Ciemny Las

Salome

Samica wyszczerzyła swoje kły w uśmiechu i odpowiedziała:
- A... Salome. -
Jej imię było wprost przepiękne. I ona była całkiem, całkiem. I w końcu! Wygórowane EGO powróciło! Kochamy je. I zawsze będziemy. Nasza skromniutka wadera w końcu odzyskała swoją osobowość. Ale basior był interesujący.

Puszczyk

- Niczym urocza Salome, która zażądała głowy Jana Chrzciciela... - zamyślił się Puszczyk, przywołując odpowiednią informację. - Piękne i jednocześnie niebezpieczne imię - mrugnął do samicy porozumiewawczo, opierając się o najbliższe drzewo. Miła rozmowa, jakże miła po długim czasie wędrówki z ostatniego miejscu, z którego został brutalnie wyrzucony, kopniakiem w pośladek, niczym Kandyd z pałacu w Wolterowskiej powiastce. Ech...

Salome

Samica zamyśliła się i odpowiedziała:
- To akurat do mnie pasuje. Masz bardzo interesujące imię, Puszczyku. Takie... Tajemnicze, ale zarazem bardzo zabawne. Pewnie do ciebie wspaniale pasuje. - To mówiąc samica uśmiechnęła się do samca. W końcu znalazła sobie jakiegoś "normalnego" znajomego. Ma jeszcze przecież przyjaciółkę która ma w sobie Demona.
- A... Masz tutaj jakiś znajomych? Dziewczynę? Wrogów? - Zapytała wprost do samca. Ona sama miała tylko Morte. Nikogo więcej.

Puszczyk

- Si, mam brata bliźniaka w tej pięknej krainie - powiedział Puszczyk, kiwając na potwierdzenie głową. Cóż, nie podzielił się z Salome wiadomością, że ów brat bliźniak był dopiero niedawno cudownie odnalezionym po latach bratem bliźniakiem, ale nie uważał tego za fakt na tyle istotny, aby miał opowiadać o nim zupełnie obcym osobnikom. Nie zwykł zbyt dużo mówić też o sobie.

Salome

Samica postanowiła trochę poflirtować:
- Czyli dwaj przystojniacy chodzą po tej Krainie. I to jeszcze bliźniaki. - Ale po chwili jej twarz posmutniała. - Pewnie fajnie mieć kogoś na kim ci zależy. Albo jak komuś zależy na tobie. -
Nie miała nikogo. Morte była przyjaciółką. Salome nie miała chłopaka, bandy, rodziny. Miała tylko jednego wroga! Ona! Tylko.. jednego wroga! Był nim jakiś głupi wilk w maskotką rekinem. Yyyyyh...

Puszczyk

Puszczyk wzruszył ramionami.
- Może i fajnie - powiedział lekko, uśmiechając się ponownie. Inne istoty traktował z góry i bez ceregieli, nigdy nie mógł powiedzieć, że mu na kimś zależy. A czy komuś zależało na nim? Może. Raz, czy dwa. Ewentualnie więcej. Specjalnie go to nie obeszło jednak, znikał, kiedy miał ochotę i robił to, na co miał ochotę. Tak prezentowało się zwyczajne życie Puszczyka. Dość smutne życie.

Salome

Samica nie wiedziała jak teraz zacząć nowy temat. Nie była w tym dobra. Taka jej natura. Lubiła rozmawiać, ale tylko wtedy kiedy to inna osoba zadaje jej pytania. Wolała odpowiadać. I czy coś w tym złego? Nie!
- Nie jesteś zbytnio rozmowny, prawda? - Zapytała patrząc samcowi w oczy. Jego grzywka lekko je zasłaniała. Wyglądał tak... dobrze.

Puszczyk

Kącik ust wilka ponownie uniósł się lekko do góry.
- Możliwe, że z innymi rozmowa nie zawsze przychodzi z łatwością, ale z taką piękną panią od razu lepiej się dyskutuje - powiedział, przekrzywiając głowę na bok i z rozbawieniem przyglądając się Salome.
- Zapewne zdążyłaś się już dobrze zadomowić w tej krainie? - zapytał. - Musisz znać wiele ciekawych miejsc i osobistości.

Salome

Samica pokiwała głową i powiedziała:
- Byłam w wielu miejscach. Wiele widziałam, znam wiele wilków, ale żaden nie był tak interesujący jak ty, Puszczyku.
Czy ten samiec zaczynał się jej... podobać?! Co?! Czy on miał czelność pchać się jej do serca. Ale Salome temu nie zaprzeczała. Jednak nie.

Puszczyk

Wilk załączył swój niesamowity urok osobisty i uśmiechnął się promiennie.
- Niestety, ja nie miałem okazji zaznajomić się z wieloma mieszkańcami tej krainy, jednak póki co również mogę stwierdzić, że najlepiej rozmawia mi się właśnie z tobą, droga Salome. Dyskusja z tobą to czysta przyjemność. - Łatwo w gruncie rzeczy poszło. I jeszcze u nikogo sobie nie nagrabił. Ale spokojnie, wiosna jeszcze się nie skończyła, niewątpliwie przyjdzie i czas klęski. - Często bywasz w takich urokliwych miejscach? - zapytał, wskazując na otaczający ich wokół ciemny las.

Salome

Samica pokręciła głową i odpowiedziała:
- Masz rację to bardzo urokliwe miejsce. Ciemnu tu i strasznie... Takie właśnie miejsca lubię. Ale nie... Nie wpadam w takie miejsca często. Nikt mnie nie zapraszał, a ni nie miałam zbytnio ochoty. -
Otuliła się ogonem. Była wiosna, ale w takim ciemnym miejscu wiało jednak chłodem. Nie miała bluzy, a ni nic takiego. Został jej tylko ogon. I Puszczyk...

