Las Roślinażeców

Sharon

- Ha! - uśmiechnęła się uroczo i z gracją ruszyła przed siebie. Szczerze polubiła tego wilka. Wiatr rozwiewał jej grzywkę i kokardę na ogonie. Po chwili zniknęła.

Ozon

Uśmiechnął się do siebie i ruszył za nią opuszczając las i kierując się za Sharon.

Keena

Spojrzała za nim i tylko wzruszyła ramionami. Za nim nigdy ni nadążysz. - pomyślała i ruszyła ku skrajowi lasu.

Lili

Lili odepchnąła swoja rywalkę, błyskawicznie wstała pikazała białe kły.Warczała. Była zła że jakaś mała pchła jest minimalnie lepsza od niej.Skoczyła na nią i siła rozpendu potoczyły się przez środek polany pod drzewa , roztrącając zgomadzonych tu wilków wilczyce. Złapała ją za łapy i unieruchomiła ją.

Kristal · Gość

-Azara metreon zintos-warknęła i odepchnęła Lili polem siłowym.Stanęła na równa nogi
-No ta walka nieźle się zapowiada...-fuknęła i skoczyła na Lili, złapała ją za ogon i rzuciła o drzewo.

Lili

Lili miatała furia. Podniosła się z ziemi żuciła się na Kristal. Złapała ją za kark i potarmosiła przez dłuższą chwilą . Rozdarła jej skórę na łopatce i rzuciła w najbliższe krzaki.

Kristal · Gość

Wyskoczyła w górę i na pożegnanie postrzępiła Lili lewe ucho.
-Dozobaczenia...-powiedziała cicho a w jej oku pojawił się tajemniczy błysk.Wybiegła.

Azazello

Przyszedł tu nieźle zziajany. Rozejrzał się - nigdzie nie widział Vedette. Zmartwił się odrobinę - miał nadzieje że nie natknęła się po drodze na żadne wnyki - takie zagrożenie istniało w tym lesie ale było tu też mnóstwo zwierzyny. Rozejrzał się po okolicy szukając potencjalnej ofiary oraz jego osobistej siostry. Po chwili do niego dotarło że był pierwszy i uśmiechnął eis trochę złośliwie

Vedette

Biegła jak najszybciej. Wiedziała, że brat pewnie czeka, lecz musiała załatwić po drodzę penwą rzecz. Wyłoniła się zza krzaków. Miała liście poprzyczepiane liście gdzieniegdzie.
- Już jestem. - powiedziała głośno i podeszła do brata, który chyba drzemał przy pniu. W każdym razie podskoczył, gdy podeszła do niego.
- Aż taka straszna jestem? - zapytała tajemniczo.

Azazello

- Wcale nie jesteś straszna tylko wyrwałaś mnie z obserwacji. Widzisz pierwszy byłem! - powiedział i łaąa otrzepał z niej liście. - To na co chciałabyś zapolować? - spytał.

Vedette

- Zrewanżuję się braciszku mój. - mruknęła i otrzepała liść ze swojej głowy. - Na pumę chcę zapolować! - powiedziała z entuzjazmem.

Azazello

Podniósł brwi do góry w geście zdziwienia.- To las roślinożerców ale może znajdziemy jakąś pumę jak masz taką ochotę. - powiedział i wrócił do obserwacji terenu. Osobiście wolałby jakiegoś jelenia.

Vedette

Pokręciła nosem. Brat miał rację. TO las Roślinożerców, a wilczyca nie zauważyła. Po prostu biegła za zapachem brata, przed siebie. - No dobra jeleń może być. Ale nie zając. - pokazała mu język i zaczęła się czaić do krzaków.

Azazello

- Zając odpada. - zgodził się. - Za mały jak na dwa wilki. - powiedział.l Podszedł do siostry schował się w krzakach i obserwował okolicę. W pobliżu zauważył dorodnego brązowego jelenia który nie zwracał na nich specjalnej uwagi - byli dla niego niewidoczni a wiatr wiał w ich kierunku a nie odwrotnie. Szturchnął siostrę. - Ten może być? - spytał szeptem. Po sekundzie przypomniał sobie czymś i powiedział to Vedette zanim zdąży wyrwać do przodu.- Uważaj na pułapki są rozstawione gdzie nie gdzie przez ludzi.

