Cukrowa Polana

Szandia

- Dziękuję. A ty jesteś cały ładny. - powiedziała. Podeszła do Nathaniela i usiadła koło niego. Spojrzała na samca. Na niebie było dużo gwiazd, a księżyc dawał piękny blask.

Nathaniel

-Ja ładny? Hah.. dziękuję, ale wiesz.. ty też jesteś bardzo ładną waderą..- powiedział i delikatnie machnął ogonem. Tak Szandia była waderą godną zainteresowania, ba.. nawet bardzo. -Ładne niebo, prawda?- zapytał i spuścił wzrok z nieba i spojrzał na Szandie.

Szandia

- Przepiękne. - powiedziała, patrząc na niebo. Po chwili przeniosła wzrok na Nathaniela. - Szczerze mówiąc jesteś najlepszym samcem jakiego poznałam. - dodała. O kurde i no zebrało się Szandii na szczerość.

Nathaniel

Uśmiech na pysku wilka się powiększył. -Bardzo miło mi to słyszeć... i powiem szczerze.. do tego czasu nie poznałem ładniejszej, milszej no.. takiej wilczycy jak ty, jesteś wyjątkowa..- szepnął. Wspominałem już, że Nathaniel bardzo lubił prawić komplementy? Ni? No to teraz już wiecie.

Szandia

- Mi też to miło słyszeć. - powiedziała. Zastanawiała się teraz nad jedną rzeczą. - " A co mi szkodzi. " - pomyślała. Po chwili dała Nathanielowi całusa w policzek. - Chyba się nie gniewasz? - zapytała.

Nathaniel

-Ależ oczywiście, że nie. Po pierwsze.. nie przeszkadza mi to, tym bardziej od takiej wilczycy jak ty.. po drugie.. nie mógłbym się gniewać.- powiedział i delikatnie poruszył ogonem. Teraz są ładne wieczory, a co dopiero by było wiosną? Ano właśnie.. też bardzo miło, jednak cieplej. -Nie jest ci zimno?- zapytał. No cóż.. w końcu był jeszcze zimowy wieczór, było chłodno. Więc co mu szkodziło się zapytać?

Szandia

- Nie. Ma grube futro. Co służy mi zimą, a w lato mnie zabija. - powiedziała. Był to bardzo piękny wieczór. Spojrzała w oczy samcowi. Czyżby jej się podobał? Możliwe.

Nathaniel

-No cóż.. musiałem wiedzieć, a tobie Natjo?- zapytał małej wilczycy również miłym głosem, możliwe że jej było zimno, była mała i miała niezbyt grube futerko. Co u szczeniaków było wręcz straszne, skąd on to znał? Wilk poruszył końcówką ogona.

Szandia

Szandia wstała i wzięła małą. Po chwili wróciła do Nathaniela. Usiadła i okryła szczenie swoim ogonem. - No i teraz jest. - powiedziała. Jej ogon był bardzo przyjemny w dotyku i ciepły.

Nathaniel

-Tak, teraz będzie jej o wiele cieplej.- zgodził się z Szandią. Jego pysk znów skierowany był ku górze, patrzył na gwiazdy. Co mu się udało dostrzec? Wielki Wóz, nie znał się zbytnio na rozpoznawaniu galaktyk. Wilk spojrzał na księżyc, ten to dopiero był przystojny (xd). Miał tak samo biały uśmiech jak Nathaniel.

Szandia

Szandia spojrzała w gwiazdy. - O, kurczę tam przypominają dzika. - powiedziała pokazując. Gwiazdy tworzyły razem przeróżne kształty. Po chwili przeniosła wzrok na księżyc. Wilczycy się zdawało, że księżyc się do nich uśmiecha.

Natja

Natja odparła:- czuję się jak pod miłym puchem.- z uśmiechem na pysku skuliła się w mały kłębek.

Szandia

- No mam biały ogon, ale nie zimny. - powiedziała, przenosząc wzrok na szczenie. Uśmiechnęła się przyjacielsko. Mała wyglądała jak kulka w środku puchu. Po chwili spojrzała na Nathaniela.

Nathaniel

Spojrzał na gwiazdozbiór o którym mówiła Szandia. -No rzeczywiście.- rzekł i się położył. Przykrył jeszcze Natje swoim długim i również puszystym ogonem, aby było jej jeszcze cieplej. Czuł się jakoś odpowiedzialny za Szandie, jak i za Natje. Czyżby instynkt rodzinny? A czy on w ogóle taki miał?-Spójrz.. za to tamten wygląda jak żółw..- rzekł wskazując pyskiem na drugi gwiazdozbiór.

Ja lecę!

Szandia

- Jaki duży. - powiedziała, patrząc na żółwia z gwiazd. Spojrzała Nathanielowi w oczy. Czuła się jakby tworzyli rodzinę. Przeniosła wzrok na szczenię. - Wygodnie ci? - zapytała. Na jej kufie ciągle był uśmiech.

Natja

Natja nie odpowiedziała bo szybko zasnęła. Po chwili zaczęła ruszać łapkami przez sen. Potem delikatnie popiskiwała i ruszała głową jak by snił jej się koszmar.

Szandia

- Chyba śnią jej się koszmary. - powiedziała. Przytuliła malucha. Czuła się jakby to było jej szczenię. Spojrzała na Nathaniela. Słońce dawło przyjemne ciepło. - Masz partnerkę? - zapytała.

Nathaniel

-Mhm... koszmary? Możliwe, że jej się śnią..-odrzekł i spojrzał na Natje, a chwilkę później na Szandie. Dopiero teraz dotarły do niego słowa Szandii. Partnerkę?Nie.. -Mhm.. czy mam? No właśnie nie, a ty.. masz może partnera?- zapytał i machnął wesoło ogonem.

Zita

Przechodziłam drogą i zobaczyłam dwa wilki, Natji nie widziała bo była przykryta ogonami, postanowiłam do nich podejść.Szłam nie śmiało i powoli przyczajona.Po chwili byłam bliżej i odparłam nie śmiale: -Hej co robicie? -Ja dopiero zaczynam poznawać doline i inne wilki i przypadkowo was spotkałam. -Zita spojrzała ciekawie na małe szczenie i lekko przekręciła głowę w bok.

Natja

Natja otworzyła jedno oko i spoglądała na Zitę. Podniosła delikatnie głowę i ziewnęła pokazując swoje małe kiełki. Spytała zaspana:- co?... już rano?... eeetam nie chce mi się wstawać.- położyła zpowrotem głowę i zasnęła.