Gorące źródło

Carly

Carly przyglądała się całej sprawie. W końcu położyła się na gruncie, podwijając pod siebie łapy. - Niedługo wiosna.. Tak, już niedługo.. - szepnęła tak cicho, że niesłyszalnie dla swojej rodziny. Cieszyła się, że w końcu wtuli się w miękką trawę, poczuje piękny zapach lasu, niebo stanie się głęboko błękitne, a po jego niebie będą nieskończenie sunąć białe chmurki, które można by oglądać bez końca, leżąc pomiędzy kolorowymi, rozkwitłymi kwiatami.

Ariana

Tak wiosna -powiedziała Ariana. Podeszła do mamy i przytuliła się do niej. -Mamo kocham cię -powiedziala cicho i zaskomliła z miłości do niej.

Dream

Uśmiechnąl się do Carly i Waspa i wstał i szepnął -do widzenia -i odszedł biegnąc w dal i spiesząc ku nowej przygodzie. Znikł za sosnowymi drzewami.
z.t.

Ariana

Spojrzala na brata z zaciekawieniem. Po chwili gdy była wtulona w mamę oczekiwała jej odpowiedzi, lecz po chwili odezwała sie też do taty - Ja też cię kocham -uśmiechnęła się promiennie w dziecięcym uśmiechu ciepła.

Carly

Carly przymknęła oczy, odprowadzając wzrokiem Dreama. Wiatr delikatnie poruszał jej grzywką rozwianą na boki. Wodziła teraz wzrokiem za małą, ruchliwą Arianą. Poruszyła uchem, rozmyślając. O wszystkim, o niczym...

Wasp

Uśmiechnął się do Ariany i łapą pogłaskał ją znowu po łebku. Wzrok skierował na oddalającego się Dreama, którego sylwetka szybko niknęła w dali. Wasp zastanawiał się, czy nie uraził go, odmawiając uznania za własnego syna. Zresztą, cóż to skrzydlatego mogło obchodzić? Dream zrozumie jego postępowanie, jeśli tylko zechce.

Ariana

Kochała swojego tatę i mamę . Uśmiechała się ciepło promiennie do nich. Szanowała ich, a jak ktoś by ich obrazil obroni ich, odda życie dla nich. Myślała o wielkiej tajemnicy, i coś w jej glowie zaświtało. Przecież tu chodziło o to, że Ariana będzie mieć rodzeństwo . Może dwóch braci, albo dwie siostry, albo brata i siostrę. Zastanawiała się, też czy bedą dobrzy dla niej i kochali ją jaka jest.

Carly

Tymczasem Carly wpatrywała się wciąż w niebo, jakby chcąc wyczytać z niego przyszłość. Była jakby nieobecna. Duchem gdzieś daleko, daleko, w lepszym świecie.. Tylko koniec jej ogona zdradzał, że jakaś cząstka niej jest wciąż czujna.

Wasp

Zapadło milczenie. Wasp położył się, opierając pysk na łapach. Mierzył teraz ukochaną uważnym spojrzeniem... jeszcze nie przyzwyczaił się do zmiany barwy jej sierści, musiał więc się napatrzeć. Carly wyglądała pięknie z tą soczystą czerwienią.

Ariana

Mała Ariana obserwowała uważnie rodziców i też położyła się na podłodze. Po niecałej dłuższej chwili ziewnęła i zasnęła po pół godziny, cicho oddychając i marząc o wyśnionym księcie.

Wasp

Spojrzał na Arianę, a uśmiech samoczynnie wstąpił na jego pysk. Mała spała smacznie. A jeszcze przed chwilą poruszała się tak energicznie i radośnie! Kiedy Virve i Colin przyszli na świat, podejście Waspa do tej małej nieco się zmieniło. Stała mu się... bliższa? Chyba tak.

Ariana

Śnił się jej tata i zapiszczała tak czule jak ,,Tata" i śniła się jej mama . Osoby które kochała najbardziej.- Kocham was -szepnęła przez sen.

Moonlight

Moonlight stał się złym smokiem. Przyleciał i widząc niewinne leżące szczenię z rodzicami podfrunął chwycił ją zębami i ogonem uderzył wyrzucając w powietrze aż Ariana spadła i nie dała znaku życia. Podleciał do niej i rozerwał jej gardło. Śmiejąc się okrutnie na widok wykrwawiającego się szczeniaka odfrunął.

Ariana

Ariana umierała. Kałuża krwi poplamiła jej sierść. Nie mogła już oddychać bo brakowało jej tchu. Cała krew wylała się z jej organizmu. Wyszeptała Mamo , Tato on jest zły i niedługo zasnęła snem wiekuistym.

