Gorące źródło

Dante de Cossa

- Jak pewnie już zdążyłaś zauważyć, kocham Shinrę... Ale ona mnie nie... Nie wiem, co robić. Za każdym razem, jak na nią patrzę, serce mi się kraja, a z kolei, gdy jej nie widzę - tęsknię. Mogłabyś mi doradzić, co zrobić? - Spytał, patrząc Lei w oczy. Nie kłamał. Powiedział już wszystko. Mógł tylko czekać na odpowiedź. Tylko Lea mogła mu pomóc.

KokuRai

Koku spojrzał na Viki, a następnie na Schatta, lecz jej wzrok również przeniósł się na Jaela. - Nic mi nie jest - powiedziała i wstała rozglądając się. Po maską jej pyszczek nie wykazywał żadnych uczuć, jednak jej oczy pod maską były szklane, czyli wyglądały jakby Koku miałaby się rozpłakać. Po chwili samica położyła się przy gorącym źródle i włożyła głowę do wody.

Lea

Lea spojrzała na Schatta smutno. Czuła się dziwnie, że pytał ją o takie rzeczy, skoro kiedyś bardzo jej się podobał. Ale nie była pamiętliwa. Nie chciała zemsty na Schatcie, ani tym bardziej na Shinrze. Pomyślała przez chwilę. Chciała pomóc wilkowi.
- Nie znam Shinry za dobrze. - rzekła zgodnie z prawdą. - Ale nie możesz okazywać jak bardzo ci źle, że cię nie kocha. Nie mówię tu o tym, że masz ją ignorować, czy wręcz okazywać, że w ogóle ci na niej nie zależy. Ale nie możesz także być wiecznie smutny, i patrzeć na nią tymi wielkimi oczyskami! - Lea zademonstrowała jak duży wytrzeszcz potrafi zrobić. - Bądź dla niej miły, po prostu. Czarujący. Nie ponury. Radosny. - powiedziała. - To tyle. Chyba więcej ci nie doradzę. Nie ma idealnego sposobu na poderwanie drugiej osoby. Wszystko samo się układa. Zazwyczaj. - Wilczyca nie chciała wspominać o złamanych sercach. Sama coś takiego przeżyła, więc mówienie o tym bolało jeszcze bardziej.

Dante de Cossa

- Dzięki... Postaram się do tego stosować, choć łatwe to nie będzie. - Powiedział, spuszczając wzrok. - Nigdy nie zapomnę tego, co dla mnie zrobiłaś. - Uśmiechnął się delikatnie. Zawsze coś mu przeszkadzało w byciu z Shinrą sam na sam. Zawsze był ktoś jeszcze.

Lea

Lea odwzajemniła uśmiech. Lubiła Schatta nawet, jeżeli kiedyś złamał jej serce. Teraz starała się zapomnieć. Spojrzała w stronę Jaela i nie umiała powstrzymać rozbawienia. Więc biedaczek teraz ma dwie śliczne fanki! No cóż... Jak sobie pościelił tak się wyśpi.

Dante de Cossa

- A co tak w ogóle teraz robicie? Może posiedzę sobie chwilkę. - Powiedział, siadając. Nie chciał wracać. Jednak pamiętał jeszcze Seele, a spotykając się z nią, lepiej być w grupie. Duch ten doprowadzał go do szału i sam nie wiedział, dlaczego jej współczuje.

Lea

- W tym momencie... - rzekła Lea. - To nie wiem. Chyba tak po prostu siedzimy sobie i gadamy. Że tak się wyrażę - naprawiamy to, co zepsuliśmy. - Mówiąc to wilczyca spojrzała w stronę Jaela i Viktorii, między którymi wszystko było już chyba dobrze.

Dante de Cossa

- To chyba zostanę... - powiedział niepewnie Schatt. Może jednak Shinra tu przyjdzie? Może nie wszystko stracone? On też musiał wiele naprawić. Odzyskać zaufanie. Stać się w oczach innych takim, jak dawniej. W tej chwili zależało mu na tym.

Lea

Lea zaśmiała się krótko i spjojrzała na Schatta. W jej zielonych oczach mrugały iskierki radości. Cieszyła się, że spędzą wreszcie trochę czasu w dawnym składzie. Jako przyjaciele - nie jako sparowana grupa. Teraz chyba nie wytworzyły się żadne nowe pary. Przynajmniej nie dużo.