Puszczyk

- Lubisz tego typu scenerie? - zapytał z lekkim zdziwieniem Puszczyk. - Nie wyglądasz mi na taką kobietę. Wydajesz się bardziej... dziewczęca - powiedział, kręcąc lekko głową. Oczywiście, że Salome w pierwszej chwili wydała mu się ponura i gustująca w ciemnych lasach. Ale jaka dama chciałaby usłyszeć podobne słowa z ust samca? Dla niego było oczywiste, że Salome należy do grona dam, a z damami trzeba wszak obchodzić się ostrożnie jak z jajkiem.

Salome

Samica uśmiechnęła się swoimi zębami jak małe sztylety i odpowiedziała:
- A ty jaki typ samic lubisz? Bo ja jestem trochę inna niż myślisz... Na początku jestem ponura, zła, nieprzyjazna. Przy przyjaciołach jestem bardziej taktowna. A ty jesteś... moim... przyjacielem. -
A może kimś więcej? Ale nie! Wadera nie będzie się na razie do niczego przyznawać. Bo taka już jest! Buhahaha^^

Puszczyk

Puszczyk ponownie rozchylił wargi w lekkim uśmiechu i skłonił głowę.
- Do pani usług - powiedział przyjaźnie, zastanawiając się, do czego właściwie cała ta dziwna rozmowa prowadzi. Jaki typ samic lubi? Cóż, zawsze pociągały go po prostu kobiece osobniczki, nie stroniące od dogodzeń własnej płci. - Hm, widzisz... Nie sposób sprecyzować taką damę, skoro właściwie każda z was zawsze ma w sobie coś, co może bez problemu zawrócić samcom w głowach - powiedział.

Salome

Tak! Teraz czas na atak. Samica uśmiechnęła się promiennie i powiedziała:
- A co ja mam takiego w sobie? -
Przechyliła żartobliwie łeb. Spojrzała samcu w oczy i poprawiła sobie grzywkę. Czarna grzywa zasłaniała jej pole widzenia.
- Więc? - Zapytała ponownie. Poprawiła swój ogon, żeby zasłaniał jej pysk. Widać jej było teraz tylko oczy.

Puszczyk

Puszczyk udał, że dobrze zastanawia się nad zapytaną go kwestią.
- Cóż, niewątpliwie przemiło mi się z tobą gawędzi. Twoi wcześniejsi rozmówcy musieli mieć ogromne szczęście, że udało im się trafić właśnie na ciebie. Rad jestem, że i mnie to spotkało - powiedział, skłaniając lekko głowę z odwiecznym uśmiechem. - Poza tym promieniejesz kobiecą aurą i niesłychaną urodą, a głębia twoich oczu niejednego już pewnie całkowicie pochłonęła. Jednak gdyby wymieniać wszystkie cudowne cechy kobiety, zajęłoby to zbyt wiele czasu - rzekł.

Salome

Wow... Samice aż zatkało. Gdyby jeszcze Puszczyk zrobiłby z nią coś szalonego to od razu by się w nim zakochała. Ciekawe czy Puszczyk jest za stałymi związkami. Żeby wiedzieć do jakiej rzeki się wchodzi. Ale lepiej, żeby on zrobił pierwszy ruch. Czy ktoś wrzucił zapałkę do serca z lodu od Salome? Może jednak tak...
- Dziękuje Puszczyku... - Po tych słowach samica przysunęła się bliżej samca. Gdyby byli parą to oparła by o jego bark głowę. No, ale nie pozwalajmy sobie teraz na takie rzeczy.

Puszczyk

Heh. Brawo, Puszczyku. Znowu robisz to samo, co zwykle - mieszasz komuś w głowie, zachowujesz się jak cholerny Don Juan, a potem co? Jak zwykle wyrzucą cię z kolejnego stada, w którym zagrzejesz sobie miejsce i będziesz musiał szukać nowego domu, choć nigdy nie miałeś takiego prawdziwego "domu"? Tak, właśnie tak. Takie masz plany. Przy odrobinie szczęścia wyjdziesz z tego bez obrażeń, ale z kolejnymi przygodami i znajomościami na koncie. Twoje życie jest żałosne, Puszczyku. Co zrobisz?
- Żałuję, że nie pojawiłem się w tej krainie wcześniej - powiedział samiec, uśmiechając się i lekko machnął ogonem, luźno opuszczając go wokół ciała wadery.

Salome

Samica lekko się zaczerwieniła, ale zakryła pysk ogonem. Ponownie... Nie wiedziała co odpowiedzieć, dlatego także owinęła swój ogon wokół ciała samca. Bezczelny... Pozwalał sobie na takie rzeczy! Ale Salome to się spodobało. Ciekawe jaki samiec jest w środku. Czy taki jak na zewnątrz czy całkiem inny? Nigdy nic nie wiadomo. Czy to będzie związek? Poważny? Nie wiadomo... Nic nie wiadomo...

Puszczyk

W sumie łatwo poszło. Był tu ledwie kilka chwil, a już udało mu się przygruchać jakąś słodką gołąbeczkę.
- Salome, Salome - powiedział spokojnie, delikatnie wtulając nos w sierść wadery - wybacz proszę nachalność, ale przepięknie pachniesz - mruknął, po chwili jednak odrywając pysk od jej ciała. Jak gdyby nic odwrócił głowę i spojrzał w stronę księżyca. Całkiem miła, letnia noc się zrobiła.