada? Oj, to chyba jest najgorsze, i wiele związków rozpada się właśnie przez nią. Akeli słysząc pytanie chwilę pomyślała... Co u niej? A chyba nic...
- No cóż, nie mogę powiedzieć, że dużo się zmieniło... Tylko tyle, że jestem w radzie starszych w watasze. Nic po za tym.
Odpowiedziała, wzruszając barkami. No cóż, w końcu musi się pochwalić. Prawda? Ale nie robiła tego często. To tylko raz. No bo w końcu ona jest za miła...

Wasp

- Gratuluję - powiedział i uśmiechnął się nieco szerzej. W głębi duszy ucieszył się, że Akeli nie próbowała dalej ciągnąć tematu jego starego związku, który Wasp chciał wyrzucić w niepamięć. Według niego po prostu nie było o czym mówić. Pewno wszyscy ich wspólni znajomi bardziej przejęli się ich rozstaniem od samego Waspa, głównego zainteresowanego. Cóż, wyglądało na to, że to, co Carly powiedziała mu na łące, było prawdą: nie zależało mu na niej. I już od dawna nic do niej nie czuł.

Akeli

Uśmiechnęła się do Waspa, gdy jej pogratulował. No tak wszystko ładnie pięknie, ale Akeli się przytulać zachciało. No a wiadomo, że z niej to jest mały, pewny siebie uparciuch.
- Waasp! A mogę Cię przytulić, bo mnie tak jakoś naszło?
Zapytała, przekrzywiając nieco głowę i patrząc na Waspa. Nie no, może się nie pogniewa za to pytanie i tak dalej, no ale wilczyca raczej najpierw mówiła, a później myślała... Tak więc no... No i to chyba tyle.

Wasp

Wasp zdumiał się na słowa Akeli. Popatrzył na nią trochę tak, jakby przed chwilą powiedziała coś wyjątkowo idiotycznego. Ale co mu zależało?
- No... jeśli tak cię strasznie naszło, to przytulaj - odpowiedział trochę rozbawiony tą sytuacją.

Akeli

No a Akeli się wyszczerzyła i przytuliła Waspa. Ona już miała takie... Odpały. Tak, dosłownie. Wilczyca gdy już skończyła się tulić, to odeszła od Waspa.
-A cóż ty porabiasz w tymże lesie?
Zapytała, uśmiechając się do wilka. Oj, ona miała dobry humor. Ale... Chwila! Ona zawsze ma dobry humor, więc nie ma co się dziwić, że teraz aż promieniuje energią.

Wasp

- Szczerze mówiąc, zupełnie nic - odpowiedział z uśmiechem. Jego rozmówca wybył bez słowa, poprzednia rozmówczyni zajęła się sobą i Wasp nie śmiał jej przeszkadzać... tak więc nie miał tu zupełnie nic do roboty.

Akeli

-Ach tak... A jaa przyszłam tu głównie z powodu nudy. Ale już mi się nie nudzi. Ty tak często się nie zawieszasz, jak moi poprzedni rozmówcy.
Powiedziała, marszcząc nosek. Wilczyca podniosła głowę. No cóż, drzewa prowadziły wyścig o to, które z nich będzie wyższe... Według niej wygra świerk. Ten taki wielki, co się znajdywał nad głowami Waspa i Akeli. Mrał normalnie...

Wasp

- No tak... niektórym zdarza się to nader często - odpowiedział z rozbawieniem i znacząco zerknął na Sethę, która już od długiego czasu milczała, zapewne zamyśliła się nad czymś. Jednakże słowa o tym, że nie zawiesza się często, Wasp odebrał jako zwykłe pochlebstwo. Przecież ciągle odpływał gdzieś myślami i ucinał sobie drzemki, jak to każdy leniwiec.