Green Coast

Britney

Stęknęła cicho, gdy ten uderzył ją ogonem. Zaczęła uparcie łapkami wycierać pyszczek z tego ohydnego błota. Fuj! - A tu i tam... - Powiedziała cicho. Gdy w końcu, a przynajmniej jej zdaniem, była czysta, znów się uśmiechnęła. -Ostatnio to nad zimnym wodospadem! - Powiedziała entuzjastycznie, machając energicznie swym ogonkiem.
// Nie ma sprawy, mnie chyba też już się wena kończy xd //

Helios

-Nie znam miejsca-Rzucił uśmiechając się. Położył się nad brzegiem plaży patrząc na zachód słońca, który był we wczesnym etapie. Po chwili jednak pre niósł wzrok na swą przyjaciółkę.-A co słychać w twojej rodzinie?-Zamilkł urywając zakończone zdanie i po chwili ciszy dodał:-I właściwie, to kto nią jest.

Sheena

Lecąc nad małym laskiem wpadł jej do głowy pewien pomysł. Na plaży ujrzała wilki. - Będzie miał kto ugasić pożar... - powiedziała i zaśmiała się demonicznie. Zionęła ogniem i już po chwili wszystko stanęło płomieniach. Znów się zaśmiała i wylądowała. Usiadła machając ogonem w tę i spowrotem. Przyglądała się uważnie "owocowi jej pracy". Uniosła łeb w górę i przymknęła oczy. Tak, lubiła wygrzewać się w "słońcu".

Britney

Gdy tylko usłyszała pytanie jej entuzjazm znikł. Tak po prostu, bez żadnego ostrzeżenia. Jej uszy oklapły, a głowa poszła za ich przykładem. - Nie mam tutaj rodziny... - Wyszeptała cicho. Położyła się obok niego, kładąc delikatnie łeb na ziemi i patrząc w dal. To było dla niej bardzo przygnębiające. Może kiedyś się przyzwyczai, bo w końcu jeszcze tyle razy będą jej się o to pytać...

Sheena

Zlustrowała wilki chłodnym spojrzeniem. Strasznie się jej nudziło. Nie było co więcej podpalić... Po chwili wachlowania skrzydłami wzbiła się w górę i opuściła to miejsce, ziejąc jeszcze wcześniej ogniem.

Helios

Helios usłyszał odpowiedź Brit i posmutniał.-A może chciałabyś...-nie dokończył, gdyż zobaczył pożar.-Pali się!-krzyknął i zaczął ciągnąc wilczycę w stronę morza.-Uciekajmy!

Hari

Przybiegł tutaj szybkim truchtem, z rozbiegu wpadł do wody i zanurkował, chłoszcząc falującą powierzchnię łapami. Rozejrzał się pod wodą, aż wreszcie ujrzał potrzebne mu rośliny. Pochwycił kłami kilka wodorostów i szarpnął mocno. Ledwo pękł jeden, więc pociągnął ponownie. Wyrwawszy odpowiednią ilość, wynurzył się, wziął głęboki oddech i popłynął ku brzegowi. Ledwo wyszedł z wody, już pognał z powrotem do Zakątka myśli.

Amija

Szara wilczyca spacerowała przy brzegu morza wpatrując się w horyzont. Myślała nad tymi wszystkimi poznanymi wilkami, którzy zniknęli jak bańka mydlana. Ogon lekko przecinał powietrze.

Marillion

Zaraz jednak ogon Amiji przestał merdać w te i wewte, bo nagle chapsnął go od dłuższego czasu już skradający się za nią Marillion. - Amijaaaa! - wyseplenił, nie wypuszczając jej ogona z pyska.

Amija

W pewnej chwili coś złapało jej ogon w zęby, a ta nie wiedząc co się dzieje podskoczyła z krzykiem. Zobaczywszy co, a raczej kto był sprawcą odetchnęła z ulgą, że to... sama nie wie kto. - Marillion chcesz żebym dostała zawału ? - powiedziała patrząc na niego z lekkim zdenerwowaniem, które po chwili znikło całkowicie. W końcu jakis dobry znajomy !

Marillion

- Oczywiście. Nawet nie wiesz, jak lubię, kiedy wilczyce padają na mój widok! - odpowiedział z nieukrywaną ironią i głośno się roześmiał. Wypuścił z pyska ogon Amiji i wypluł szare kłaki, które zostały w jego jamie ustnej. Rzucił po chwili. - Liniejesz.

Amija

I po chwili złość znów przyszła tak szybko, jak sobie przed momentem poszła. - Ty.. ty.. ty.. - jęczała nie mogąc wymyśleć odpowiedniego określenia dla Marilliona. Nagle olśniło ją ! Przecież ma obok siebie wodę i nawet jej nie zauważyła. Już po chwili basior podtapiany był przez Amiję. Dokładnie tak jak podczas ich ostatniego spotkania. Widać historia lubi się powtarzać.

Marillion

To się stało tak szybko, że Marillion nawet nie zdążył zareagować. Oczywiście protestował głośno, ale wyszedł z tego tylko jeden wielki bulgot. W końcu dzięki szaleńczemu wierzganiu udało mu się wyswobodzić z łap wilczycy. Odsunął się od niej na bezpieczną odległość i otrzepawszy się z wody, spytał. - Jesteś w ciąży? Masz takie dziwne huśtawki nastrojów...

Amija

Wyszła na brzeg zaraz za wilkiem otrzepując się z nadmiaru wody. - Nie, nie jestem. - powiedziała z ironią, po czym usiadła na suchym piasku. Burknęła coś pod nosem, po czym rozłożyła skrzydła, by je otrzepać. Zawsze najdłużej schły.

//zw

Marillion

Amija się położyła, więc Rill poczuł się bezpieczniej. Szybko do niej doskoczył, stając tuż przy lewym skrzydle. - To w takim układzie skąd te fochy? - zapytał.

Amija

Otrzepując skrzydła z wody spojrzała na Marilliona. - Wkurzają mnie te twoje ironiczne uwagi na mój temat. - powiedziała machając już w miarę suchym prawym skrzydłem. - Z czasem zaczynałam się do tego przyzwyczajać, ale ty znów wybyłeś i znów nie umiem sobie z tym radzić.. - dodała ciszej. - A tak swoją drogą gdzie znów wybyłeś ? - zapytała.

Marillion

- Oj, Amijko, Amijko... - powiedział i położył się obok niej. Amija nie była pierwszą osoba, którą drażniły wszelkie złośliwości, od którym Mar nieraz nie mógł się powstrzymać. - Wystarczyło mi powiedzieć, że to cię drażni, przestałbym.
Udał, że nie usłyszał ostatniego pytania.

Amija

Uśmiechnęła się lekko pod nosem. - Oj nie wykręcaj mi się tu teraz! Gadaj gdzie byłeś. - zaśmiała się trącając go łapą w bark. I znów była wesoła. Ach, te jej humorki... Ona tak ma czy ten wilk tak na nią działa ?

Marillion

- Niedaleko - odrzekł. Była to najbardziej wymijająca odpowiedź, jaką można sobie wyobrazić, ale jednak zgadzała się ona z prawdą. Tym razem Marillion włóczył się dość blisko granic krainy.

Amija

Ale odpowiedź! "Niedaleko" to każdy może powiedzieć. Jednakże była to prawda, przynajmniej tak myślała. - Działo się coś ciekawego ? - spytała patrząc na wilka.