Wybrzeże - miejsce Xerri i Karmelka.

Karmel

Piękna plaża obmywana morską wodą. Na tej plaży skały. W skałach grota. A co w grocie? Ano pełno jest tam zawiłych korytarzy, sięgających wiele metrów pod ziemię. Zaskakujące, że tyle pomieszczeń może się zmieścić w takiej skale.
Pomieszczenia są różne, różniste. W jednym na przykład znajduje się niewielkie bajorko. Dość duże, by dwa wilki mogły się wykąpać, ale zbyt małe, by istniało ryzyko utonięcia.
Drugie pomieszczenie zaś jest wielkie, usytuowane tuż za korytarzem prowadzącym do wejścia. W skale, oczywiście od zawietrznej znajduje się szczelina pełniąca rolę okna. To właśnie pomieszczenie jest sercem groty. Stąd korytarze prowadzą do innych pomieszczeń: dwóch mniejszych bliźniaczych grot, jednej większej, wyżej wspomnianego bajorka... Jeden z korytarzy schodzi wyjątkowo głęboko, zaś na jego końcu znajduje się grota, gdzie nawet latem temperatura uparcie tkwi poniżej zera.

--------------------

Karmel w końcu dotargał wózek z meblami na miejsce. Ta grota wydawała mu się wręcz idealna. Tylko gdzie jest Xerri?
Wilk usiadł na wózku, czekając na ukochaną.

Xerri

Samiczka przybiegła w to wspaniałe miejsce za zapachem partnera. Okazało się, ze samiec urządził tą jaskinie wprost idealnie. Tylko trzeba będzie jeszcze wstawić troszkę mebli i pomalować ściany. I oczywiście "zrobić" dzieci.
- Tu jest wspaniale... -szepnęła do ucha partnerowi.

Karmel

- Cieszę się, że ci się podoba. - uśmiechnął się - Zgaduję, że teraz czas na "kochanie, przesuń kanapę... Nie, jednak tam wyglądała lepiej."?
Taki niewinny żarcik. Wcale mu przecież nie przeszkadzało przesuwanie kanap. Mógłby nawet i górę dla niej przenieść.
Samiec wstał z wózka. Był gotowy na spełnianie życzeń ukochanej.

Xerri

Samica pokiwała zabawnie głową i oznajmiła:
- Najlepiej by było gdybyś postawił łóżko w lewym rogu. Trzeba także ustawić te dwa mniejsze łóżeczka. Najlepiej dać je koło naszego dużego łóżka. Kanapę postaw w prawym rogu jaskini. Na środku ustaw duży stół i krzesła. Zrób w ścianie spiżarnie. Szafki ustaw niedaleko łóżka. Pomaluj naszą sypialnie na czerwono, bo to kolor miłości i namiętności. A pokój dzieci na jasny zielony, bo ten kolor relaksuje. Dobrze? -
Pokiwała głową i usiadła na ziemi.

Karmel

/czytałaś opis? Streszczę: każde dziecko ma swój pokój, mamy łazienkę, spiżarnię i salon./

- Dobrze.
Najpierw w ruch poszły pędzle. Pokoje dzieci na zielono, sypialnia na czerwono. Ogon Karmela przypadkiem też na czerwono.
Potem meble. Szafki spożywcze do spiżarni, pozostałe do sypialni. Regał z książkami do salonu. Kanapa w prawym rogu salonu. Łóżeczka dzieci tymczasowo do sypialni, obok dużego łóżka.
Stół w salonie, krzesła dookoła stołu. Na stole wazon z kwiatami. Na ich łóżku czerwona pościel. Łóżeczka dzieci pozostawił puste, nie było przecież sensu kłaść pościeli, póki jeszcze nawet się nie urodziły.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się i zalotnie powiedziała:
- To na co teraz pora? -ona już dobrze wiedziała, ale chciała żeby to samiec dowodził ich miłosną "przygodą". Dzieci muszą się przecież urodzić idealne. Więc TO musi być dobrze zrobione. Samica usiadła na łóżku i czekała na samca.

Karmel

Basior usiadł na łóżku, obejmując ukochaną. Wiedział, o co jej chodzi, ale... Tu na usprawiedliwienie wilka: niedawno wyrósł ze szczenięctwa, a w krainie nie prowadzi się lekcji WDŻWR (wychowanie do życia w rodzinie). Nie miał pojęcia, jak się do tego zabrać.
Odwiązał sakiewkę, po czym wysypał sobie trochę(?) kokainy na łapę, po czym wciągnął ją. Tak na odwagę. Woreczek wylądował potem na szafce.
Karmel delikatnie objął wilczycę.

Może będzie, że znowu się czepiam - ale sądzę, że mam rację. Większość użytkowników tego forum jest dość młoda, ba - nie chodzi nawet do gimnazjum, więc ich dusze są nieskalane niczym dziewicza łąka. Dlatego bardzo proszę o unikanie takich rzeczy, jak wciąganie koki, czy podobnych, nielegalnych i jawnie demoralizujących czynności, jakie wykonują wilczki.
Dziękuję za uwagę.
~K.

Xerri

Samica uśmiechnęła się zalotnie i powiedziała:
- To co? Zaczynamy? -
Wiedziała, że to będzie wspaniałe doświadczenie. Dla niej i dla samca. Jej nowego partnera. Była gotowa do roli matki. Ciekawe czy jej samiec też.
- Jestem gotowa. -powiedziała na zachętę i także wciągnęła nosem trochę białego proszku.

