Las Tajemnicy

Honi

Na widok lekceważącego uśmieszku gryfa, najeżyła sierść i wyszczerzyła kły wydając głuchy warkot.

Yumi

Warknęła. Ciągle obserwując gryfa podeszła do krzaka jagód. Zerwała 3 gałązki. Wskoczyła na grubą gałąź drzewa.
Położyła się na niej tak, że łapa i ogon zwisały w dół.

Honi

Widzac poczynania wilczycy, rozluźniła się nieco. Wciąż nie spuszczając oczu z gryfa siedziała spokojnie w cieniu.

Yumi

Leżąc tak na gałęzi rozejrzała się po tu obecnych.
Widziała kontury czającej się w cieniu wilczycy.
Zastanawiało ją czemu się kryje. "Może jest nieśmiała, albo widziała całą sytuację i jest niepewna... Nie wiem" Powiedziała w myślach.
Przymknęła powieki. Nie chciała zasypiać choć była zmęczona, ale wiedziała że do póki jest tu gryf nie zamierza tracić czujności.
Z zamkniętymi oczami wsłuchiwała się w szmer wiatru, który mierzwił jej futerko.

Honi

Na chwilę przeniosła wzrok na wilczycę, która najwidoczniej układała się do snu. Jednak po chwili znów spojrzała na gryfa nieufnym wzrokiem.

Emperor Demons

Był już naprawdę znudzony tym wszystkim. Szczerze mówiąc nic się nie działo i to strasznie denerwowało Empe...

Sasori

Obrócił się na grzbiet i z kpinnym uśmieszkiem skwitował gryfa aroganckim parsknięciem.
-Potrafisz jedynie pyszczyć stary.. - mruknął również znudzony całą akcją. Obserwował tę komedie z opanowaniem, a kiedy dziwadło zaczepiało wilczyce kątem oka obserwował jego ruchy. "No tak.. wiedziałem, że do nieczego nie dojdzie..." - zaśmiał się w duchu. Po co iał ronić słowa dla jakiegoś pyszałka.

Emperor Demons

Spojrzał ze spokojem na wilka. Ziewnął jednocześnie uśmiechając się arogancko. - A możesz to udowodnic - spytał zaczepnie z kpiną w głosie.

Sasori

-Ty mi udowodnij.. ha dlaczego ja miałbym sie na to silić skoro najmniej mnie interesuje co o mnie sądzisz.. - dodał z kapryśną miną, nie miał największej ochoty ruszać się z miejsca. Był znudzony ale również bardzo leniwy. Zierzył ptaszka z cwanym uśmieszkiem. Gryf zaczął go intrugować.

Emperor Demons

Z jego pyska wydobył się głośny skrzek. Spojrzał złośliwie na Sasori'ego. Ogon, ktyrym machał, niszczył wszystko na swojej drodze... Przeciągnął się leniwie. Od udowadniania swojej siły wolał jedynie wylegiwanie się.

Yumi

Okazało się, że jednak przysnęła. Zmęczenie górowało. Po jakimś czasie nagle otworzyła oczy. "No pięknie... I się mi zasnęło. Tak... nie ma to jak siła woli" Skarciła się w myślach. Rozejrzała się.
Ciągle były tu te same postacie...

Honi

Przeniosła wzrok na rozespaną wilczycę. Ostrożnie wysunęła łeb by dokładniej przyjrzeć się wszystkim dookoła, ale szybko wróciła w cień.

Reika · Wysłany: Pon 15:39, 01 Mar 2010 Temat postu:

//Empe, wiem xD Rozumiesz już? xd

Idąc śladami Yumi, wskoczyłam na drzewo. Sierść lekko opadła, a kły już się nie szczerzyły. Szczerze, miałam ochotę coś powiedzieć, ale byłoby to niestosowne. Położyłam się na gałęzi, obserwując uważnie gryfa.

Honi · Wysłany: Pon 16:05, 01 Mar 2010 Temat postu:

Przeniosła wzrok na Reikę. Bezczynność powoli zaczynała ją nudzić. Wbiegła głębiej w las by złapać jakąś ofiarę. Kiedy zwierze padło martwe, szybko posiliła się i wróciła na miejsce, znów spoglądając na wszystkich. Nie zważając na cieknącą krew zwierzęcia, położyła się za krzakami i powoli zaczęła zmywać brud.