Vedette

Nie słyszała co dopowiedział, bo już biegła na jelenia. Udało jej się przyczepić do jeleniej skóry. Zwierzę zaczęło się wić w różne strony. Biegł przed siebie szaleńczo i odepchnął szczenię na kilometr. Ved spadła na trawę z wielkim hukiem i zaraz pisnęła przeraźliwie. Coś ją niemiłosiernie mocno dziabnęło w ogon. Czuła przeszywający ból na ogonie i co gorsza, nie mogła się ruszyć. Coś ją przygnieździło do ziemi. Na dodatek jeleń podszedł i kierował rogami prosto na nią. Otowrzyła szeroko oczy.

Azazello

Głuche warczenie rozniosło się po lesie. Azazello ruszył natychmiast z szybkością o jaką się nie posądzał. Najpierw skierował się ku jeleniowi. Wpadł na niego z rozpędem i w furii od razu sięgnął mu do szyi i sięgnął tętnicy. Poczuł krew ale nie obchodziło go to. Na chwilę zaciskał jeszcze szczęki na szyi jelenia nie tyle z potrzeby co ze złości. Jeleń wił się w agonii w końcu łeb mu opadł. Wilk odskoczył zaraz od trupa i podbiegł do siostry. Spojrzał na nią.
- Spokojnie, nie ruszaj się przez chwilkę. - poprosił. Rozchylił trawę i z przerażeniem odkrył wilcze sidła - żelazne szczęki zaciskające się na ogonie Vedette. Tego się niestety spodziewał.
-Sppokojnie. - szemrał częściowo do niej częściowo do siebie . Rozchylał trawę łapami, w końcu znalazł patyk. Wsadził go w niewielką szparę między szczękami wnyk po czym obszedł je i odnalazł sznurek wiążący stalowe wnyki. Zabrał się do gryzienia sznurka by uwolnić siostrę. Był tak zdenerwowany i wściekły zarazem że minęła zaledwie chwila a sznurek był przegryziony. Szczęki odskoczyły uwalniając ogon Vedette i o parę milimetrów omijając łeb Azazella.

Vedette

Ved leżała nadal trochę zdezorientowana całym tym widokiem. Pierwszy raz widziała brata w takiej furii. Jej wilcze serce waliło jak szalone. Spróbowała się podnieść, lecz coś ją lewa łapa zabolała. Udało jej się wstać, lecz zaraz zachwiała się i upadła. Jęknęła. Nie jest zbyt dobrze. Zaczęła lizać swój ogon. Nadal nie spojrzała na Azazella. Był nadal zdenerwowany, cały we krwi i ciężko oddychał. Podjęła kolejną próbę wstania i udało jej się zachować równowagę. Łapa ją bardzo bolała, lecz nie jęknęła, by nie martwić rozwścieczonego braciszka. Nie mogła wykrztusić z siebie ani jednego słowa.

Azazello

- Będzie dobrze. - powiedział ciężko dyząc z wściekłości. Wdział że ma problemy z łapą. - Nie wstawahj nigdzie się nnie wybieram. - powiedział. Spojrzał na popsute wnyki. One już nikomu nie grożą. Przyviągnął do niej jelenia i usiadł na czatach jakby sie spodziewał jeszcze jakichś nowych niebezpieczeństw
.- Nie powinienem zabierać się do tego lasu. - stwierdził z poczuciem winy.

Vedette

Zdenerwowała się bardzo i zmartwiła. Jak on może tak mówić?! Pisnęła wściekle na niego, lecz nie wykrztusiła słowa. Dobrze wiedziała, że teraz brat jej daleko nie puści samej. Zdenerwowała się na swoją głupotę i nieuwagę. Powinna mocniej trzymać jelenia. Zaczęła lizać swoją łapę i siedziała cicho w obawie, że brat jeszcze bardziej się wkurzy. Jak tylko dowie się Kernaj to nie dadzą jej spokoju. Musiała się w końcu pozbierać. Jej oczy, wydawało się, że pociemniały. Podjęłam kolejną próbę wstania. Zrobiła krok i pomyślała, że nie jest aż tak koszmarnie. Ogon ją piekł bardzo, czuła ciepłą maź na skórze. Zerknęła na ogon, był brudny od krwi. W jej oczach pojawił się nadzieja, że Azazello aż tak bardzo się nie będzie zmartwiać i po porstu puści ją, bez robienia kazań.

Azazello

- Siedź. - powiedział ostro trochę ostrzej niż zamierzał. Siedział do niej tyłem. Po chwili uśmiechnął się ostrożnie. - Siedź. - powiedział łagodnie. - Chodziło mi o to że.. że inne lasy są bezpieczniejsze nie ma tam wnyków więc nie wiem czemu akurat przyszliśmy do tego. Acha już wiem. Nigdy nie wpadłem na żaden wnyk