Karmel

/Może po prostu napisać "cenzura" na czerwono? Żeby nie demoralizować dzieci?/

- Tak, oczywiście - powiedział, nadal nie bardzo wiedząc, co ma robić.
Pocałował ją. To na pewno nie zaszkodzi.
Źrenice wilczka rozszerzały się, w miarę, jak proszek zaczynał działać. Przytulił wilczycę mocniej, a jego ogon delikatnie głaskał jej grzbiet w partiach dolnych.

Xerri

/Spoko =)/
Samica poczuła delikatny, przebiegający po jej ciele prąd świadczący o tym, że podoba jej się pomysł z ogonem. Delikatnie objęła samca i dała mu namiętny pocałunek. Ich usta się złączyły i trwały w miłośnym uniesieniu. Samica wiedziała, że ich dzieci będą miały dobrych rodziców.

Karmel

Wilk delikatnie położył partnerkę na łóżku. Biały proszek zrobił swoje, jego standardowa nieśmiałość poszła w niepamięć.
Następnie nastąpiły wydarzenia, o których nieletni czytać nie powinni. A tak w skrócie - cenzura.
Karmel leżał na skopanej teraz pościeli. Był zmęczony, ale bardzo, bardzo szczęśliwy. Miał już wspaniałą partnerkę, a wkrótce będzie miał też wspaniałe dzieci... Życie jest piękne.

Xerri

Samica była szczęśliwa gdy doszło do TEGO. Wiedziała, że dobrze zrobili. Ich dzieci na pewno urodzą się zdrowe i silne. Tak jak oni.
- Dziękuje... -szepnęła partnerowi do ucha. Myślała teraz nad przyszłością ich dzieci. Kim zostaną? Do jakiej watahy będą należeć? Do wiatru? Czy do nocy? Los zadecyduje.

Karmel

- Ja tobie też. - zamruczał cicho.
Trudno stwierdzić, nad czym myślał. Może myślał o dzieciach? Marzył mu się silny syn, który zostanie kimś wielkim. Takie jest przecież marzenie każdego ojca.
Nie zastanawiał się na razie nad watahą, do której dołączą jego dzieci. Najlepiej będzie, jak same zadecydują, czyż nie?

Xerri

Samica położyła się bliżej swojego partnera i powiedziała:
- Chciałabym mieć dwójkę szczeniąt. Samczyka i samiczkę. Samiec miałby na imię Jace, a samiczka Vany. Co ty na to? Chciałabym mieć odważnego, silnego i mądrego synka, ale także sprytną, pełną adrenaliny, niebezpieczną córeczkę. Byłoby to najlepsze rodzeństwo na świecie! -ty Xerri zrobiła teatralną przerwę i powiedziała: -Pomagali by sobie.. Byli by nierozłączni. Razem na polowania, do restauracji, do klubu. Byłoby im cudownie! Jak sądzisz? Będziemy dobrymi rodzicami?
Spojrzała mu w oczy i delikatnie się uśmiechnęła.

Karmel

- Sądzisz, że rodzeństwo potrafiłoby się tak dogadać? - zapytał zaciekawiony - No i nie jestem pewien, czy byłbym za wypuszczaniem naszych dzieci do klubu...
Niestety jedynym klubem w okolicy był lokal kumpla Karmela. Kumpel był fajny, ale raczej nie z tych, co ich się przedstawia rodzinie. Alkohol, narkotyki... Basior nie chciał wciągać w to bagno rodziny. Nie był też pewien, czy małe wilczki powinny oglądać tańce na rurze i libacje...
- A właściwie, to jak sądzisz, kiedy... No wiesz - wymownie spojrzał na brzuch partnerki i zrobił niezbyt mądrą minę.

Xerri

Samica uśmiechnęła się i powiedziała:
- Może za dwa tygodnie... Może za półtora. -
Wadera uśmiechnęła się wesoło i pokiwała powoli głową. Wiedziała, że to ona musi teraz bardzo uważać na dzieci. A on na nią.
/Brak weny/

Karmel

O boże, tak szybko?! Karmel był przede wszystkim zaszokowany. Nie miał czasu przyzwyczaić się od tej myśli. Wkrótce zostanie ojcem. Jak to będzie? Czy sprawdzi się w tej roli? Czy dzieci będą go kochać?
- Cieszę się... - powiedział cicho, starając się ukryć targające nim wątpliwości. - Mogę ci jakoś pomóc?

Xerri

Samica uśmiechnęła się i odpowiedziała:
- Na razie nie... Nic mi się przecież jeszcze nie dzieje.
Spojrzała samcowi w oczy i zrozumiała, że to on jest tym jedynym. Z nim zawsze będzie. A on z nią.
- Dlaczego mnie wybrałeś na partnerkę? -zapytała.

Karmel

- Bo jesteś najwspanialszą wilczycą, jaką kiedykolwiek poznałem.
Czy to wymagało jakichś wyjaśnień? Była tą jedyną, a w każdym razie tak zadecydowała userka. Co motywowało Karmela? Hmmm, dobre pytanie. Ale tak z drugiej strony - czy miłość kieruje się jakimiś racjonalnymi powodami?

Xerri

Samica uśmiechnęła się z miłością i powiedziała:
- Szkoda, że nie poznaliśmy się w walentynki. To byłby dla mnie i dla ciebie prezent. Było by tak romantycznie! -samica westchnęła rozmarzona. Wpatrzona w ścianę wyobrażała sobie ich wspólne poznanie się. Było tak pięknie.