Dante de Cossa

Schatt uśmiechnął się. Pobyt ze starymi przyjaciółmi był najlepszym sposobem, żeby zapomnieć o tym, co bolało. Próbował zapomnieć. Wiedział, że to niemożliwe, ale te krótkie chwile przynosiły ulgę. Dawno się nie śmiał, ani nie rozmawiał. Brakowało mu tego.

Lea

- No więc? - spytała Lea z uśmiechem. - Co by tutaj zrobić, żeby na nowo zintegrować naszą kochaną paczkę? - dawno nie grali w nic fajnego. - Ostatnio była butelka, a teraz co?

Viktoria

Viki próbowała nie okazywać złości. Koku ją denerwowała. Wilczyca wzruszyła ramionami i wesoło podskakując znalazła się przy Lei i Schacie.
- No co tam? Jak z Shin, Schatt? - dopiero po chwili dotarło do zdyszanej wilczycy co powiedziała.
- Ekhm, wybacz za moją wścibskość... - powiedziała trochę speszona. - Co porobimy? Nudzi mi się. Zagramy w coś? Odnowimy znajomości? - podczas wypowiadania ostatnich słów spojrzała z uśmiechem na Jaela.

--------------------
Komu poMGować? Jestem teraz próbnym MG i czekam na zgłoszenia.

Dante de Cossa

- Tylko bez przesady, bo zaraz zaczniemy się bawić w berka gryzionego. - Zażartował Schatt. - Albo chodźmy na łąkę i bawmy się w chowanego. Trudno nie będzie znaleźć. - Powiedział z cwaniackim uśmiechem. On sam nie miał pomysłów na zabawę.

Viktoria

Viki wybałuszyła oczy. Pomrugała parę razy i przetarła je dokładnie. Podeszła do basiora i złapała go lekko za kark.
- Kim jesteś i co zrobiłeś ze Schattem? On nie jest taki wesoły i nigdy się nie uśmiecha! Kim jesteś? - mówiła jak zahipnotyzowana. Oczy nadal miała na wierzchu. A podczas mówienia nie mrugnęła nimi ani razu. Była zdziwiona jak nigdy dotąd.

Dante de Cossa

- Skoczył z urwiska i lata razem z Seele nad nami - powiedział Schatt cwaniacko. Od teraz żarty będą musiały wypełnić jego życie. Jakoś to zniesie. Będzie musiał. Uwolnił się z uchwytu Viktorii.
- To co w końcu robimy?

Naomi

-Może wrócimy tam gdzie się spotkaliśmy po raz pierwszy. Ehm.. przynajmniej ja Was poznałam. Na zamarznięte jezioro. Pobawimy się w wypychanie. Tak jak kiedyś, co? - zaproponowała Ada spoglądając ukradkiem w stronę Schatta. Przez chwilę nie mogła oderwać od niego wzroku. Co się z nią stało?

Lea

Lea nagle posmutniała. Nie wiedziała czy chce tam wracać. W końcu nie miała z z Zamarzniętym Jeziorem najlepszych wspomnień. Tam pokłóciła się z Viktorią o Schatta, tam... zmarła Ekke... Zerknęła na Schatta. Ale szybko odwróciła wzrok. Wszystkie wspomnienia powróciły niczym wielka fala...

Naomi

Ada spojrzała na Lee. Wyglądała na nieco zatroskaną. Ada nie potrafiła się domyślić, o co chodzi. Postanowiła nie wnikać co ją tak bardzo gnębi. Uśmiechnęła się tylko delikatnie.. właściwie nie wybierając sobie osoby do której ten uśmiech był skierowany i spojrzała na gorące źródła. Czekała na reakcje innych wilków.

KokuRai

Koku wyciągnęła głowę z gorącej wody, ale bez maski. Wadera rozejrzała się i zauważyła że jej maska dryfuje po wodzie, więc samica wskoczyła do wody i założyła maskę, a następnie wyszła na suchy ląd. Koku położyła się myśląc że jest jak wiatr, czyli że nikt się nią nie interesuje.

Viktoria

- Jestem za! Na Zamarzniętym Jeziorze wszystko zaczęło się psuć, więc i tam trzeba wszystko naprawić - mówiła Viki jakby jakiś plan układała. Spoglądała pokolei na wszystkich. Z wyątkiem Koku. Schatt był chyba zadowolony ze swej propozzycji, Lea raczej nie, a Ada... Ona dziwnie się na Schatta patrzyła. Viki nie lubiła takich spojrzeń. Sama je niegdyś puszczała ku Schattowi, ale teraz już nikomu nie puści.
- No to jak? Idziemy?