Dream

Przybiegł po paru godzinach. Feniks od Ash opowiedział mu co się wydarzyło. Podszedł do umierającej siostry z łzami w oczach. Kiedy umarła mu na rękach zawył jak zraniony wilk i wybiegł z rozpaczy.

Ariana

Kiedy brat odszedł Ariana duch wyszła z ciała i jako świecący miłością duch płakała, jęczała że umarła że nigdy nie zazna przyjemności, tulenia pocieszenia i miłości matczynej. po chwili powiedziała do rodziców - Proszę pochowajcie moje ciało na cmentarzu w watasze wiatru - i wzniosła się w górę i znikła w dal.

Carly

Carly chciała rzucić się na smoka, lecz nie zdążyła. Poczuła, jak okropny ból rozrywa jej serce, gdy widziała śmierć córki. - Ariana! - w jej oczach wezbrały się litry łez. Pochyliła się nad rozszarpanym ciałem i zapłakała gorzko. - Ariana! - krzyknęła głośniej. To był taki sam ból, jak wtedy, gdy Wasp przez nią płakał, a nawet silniejszy. Czuła, jakby coś chciało rozerwać jej ciało, za wszelką cenę chciało wydostać się ze środka. Mało tego, jakby chciało odebrać jej duszę z cichym, bezdusznym chichotem. Stuliła uszy, zacisnęła szczęki, łzy zlewały się ciurkiem po jej futrze na ziemię. Łkała wyjątkowo rzewnie. Jej córka umarła! Umarła! Została zgładzona na jej oczach! A ona nic nie zrobiła! Pochyliła się nad martwym ciałem w kałuży krwi i tknęła nosem zimne szczątki. Nie chciała w to uwierzyć. Chciała, żeby to był paskudny sen, by zaraz się obudzić, by wszystko było jak dawniej! Ale nie mogła przywrócić życia.. Nie mogła..

Wasp

Cóż to za wielki ból dla rodzica widzieć śmierć własnego dziecka! Małej, bezbronnej istotki, zdanej na dobroć innych! Nie istnieje większa tragedia dla ojca i choć Ariana nie była rodzonym dzieckiem Waspa, jej odejście okazało się potwornym cierpieniem, widok zmasakrowanego ciałka, które jeszcze niedawno wtulało się w jego sierść wwiercał się teraz w umysł skrzydlatego basiora. Nie zdążył nic zrobić. Nie powstrzymał złego smoka. Zawiódł. Poniósł porażkę. Teraz takie myśli kłębiły się w jego umyśle, mieszały się z jednym zdaniem, zdającym się rozsadzać waspową czaszkę: Ariana nie żyje.
Wilk doskoczył do córeczki, lecz było już za późno - dusza maleństwa odłączyła się od ciała, poszybowała ku niebiosom. Wasp utkwił spojrzenie szkarłatnych ślepi w rozszarpanych, broczących ziemię krwią zwłokach. Nic nie mówił, nie ruszał się. Z purpurowych ślepi nie wypływały łzy, pysk basiora zdawał się nie wyrażać żadnych emocji. Przyjął kamienną maskę, pod którą rozgrywał się dramat pozbawionego dziecka ojca. Ojca, który widział śmierć własnego szczenięcia i nic nie mógł na to poradzić. Ten niewyobrażalny ból uwidoczniał się jedynie w oczach skrzydlatego, wciąż wpatrzonym w to stygnące, drobne ciałko. Po chwili jego łapa powędrowała na grzbiet Carly, mocno ją obejmując. W ten sposób samiec usiłował dodać partnerce otuchy, lecz czy ten drobny gest mógł w czymś pomóc?
Nie.
Nic już nie mogło pomóc.
Ariana umarła.

Dream

Dream był tu tylko z rozpaczy schowal się. Łkając podszedł do Ojca Waspa i matki Carly i przytulił się do nich i po chwili szeptał -Moje najszczersze kondolencje - zrobił minę bólu tragicznego bólu. Po chwili wstał i nieco odsunął się dając im trochę prywatności. Jego łzy spływaly z oczu cicho wyjąc jak zraniony wilk.

Moonlight

Zjawił się w pogardliwym śmiechem patrzył na rodzinę która płakała. Usiadł i zadrwił - O jak płakacie jak małe dzieci, a ja tak kocham mordować , zabijać maleństwa i pić ich krew -zaśmiał się zlowieszczo i jak szaleniec.