Green Coast

Marillion

- Ależ oczywiście! Gdyby nie działo się nic ciekawego, wróciłbym dużo wcześniej - odpowiedział i zaraz dodał w żartach, lecz całkiem poważnym tonem, pozwalając się ponieść wyobraźni. - Za granicą była niesamowita impreza! Tańce, żarty zabawa, piękne wilczyce, alkohol lejący się strumieniami... żyć nie umierać!
W rzeczywistości jego ostatni wypad poza krainę był wyjątkowo nudny.

Amija

Zaśmiała się pod nosem. - A tu tego nie masz ? - spytała, mimo iż znała odpowiedź. W krainie nigdy nie organizowano imprez jakie sobie wyobrażał Marillion. No może poza weselem Innej. Ogółem wiało nudą.

Marillion

Szkoda, że to, o czym powiedział Amiji to wcale nie była prawda... ale pomarzyć zawsze można, prawda? - Nie - odpowiedział zbolałym tonem. - Tutaj mam tylko piękną wilczycę.

Amija

Uśmiechnęła się spuszczając wzrok. - Tylko jedną ? - spytała znów patrząc na Marilliona. Na jej pysku ciągle wymalowany był uśmich.

Marillion

- Tylko - odpowiedział, tym razem zabarwiając to słowo wyjątkowym smutkiem. Dodał tonem, jakby chciał się Amiji poskarżyć. - W tej krainie ciągle spotykam same pasztety we wszystkich kolorach tęczy.

Amija

Zaśmiała się z jego słów o tutejszych wilczycach. - Mówisz wszystko co myślisz ? - raczej brzmiało to jak stwierdzenie, a nie pytanie. - A można wiedzieć kim jest ta szczęściara ? - powiedziała patrząc w niebo, na którym zaczynały pojawiać się gwiazdy.

Marillion

Przewrócił ślepiami z rozbawieniem. - Cóż poradzić, taki już jestem. Szczery - powiedział. Zaraz uśmiechnął się szerzej i dodał. - Jak to kim? Tobą.

Amija

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. - Z pośród wszystkich wilczyc jakichkolwiek spotkałeś w życiu tylko ja jestem ładna ? - spytała z nieukrywanym zdziwieniem. Czyżby Marillion coś sugerował ?

Marillion

Zaśmiał się i zaraz pokręcił przecząco łbem, aż mu grzywka oczy zasłoniła. - Nie wszystkich, tylko tych, które spotkałem w tej krainie - odparł.

Katara

Zobaczyłam białego wilka, przyglądałam się mu, po chwili podeszłam do niego i usiadłam-witaj-powiedziałam z uśmiechem na pyszczku.

Amija

Pokiwała łbem na znak zrozumienia. - Wspominałeś, że wszystkie to pasztety. - zaśmiała się pod nosem, po czym spojrzała na niebieską wilczycę z... dziwnym wyrazem pyska.

Katara

Kątem oka spojrzałam na szara wilczycę, nie byłam nią zainteresowana, więc spojrzałam z powrotem na białego wilka, był bardzo ładny, i byłam nim zainteresowana, więc czekałam nadal, aż się odezwie.

Marillion

// Wybaczcie, że nie pisałam tak długo. Miałam problem z komputerem. //

Marillion zerknął tylko na niebieską wilczyce. Zmarszczył pysk na widok koloru jej sierści. - Witaj - rzucił i wrócił wzrokiem na Amiję. Niebieska wadera nie wzbudziła w nim zainteresowania.

Amija

Zobaczywszy minę Marilliona zachichotała pod nosem. - Czyżbyś coś sugerował mówiąc mi, iż jestem ładna ? - spytała patrząc na niego. Nie zwracała najmniejszej uwagi na siedzącą obok wilczycę.

Marillion

- Mówiąc ci, że jesteś ładna, chciałem zasugerować po prostu, że jesteś ładna - odpowiedział. Musiało to zabrzmieć wybitnie kretyńsko, ale miało jakiś tam sens, przynajmniej według Marilliona, którego tok myślenia bywał czasem straszliwie pokrętny. - I że mi się podobasz, ale to chyba mówi samo przez się, prawda?

Amija

- Taak. - mruknęła kiwając twierdzącą łbem. W prawdzie trochę jej się pokręciło, ale po chwili już wszystko sobie poukładała. Przeniosła wzrok na morze. Siedzieli w ciszy.

//Ja narazie schodze.. ;// Bd później ;]//

Marillion

- Skoro już omówiliśmy moje sprawy, to może mi powiesz, co u ciebie? - zaproponował po dość długim milczeniu. Grobowa cisza przerywana okropnie monotonnym szumem fal go męczyła, a zapach Watahy Wody, który zalatywał co chwilę od Katary przytłaczał. Zapach? Smród! Poza Nocą wszystkie watahy mu śmierdziały.

Amija

Uniosła lekko łeb wyszukując w pamięci jakiś ciekawych wydarzeń. - Pomijając to, że zdałam na tropiciela, nic wielkiego się nie działo. - oznajmiła patrzac na basiora. Wyczuła, że woń Watahy Wody go przytłacza. A może to obecność tej wilczycy ?

Marillion

- No, proszę! I nawet się nie pochwaliłaś! Ładnie to tak? - powiedział i wyszczerzył białe kły w uśmiechu. Zaklaskał przednimi łapami. - Brawo, Amijko, brawo!

Amija

Uśmiechnęła się do niego. - A co mam się przechwalać ? Z reszta i tak byś się dowiedział. - rzekła wytykając mu język. - Ach, dziękuję, dziękuję. - ukłoniła się teatralnie, po czym zaśmiała z samej siebie. - To co jeszcze chcesz wiedzieć ?