Sasori · Wysłany: Pon 19:08, 01 Mar 2010 Temat postu:

Przeszło już dużo czasu odkąd Sasori zawitał w to miejsce. Dziwadło wcale nie udowadniało swojej siły niszcząc naturę wokół siebie. Wilk siedząc zniżył dziwnie łeb w dół i zrużył oczy. Po chwili otworzył je gwałtownie.. Wbił niespodziewanie pazury w skałę, były jakby inne.. jakby nie jego, były za silne jak na wilka. Saiec nawet tego nie poczuł, nie zauważył. Zacisnął kły i otworzył szerzej oczy. Odwrócił się od reszty by nic nie mogli ujrzeć. Działo się z nim coś dziwnego. Przeszywający ból niszczył go od środka. Zatuszował to jednak. Wypuścił ciężko powietrze z nozdrzy i przełknął slinę równie niespokojnie. Potrząsnął łbem i jakby znów wszystko wróciło do normy.. Katem oka spojrzał na gryfa. O tak.. to napewno to. Znów czuł to uczucie. Usmiechnął się pod nosem do siebie, szalony wyraz pyska.. A oczy. Oczy jego nie były już takie jak wczęsniej.

Kariash · Wysłany: Pon 19:13, 01 Mar 2010 Temat postu:

*Wchodzi do lasu nie ufnie, bo zaczyna mu powoli wchodzić do główki, że nie wszędzie należy wbiegać z ciekawością*
Witam, jest tu jakiś wilk który, by porozmawiał, bo tu jest nudaaa - mówi spokojnie

Kanna · Wysłany: Pon 19:14, 01 Mar 2010 Temat postu:

Mimo wszystko Kanna wciąż tu siedziała. Od wewnątrz czuła się niespokojnie. Coś nie dawało jej być tą samą, wewnętrznie spokojną wilczycą. Leżąc na gałęzi, niespokojnie poruszała końcówką ogona. Gdy do jej uszu doleciał dźwięk lekko pękającej skały przez pazury Sasori'ego, zmarszczyła brwi.
- "Co się z Tobą dzieje..." - przemknęło jej przez myśl.

Sasori · Wysłany: Pon 19:36, 01 Mar 2010 Temat postu:

Przez chwilę był spokojny. Ale pazury coraz mocniej wbijały sie w prawie nie do przebicia skamielinę. Zmrużył oczy i żachihotał do siebie dziwacznie, jakby z kimś się przegadywał. Było to ledwo słyszalne. Tylko uwązni mogli to dostrzec. Głupawy uśmieszek nie schodził mu z pyska. Zaczęło robić się dość nietypowo. Mięsnie i żyły na potężnych łapach uwidoczniły się, choć wilk wcale nie zwracał na to uwagi. Jak gdyby jego ciało samozachowawczo próbowało obronić się przed paraliżującym bólem. Gdy poczuł nowoprzybyłego otworzył gwałtownie ślepia, a potęm powoli kątem zamglonego oka spojrzał na wilka, przerywającego mu dopiero co uzyskany "spokój".

Yumi · Wysłany: Pon 19:52, 01 Mar 2010 Temat postu:

Nagle spojrzała na Sasa. Widziała, że coś dziwnego z nim się dzieje. Ale nie wiedziała co. Czuła niepokój. Racja nie znała go długo.
Ale jednak coś było nie tak/..

Sasori · Wysłany: Pon 19:57, 01 Mar 2010 Temat postu:

Nie znał wilka, który własnie przybył. Ból nieco zaślepił jego trzeżwy umysł. Patrzył na nowego jak na zwierzynę. Dziko śledził każdy jego ruch. Oczy przybrały dziwny krztał i niewyraźny kolor. W głowie roiły się dziwne mysli. Nie zauważył nawet jak bardzo jego łapy nie wytrzymują napięcia.
Wkońcu zacisnął kły z jeszcze większą siłą i otworzył szeroko oczy, odwracając łeb już całkiem w stronę przeciwną do obcenych. Wstał narwanie i szarpiąc łbem zjeżył sierść. Powoli wszystko zaczęło ustawać. Potężne ciało samca nie mogło jednak przezwyciężyć do końca bolesnego odczucia od środka.. Spojrzał przeszywająco po wszystkich, a w oczach jego było coś dziwnego.. jakaś niewyjaśniona rządza. Chwilę później już go nie było. Zniknął, jakby całkiem się rozpłynął wśród mrocznych drzew.