Cukrowa Polana

Nefär

- Ostatnio mam bardzo dobry humor i jestem bardzo niezdarny. Jakie to dziwne...
Powiedział i pochłonął się w zamyśleniach o wszystkim i o niczym.

Lea

- Hmmm... - zamyśliła się Lea. Nagle poczuła potrzebę zjedzenia czegoś. Rozejrzała się dookoła i pożarła pierwsze co wpadło jej do pyszczka. Ciągutkę. Chciała coś powiedzieć, ale okazało się, że jest to niemożliwe. Zakleiła sobie krówką całe wnętrze paszczy.

Nefär

Basior zauważył nagłą zmianę w zachowaniu Lei.
- Coś się stało?
Spytał przejęty losem wadery. Zawsze był opiekuńczy. Czasami aż nad.

Lea

Lea próbowała coś powiedzieć, ale ciągutka walczyła z młodą wilczycą. Pokręciła, więc tylko głową i usiadła. Musiała poczekać aż cukierek się rozpuści dając jej wtedy wolność w pyszczku.

Nefär

Nefär spostrzegł się o co chodzi. Chwilę potem był tuż obok Lei i uśmiechem otworzył jej pyszczek łapą.
- Teraz już chyba lepiej?
Spytał sympatycznie i powrócił do rozmyślania pod drzewem.

Lea

Lea wypluła szybko resztki ciągutki. Chyba ciągutki staną się jedynymi cukierkami, których młoda wilczyca znienawidzi. Spojrzała z obrzydzeniem na kawałki krówki leżące u jej stóp.
- Dzięki. - powiedziała do wilka, który ją uratował.

Nefär

- Nie ma sprawy.
Rzekł i ułożył się zapatrzony w dal. Był chwilowo bardzo spokojny. nie podobny do siebie.

Lea

Lea kończyła właśnie wygrzebywanie resztek cukierka z między zębów. Gdy osiągnęła zamierzony efekt, ziewnęła, przeciągnęła się i położyła. Jej głowa zległa na wyciągniętych do przodu łapach.

Nefär

Nefär spojrzał na Leę i wstał.
- Ja lecę. Miło było cię poznać. I uważaj z ciągutkami!
Powiedział do niej i rozczochrał jej grzywkę. Po chwili zniknął za smakowitymi krzakami i już go nie było.

Lea

- Dobra, dobra. Postaram się uważać. - powiedziała Lea. Zgarnęła jeszcze kilka cukierków na zapas i również się oddaliła. Chwilę później zniknęła pomiędzy drzewami.

Ines

Na cukrowej polanie pojawiła się Anabell. Podskakiwała wesoło z zamkniętymi oczami, a grzywka przy każdym podskoku unosiła się i opadała na jej oko, ach te grzywki. Nagle się zatrzymała i rozejrzała. Oczy jak pięć złoty, gdzie ona była? Nie wiedziała gdzie, ale wiedziała, że to jest raj na ziemi, tyle cuksów! I... każdy z innego rodzaju. Nie słyszała o tym miejscu, no cóż.. o wielu miejscach w tej krainie nie słyszała.

Lea

Lea kiedyś już tu była. Dużo słodyczy... faajne miejsce. Od razu powraca jej mały problem z dzieciństwa. Uzależnienie od cukierków. Wilczyca podskakując wesoło jak szczeniak pochłaniała kolejne słodycze. Nagle ujrzała Anabell.
- Anaaa! - zawołała podbiegając do niej z pyszczkiem pełnym ciągutek.

Ines

Odwróciła się mechanicznie, gdy usłyszała dobrze znany jej głos. -Leaś!- zawołała i przytuliła mocno przyjaciółkę. -Ależ ty ładnie wyglądasz!- powiedziała i przyjrzała się dokładnie Lei. Była już dorosła, a jaka ładna.. gdyby była bi od razu by się w niej zakochała, lecz niestety.. nie jest, zresztą Lea by tego nie chciała. Zgarnęła łapą kilka owocowych cukierków i zaczęła wpychać je do pyszczka. -Co tam u ciebie?- zapytała po przełknięciu cukierka.

Lea

- Wszystko dobrze i bez zmian. - powiedziała wesoło Lea. - Ty też się zmieniłaś. Ładnie ci w tych zieleniach. - dodała z uśmiechem. Wygląd Anabell często ulegał zmianie, ale wilczyca zazwyczaj wyglądała dobrze. - A u ciebie jakieś nowości?

Ines

- Dziękuję ci bardzo. I czy nowości? Tak... odnalazłam mojego brata, z którym wcale nie jestem spokrewniona, niejaki Nathaniel. A moja siostrzyczka Kyin próbuje mi go odebrać. Tylko tyle..- opowiedziała. Tak, często się zmieniała.. chociażby dlatego bo miała gen zmienności xd. Nie żadna mutacja, tak po prostu.. lubiła być odświeżona i nowa o!

Lea

- O! To masz brata? - zaciekawiła się Lea. Kątem oka dostrzegła krówkę ciągutkę. Ostatnia przygoda wilczycy z tym cukierkiem zakończyła się sklejeniem paszczy. Może nadszedł czas na zemstę... - Nathaniel... Nie, nie słyszałam o nim.

Ines

-Tak, mam brata. Ale on jest fajny! I taki przystojny!- powiedziała lekko rozmarzona. Wystarczyło tylko, że mówiła o nim a już miała motylki w brzuchu, ale to coraz rzadziej. -A jutro walentynki, masz kogoś?- zapytała z uśmiechem, no tak... zapomniała o Sethcie.Ale cóż, mówi się trudno... Lea się nie skapnie xd.

Lea

Lea uśmiechnęła się. Rzeczywiście, jutro walentynki.
- Noo... W sumie to Setha nie widziałam już... długo. - powiedziała wilczyca. Ciekawe, gdzie jej rycerz się podziewał... - A ty? Masz kogoś? - spytała zaciekawiona.

Ines

-No cóż... nie. Na Jaela nie ma co liczyć, Nathaniel zajęty podrywem, innych wilków nie poznałam.- powiedziała z uśmiechem. Wiatr targał jej grzywkę, falowała na boki. -Bardzo lubię walentynki, jest tak.. romantycznie, ta miłość.. której zapach czuć w powietrzu..- rozmarzyła się? No cóż, fantazja czasem ponosi.

Lea

Lea pokiwała głową. Miłość... Ciekawe, czy do jutrzejszego dnia uda jej się odnaleźć Setha. Miło by było spędzić walentynki razem. Najlepiej bez Schatta, we dwoje.
- A propos Jaela... - powiedziała Lea zmieniając nagle temat. - Widziałaś go ostatnio? Jakoś dawno go nie spotkałam...