Wydział psychiatryczny - czyt. Dom Wariatów xD

Boozer

Tak, zabij mnie

Ianles

- Przecież już nie żyjesz, Shaman - starałam się mówić spokojnie, lecz głos mi lekko zadrżał - Nie mogę spełnić twojej 'prośby', a nawet gdybyś żył, nie byłabym w stanie zabić ciebie.. - dodałam, wpatrując się wciąż w niego - Czemu nie odejdziesz? Duchy mogę odejść stąd z Wilczej Krainy, z ziemi... Nie wiem gdzie odchodzą, nigdy nie umierałam.

Boozer

Do czyśca... potem to tylko wybór niebo-piekło

Ianles

- To czemu nie odejdziesz? - mruknęłam, choć sama nie wierzyłam w niebo, piekło, i te inne sprawy - Może tam znajdziesz spokój, tutaj, z tego co widzę, błądzisz, nie wiedząc co ze sobą zrobić.

Boozer

Bo wybrałem tą drogę. Nie chciałem umrzeć, nie byłem na to gotowy... chciałem pierw odnaleść szczęście tutaj

Ianles

- Ale umarłeś.. Więc czego teraz szukasz? - spytałam, unosząc lekko pysk.

Sunset

Przyszłam. Spoglądnęłam na moje rany, chcialam je zamaskować. Ustawiłam się bokiem.
Mogłabym z kimś porozmawiać? - spytałam.

Boozer

Szczęścia, miłości, ciepła...

Ianles

- Miłość? Podobno duchy nic nie czują - rzekłam, zdziwiona. Spojrzałam na Sunset - Witaj Sun. Oczywiście, ja mogę pomóc, jeśli chodzi o sprawy duchowe - mruknęłam.

Boozer

- Nie obrażaj mnie! xD

Ianles

- Obrażam ;P ? Stwierdzam fakt - uśmiechnęłam się lekko, niedostrzegalnie, tylko kącikami ust - Przynajmniej tak większość duchów sądziła, może ty jesteś wyjątkiem..

Boozer

- I jedyna wilczyca, na której mi zależy mnie olewa...

Ianles

- Jaka wilczyca? - spytałam szybko, bo ciekawość wygrała. Dodałam po chwili szybko - Wiesz, tajemnica lekarska, nikomu nie zdradzę ;P - rzekłam dla pewności.

Boozer

Spojrzałem na nią podejrzliwie wyczuwając w niej ciekawość.
- Nie jestem pewien, czy powinienem ci mówić...

Ianles

Westchnęłam z obojętnością.
- Jest tu żeby ci pomóc, czyż nie? Jeśli mi nie powiesz, nigdy nie rozwiążesz problemu - zasugerowałam, przybierając maskę spokoju na twarz.

Boozer

- Kira - powiedziałem krótko

Ianles

- Myślisz, że ona coś do ciebie czuje? - spytałam, a raczej stwierdziłam, wciąż z tym samym wyrazem pyska - Wydaje mi się, że Kira, w przeciwieństwie do ciebie, straciła do resztki uczucia. Przykro mi to mówić.. ale sądzę, że taka jest po prostu prawda - dodałam cicho.

Boozer

Tego się obawiałem...

Kira

Przyleciała, patrząc wokół sennym i nieprzytomnym wzrokiem. - Heey, Ian... - szepnęła smętnie, po czym przeniosła wzrok na ducha. - Witaj, em... Duchu. Tzn... Witaj, Shaman. - zrobiła dość dziwną minę i usiadła gdzieś w kącie.

Boozer

Witaj