Las Roślinażeców

Vedette

I tak go nie posłuchała. Nie chciała być tchórzem. Wstała znowu i starała się utrzymać równowagę. Udało jej się wykrztusić, nadal nie spojrzała na brata.
- Przepraszam. - wyszeptała. I chwiejnym krokiem, powoli, by nie obciążyć łapy, zaczęła iść w stronę powrotnę. Jedyne o czym teraz marzyła to pójście do przytulnej nory. Aż łzy jej cisnęły do oczu. Nie mogła uwierzyć, że doprowadziła brata do takiego stanu. Miała nadzieję, że nie będzie potrzebna lecznica.

Azazello

Spuścił łeb i przymknął oczy. Krzyknął za nią
- To ja przepraszam Vedette! Zaczekaj!
Złapał pozostawionego pokażnego jelenia , zarzucił sobie jego ciało na grzbiet i ruszył za Vedette.

Vedette

Co za wariat! - pomyślała. Zatrzymała się i spojrzała mu w końcu oczy.
- Nic mi nie jest. Wracajmy do nory. - wyszeptała i przeniosła wzrok na jelenia, a raczej na jego resztki, które wisiały na grzbiecie brata. Potem odwróciła się i ciężko oddchając usiadła, a raczej położyła się na chłodnej trawie. Zanim się obejrzała- zasnęła.

Azazello

Pokiwał łbem po czym - chociaż to było zadanie nie lada - złapał siostrę delikatnie za kark i tak objuczony siostrą i zdobyczą ruszył powoli krok za krokiem. opuścił las i skierował się do nory.

Lightning

Przybiegła z córką u boku. Gwałtownie zatrzymała się. Zmierzyła wzrokiem okolicę,po czym wciągneła do nozdrzy powietrze. Po chwili wypuściła je z głośnym świstem. Po kilku minutach wpatrywania się w stary,spróchniały pień drzewa odezwała się do córki:
-A teraz spróbuj wytropić zwierzynę...-szepneła cicho spokojnym,usypiającym tonem-...zamknij oczy i zdaj się na instynkt...Nie myśl...po prostu czuj...

Notte

Kiwnęła głową po czym ją podniosła wciągając powietrze,zamknęła oczy opuszczają pysk i nasłuchując uważnie,po chwili ruszyła naprzód za zapachem

Lightning

Pobiegła za nią cicho,prawie niesłyszalnie. Wiedziała że mała wyczuła trop. Wiedziała też ,że idzie w dobrą stronę...

Notte

Stanęła przy krzakach za którymi stal jeleń,otworzyła oczy aby zobaczyć co wytropiła.Po chwili odwróciła łeb w stronę matki nieco zaskoczona że ta cały czas za nią podążała - Co teraz? - spytała szeptem

Lightning

-Jesteś małym,lekkim wietrzykiem...nikt Cię nie słyszy...nikt cię nie widzi...przemieszczasz się niezauważona...-powiedziała tylko,po chwili już skradała się w stronę jelenia...trawy nieznacznie poruszały się kiedy szła...

Notte

podążyła w ślad za matką naśladując każdy jej ruch w zabiciu ofiary raczej nie pomoże ale zawsze może udoskonalić skradanie się

Lightning

Kiedy od jelenia dzieliło ich zaledwie kilka metrów,wyskoczyła z traw na jelenia. Od razu jej zęby sięgały do jego gardła. Nie chciała go zabić,chciała po prostu aby był słabszy. Po kilku minutach zwierzę było tak zmęczone i słabe,że przewróciło się. Żyło to było pewne,lecz nie miało tyle energii,by się podnieść.Podeszła do Notte:
-Czyń honory-powiedziała cichym,spokojnym tonem...

Notte

Spojrzała na matkę a później na jelenia,podeszła ostrożnie do niego i wbiła kły w tchawice ofiary.Ta zaczęła się dusić i po chwili już nie żyła,puściła jelenia oblizując kły i patrząc na matkę

Lightning

Uśmiechneła się kątem pyska. Była zadowolona z poczynań małej. Oblizała kły,wciąż patrząc na Notte. Szturchneła łapą jelenia:
-Jeśli chcesz-jedz...
Po chwili zatopiła zęby w jeleniu. Mimowolnie wyszukiwała miejsca w których było najwięcej krwi. Posoka była jeszcze ciepła...

Vedette

Vedette przyszła tu coś przekąsić. Nagle poczuła znajomy zapach- Light.
Lecz gdy tylko znalazła się w polu widzenia- zamarła.
Light miała przy sobie maleństwo, takie małe zawiniątko-niewinątko. Wpatrywała się w szczenię i nie potrafiła się ruszyć.

Lightning

Wyczuła zapach wilka,zamarła obnażając kły,strosząc sierść. Jednak po chwili wyczuła zapach Vedette. Uspokoiła się i lekko machając ogonem podeszła do niej:
-Hej-skineła głową na znak przywitania...

Vedette

- Light? - wyszeptała nadal patrząc na młode. - J-jaka o-ona...m-malutka... - wyjąkała i nie spuszczała wzroku ze szczenięcia. Tyle uczuć się w niej kotłowało.

Lightning

Uśmiechnęła się:
-Być może i mała,ale świetnie sobie radzi...
Po chwili milczenia powiedziała:
-...Ciociu Vedette...jak się z tym czujesz...?

Vedette

Ved zadrżała.
- Przecież jestem za młoda na bycie ciocią! Ależ się pospieszyliście. - wywróciła oczami i powolutku podeszła.
Nie chciała wystraszyć maleństwa- poznawała jej zapach.
- Jest taka śliczna...- westchnęła.

Lightning

Pacnęła lekko Vedette ogonem:
-A jej brat leży jeszcze w jaskini...

Vedette

Zachichotała.
- Zaraz powinien się zjawić ten tatusiek. Mogę? - zapytała i kiwnęła głową na maleństwo.
Chciała je powąchać i pozabawiać. Tylko jak się z nią tu obchodzić. Jest taka delikatna...