Polana deszczu

Baks

Pobiegł za wilczycą...
Wiatr łapał ogromnymi uszami przez co zwalniał. Język wisiał, chłodził się biedaczek oby nie zgubić wilczycy

Agorn

Przyszedłem, marząc o chwili spokoju. Kropiło. Małe kropelki wody delikatnie zmaczały moją sierść. Mój oddech powoli zwalniał. Jednak w duszy wciąż miałem niepokój. I przeczucie, że za chwilę się coś zdarzy.

Alayna

Od ostatniego wydarzenia, nie miłe spotkanie z Agornem, Alayna miała nijaki humor. nie mając pojęcia co ją tutaj sprowadziło, postanowiła jednak tu już pozostać. Usiadła przy jakimś niewielkim drzewie, z niego opadły już wszystkie liście. Mały blask słońca, które zachodziło oświetlał jej pyszczek. Okazywał jej niezwykłą urodę. Machnęła od niechcenia swym ogonem zamiatajac przy tym kilka liści na bok.

Agorn

Zauważyłem jakąś postać za odległym drzewem. Zacząłem iść w jej kierunku. W połowie drogi przystanąłem. Postanowiłem nie iść dalej, tylko poczekać.
- Zobaczę co zrobi- pomyslałem. Więc położyłem się blisko ziemi i obserwowałem tajemniczego gościa.

Alayna

Wychyliła się lekko słysząc szelest, z natury każdy Wojownik powinień posiadać wyostrzony wzrok. Gdy Alayna dostrzegła postać nic nie powiedziała, powróciła jedynie do poprzedniej pozycji. Tak, rozpoznała go.

Agorn

Tajemnicza sylwetka poruszyła się. Nie mogłem dostrzec jej twarzy, bo już po chwili wróciła do poprzedniej pozy. Podszedłem do drzewa i skrywając się za nim powąchałem wystającą łapę. Tak, to była ona.

Alayna

Ta jedny, szybkim ruchem przygniotła jego łeb do ziemi. Trzymała bardzo mocno, jeden ruch a basior mógł skręcić kark. - Drgnij, a umrzesz przez mała błachostkę... - mruknęła mu do ucha patrząc przeszywajaco. Nienawidziła go pzrez całe życie.

Agorn

Cicho jęknął.
-Proszę, puść mnie. Nic Ci nie zrobiłem. Po prostu się w Tobie zakochałem... Czy to zbrodnia? Jakbym miał na to wpływ, to czym prędzej bym się odkochał. Ale nie mam wpływu. Jesteś dla mnie taka niedobra. A ja tylko poszukuję szczęścia. Tylko, że ono chodzi w parze z Tobą... - szeptałem, jąkając się.

Alayna

Rzuciła go o pobliższe drzewo. Miała dość jego słodkich oczek - Tchórz... - wywarczała pod nosem. Obwinęła się dookoła swym ogonem. A nagle zawiał porywisty wiatr, przyniósł ze sobą chmury burzowe.

Agorn

-Tchórz?- odpowiedziałem.- Nie. Po prostu nie będę się bił z dziewczyną. Tym bardziej z Tą, którą kocham. Dlaczego? Dlaczego nie chcesz ze mną być? No powiedz... Co jest we mnie nie tak?- byłem bardzo rozżalony. Czy ona nie mogła zrozumieć jednej prostej rzeczy?

Alayna

Jej ślepia przybrały czerwonego koloru, wstała. Zaczęła warczeć w jego stronę - Nie rozumiesz? Nie kocham cię! Prześladujesz mnie, choć i tak nigdy nie obdarze cię tym samym uczuciem co ty mnie. - powiedziała bardzo donośle, rozniosło się rozległe echo po okolicy.

Donn

Na horyzoncie pojawiła się sylwetka potężnego czarnego wilka. Jego kły zabłyszczały w szyderczym uśmiechu. Dwukolorowe ślepia błyskały niemiłosiernie. Powolnym ciężkim krokiem podszedł jednak trzymając dystans do wilków. Zlustrował białego wilka swym aroganckim wzrokiem...podszedł do Alayny i przetarł bokiem swego pyska jej bok pyska. Pocałował ją namiętnie zerkając dość bezczelnie na wilka i odszedł pod drzewo. Usiadł w cieniu i obserwował pogodę, czekał na burzę, która nadchodziła.

Alayna

Uśmichnęłą się niekle czujac jego dotyk, zapach. Nawet nie zauwarzyła, a z nieba zaczęły kropić małe krople deszczu. Oczy jej powróciły do poprzedniego koloru, gardziła Agornem. Po przez jej wyraz pyska można było odgadnąć, że coś ją trapi. Usiadła obok Donna, położyła łeb na jego barku.

Donn

- Co się stało? - spytał wciąż patrząc w niebo. Gdy kilka kropel spadło na jego pysk otrząsnął się na moment obnażając swe masywne kły. Spojrzał na Alayne i zamiótł ogonem przygarniając ją do siebie - No...co cię trapi? - ...

Alayna

Spojrzała na białego basiora siedzącego, po czym wzrok skierowała ku Donnowi. - Nie ujawniłam Ci jednej rzeczy... A więc, ten co tam stoji. Niejaki Agorn... Niegdyś spotkałam go, spędziliśmy zaledwie kilka chwil, po czym uciekłam. On zaś zakochał się do mnie bez odwrotu. Byliśmy wtedy szczeniakami. - mruknęła, przymknęła oczy. Dodała o wiele ciszej - Teraz powrócił... Nie daje mi spokoju.

Donn

- Hmm...- mruknął wciągając się do pozycji stojącej - ...mam to załatwić? - spytał lustrując Agorna wzrokiem. Mlasnął kłami czekając na odpowiedź a jego mięśnie drżały już pod skórą.

Alayna

Zmierzyła go wzrokiem. - Zostaw go, nawet się nie zna na walce. Rozniesiesz go na strzępy, to ja, bym już go załatwiła... Lecz zaczął się jąkać i błagać. - mruknęła, podniosła się i otarła się o niego - naprawdę sama to załatwię, kiedyś.

Donn

Podszedł do wilka mierząc go. Cień Donna padł na białego 'lovelasa' - No to kochasiu...zapraszam na kulturalną rozmowę. - chwycił go zdecydowanie za kark. Ruszył przed siebie, przystanął na tyle daleko, że Alayna nie mogła ich widzieć ani słyszeć w tamtym miejscu. Puścił go na ziemię, na karku wilka zostawił dwa czerwone głębokie ślady po jego kłach. - Mam do ciebie kilka pytań lovelasie. Znacie się długo tak? - zaczął swe przesłuchanie.

Alayna

Położyła się obwijając się ogonem, przymknęła oczy. Lekko była zmartwiona, że moze coś się wydarzy nie tak.

Agorn

Spojrzał na basiora lekko przerażony jego zachowaniem, wobec niego - Być może. I już mówię, że spokoju nie dam jej, kochać zacząłem i kochać nie przestanę! - mruknął do basiora prostujac się, widać było między nimi o wiele większą różnicę. Dodał - Zobaczysz, odbiore Ci ją...