Miejsce dla samotnych

Flake

Przewróciła oczami. Jej było dobrze tak jak teraz. Wylegiwała się na miękkiej trawie, słoneczko lekko przygrzewało... nie chciało jej się nic robić. Ale zapytała. - A co proponujesz?

Katara

-Skoro tak-powiedziałam i położyłam się koło niej
-Jak chcesz to możemy pogadać jak chcesz-powiedziałam i czekałam na odpowiedź.

Flake

- A masz do zaproponowania jakiś ciekawy temat rozmowy? - zapytała, przyglądając się wilczycy. Dyskretnie zaciągnęła się jej zapachem - od razu wyczuła, że rozmówczyni jest z Watahy Wody.

Katara

-No za bardzo nie mam-powiedziałam wilczycy i po chwili dodałam
-A z jakiej jesteś watahy?-zapytałam się wilczycy i przyglądałam się jej.

Flake

- Ognia - odrzekła. Uśmiechnęła się delikatnie. Ogień i Woda... dwa zupełnie przeciwstawne żywioły... jednak na razie Flake dobrze dogadywała się z Katarą i nic nie zapowiadało zmiany.

Kaji Meyit

Przyszła sobie taka istotka. Mała istotka, jeżeli chce się być dokładnym. Owa istotka, mała, nie pomijajmy, przebierała łapkami i robiła to nadzwyczaj entuzjastycznie. Wywijała puchatym ogonem na prawo i lewo, a na drobnej kufie lśnił szeroki, zadowolony uśmiech. Cóż się dziwić, drodzy państwo! W końcu dotarła do celu po tylu dniach wędrówki! Co więcej, od razu zetknęła się z widokiem tylu wilków!
- Dzień dobry! - wykrzyknęła.

Flake

Kiedy do jej uszu dobiegło radosne powitanie, oderwała wzrok od rozmówczyni i rozejrzała się w poszukiwaniu właściciela tego dziecięcego głosiku. Szybko dostrzegła znajdującą się niedaleko młodziutką wilczycę. - Dzień dobry - powiedziała do niej, rozciągając smukły pysk w przyjaznym uśmiechu.

Katara

-Nie spodziewałam się-odrzekła.
-Może masz jakiś pomysł o czym pogadamy?zapytałam wilczycy i czekałam na odpowiedź.

Kaji Meyit

Mała istotka (a jakże entuzjastyczna!) doskoczyła zaraz do białej wilczycy o jednym skrzydle. Oczywiście ta kruszyna potknęła się, pękając niemal z radości spotkania sobie podobnych. Co tam dwunogi, co tam ptaki, co tam wielkie gady ziejące ogniem! Nic tak nie cieszy, jak spotkanie kogoś, kto należy do tej samej rasy.
- Jej! - Drobne ciałko pacnęło tuż koło jasnej wadery. - Jestem Kaji! Dokładnie to Kaji Meyit! Miło mi poznać!

Flake

Zaśmiała się. - Mnie również - odrzekła. Przyglądała się małej uwagą. Kolejny szczeniak włóczący się po krainie bez opieki. - Jestem Flake - przedstawiła się.

Kaji Meyit

- A ja Kaji! Kaji Meyit! - Poderwała się na łapki, nie zwracając większej uwagi na brudne futerko. - Och, przecież przedstawiłam się już - zaśmiała się wesoło, merdając ogonem jak pies na widok ulubionego przysmaku.

Katara

Przyglądałam się małej wilczycy z zainteresowaniem.
-Jak masz na imię?-zapytałam wilczycy.

Flake

Jeszcze raz rozejrzała się po okolicy, by upewnić się, że żaden wilk nie umknął jej uwadze i zapytała małej, ponownie przenosząc na nią wzrok swoich dwukolorowych ślepi. - Jesteś tutaj sama? - zapytała.

Kaji Meyit

Zamrugała, spoglądając na wilczycę z różową grzywką. Różową! Kto to widział! I jeszcze miała łapy takiego koloru. I ogon! Czy ja się już nie przedstawiłam? Dwukrotnie? - pomyślała mała, entuzjastyczna istotka. Moża ona ma problemy ze słuchem? - I nagle wszystko stało się jasne.
- Kaji Meyit! - wykrzyknęła, doskakując bliżej do wadery. Teraz chyba usłyszała.

Flake

Wyciągnęła przed siebie przednie łapy i oparła o nie pysk, lustrując szczeniak uważnym spojrzeniem. Zastanawiała się, dlaczego taki maluch błądzi sam po krainie. Czekała też przy okazji na odpowiedź Kaji.

Kaji Meyit

Wróciła do Białej, gdyż ze smutkiem ogromnym stwierdziła, iż nieznajoma wilczyca zamilkła niczym grób. Może nie tylko ma problemy ze słuchem, ale i odpływaniem myśli daleko, daleko hen?
- Samiutka - powiedziała, przypomniawszy sobie o pytaniu zadanym przez Flake.

Flake

- I nie boisz się tak sama włóczyć po obcej krainie? - spytała. Przypomniał jej się nagle Blathe - szczeniak, którego spotkała jakiś czas temu. Był wtedy w podobnej sytuacji, co ta mała.

Katara

-Nie jestem głucha-odpowiedziałam z małym zdenerwowaniem.

Kaji Meyit

- Mova powiedziała, że nie spotka mnie nieszczęście. Dlaczego więc miałabym się bać? - powiedziała, siadając obok białej wadery i zamiatając podłoże ogonem. Niejeden człowiek chciałby mieć takiego szczeniaka. Przecież to lepsze niż miotła!
- Na pewno, pewno? Mówiłam już jak sie nazywam, dwukrotnie - zwróciła się do Różowej, po czym nachyliła się ku niej. - Może powinnaś zbadać słuch?

Flake

- Mam rozumieć, że Mova to jakaś twoja przyjaciółka, tak? - zapytała, przenosząc wzrok na Katarę. Przewróciła oczami, nie ukrywając rozbawienia jej zdenerwowaniem. Dodała. - Katara pewnie się zamyśliła i przez to nie usłyszała twojego imienia.