Sosnowa Polanka

April · Wysłany: Czw 21:11, 29 Mar 2012 Temat postu:

Rzeczywiście mogła wydawać się być chłodna i odrzucająca innych. Wszystko dlatego, że na wskutek niełatwego dzieciństwa źle poukładały się jej priorytety życiowe. Efektem był maniak, przekładający naukę nad całą resztę. Fanatyzm jest szkodliwy w każdej postaci. Westchnęła po cichu. Jej przyjaciółmi zawsze były książki. Teraz może stwierdzić, że sprawiają mniej kłopotów niż żywe wilki. Gubiła się już w tym wszystkim. Z jednej strony zależało jej na przyjaźni z Massacre, lecz czy powinna tak bawić się jego uczuciami?
- Nie rozumiesz tego. Od zawsze tak żyłam. Nie tak łatwo porzucić coś co do niedawna było jedynym celem egzystencji - usiadła obok basiora i spojrzała mu głęboko w oczy - Jeżeli zawsze byłeś traktowany jak śmieć to szybko zdajesz sobie sprawę, że nie warto zawracać sobie głowy innymi. Istnieją sprawy wyższej wagi. Takie jak na przykład dążenie do rozwoju i postępu. Tym się kiedyś kierowałam. A teraz? Wszystko się zmieniło. Tu jest zupełnie inaczej. Okazuje się, że są istoty, którym na mnie zależy. Jakimi wartościami mam się więc kierować? Nowymi, o których nie mam pojęcia czy tymi w, które zawsze pokładałam nadzieję? - po tych słowach zamilkła. Teraz czekała na odpowiedź Massacre.

Massacre · Wysłany: Czw 21:37, 29 Mar 2012 Temat postu:

Massacre spojrzał na smukłą waderę i przez chwilę patrzył na jej pyszczek.
Była taka niewinna, słodka, urocza... A on nie mógł liczyć nawet na odrobinę uczucia...
- Twoje dzieciństwo rzeczywiście poskutkowało tym, że odwróciłaś się od innych... Nie wiesz co to znaczy kochać i być kochanym?- po wypowiedzeniu tych słów liznął czule April w jej policzek. Nie wahał się ani trochę, mógł nawet dostać z książki lub innego przedmiotu, nie obchodziło go to... Obchodziła go właśnie April. Spoglądnął na Nią...
- To jest właśnie uczucie którego nie zaznałaś wcześniej. Rozumiem Twoje podejście, nie każę Ci się zmieniać specjalnie dla mnie, ale pomyśl. Nie każdy jest względem Ciebie okrutny. Mam nadzieję, że kiedyś to zrozumiesz...-
Odszedł kawałek od wadery odwrócił się na moment po czym ruszył przed siebie. Wiedział, że nie ma na co liczyć z jej strony, ale chociaż próbował...
z.t

Lucka · Wysłany: Pią 11:43, 30 Mar 2012 Temat postu:

Lucka zaśmiała się na widok smoka
-Jesteś naprawde śmieszny!-Szczenię nie obawiało się już smoka. W jej oczach zwów było widać iskierkę szczeście i rozbawienia.
-A ty masz rodzinę?-Spytała nagle Lucka siadając koło smoka na dwóch łapkach.
-Hihihi

April · Wysłany: Pią 16:22, 30 Mar 2012 Temat postu:

Nieco zaskoczona i zakłopotana złapała się za policzek. Jeszcze nigdy nikt nie okazał wobec niej takiego gestu. Było to miłe uczucie, ale... Czuła, że tak nie powinno być. Westchnęła ciężko, patrząc na odchodzącego Massacre. Odprowadziła go wzrokiem do momentu kiedy zniknął w gąszczu. Ciekawe jak to jest kochać... Ona ze swoim nastawieniem życiowym chyba nigdy tego nie zrozumie. Gdyby ktoś jej kiedyś powiedział, że miłość jest czymś większym niż reakcje chemiczne zachodzące w mózgu, po prostu by go wyśmiała. Teraz ma co do tego wątpliwości... Wilczyca zapatrzyła się w dal. Nagle potrząsnęła łbem. Dość tego! Zaczyna się zachowywać jak jakaś płaczliwa romantyczka! Chłodna logika przede wszystkim, tak? Mrucząc coś z niezadowoleniem pod nosem, odwróciła się, i wyszła z tego miejsca.

z.t.

Sekirn · Wysłany: Pią 18:33, 30 Mar 2012 Temat postu:

Smok zastanowił się chwilę nad pytaniem szczenięcia.
-Mam, ale chyba nie ma sensu abym wymieniał ci jej wszystkich żyjących członków. Zajęło by mi to czas do wieczora, a i to tylko gdybym zrezygnował z bocznych linii rodzinnych. Z resztą nie widziałem nikogo z rodziny od bez mała 30 lat, więc mógłbym cie niechcący okłamać.
W głosie smoka brzmiał całkowity spokój, co zważywszy na czas rozłąki z rodziną mogło wydać się postronnym dziwne. Jednak dla smoka, mającego w perspektywie dziesiątki-, a nawet setki tysięcy lat życia, 30 lat nie wydawało się znacznym okresem.

Lucka

Lucka zastanowiła się co ma teraz powiedzieć.
-Aha-Rzekła po długiej przerwie.
Szczenie obwiązało szafir nitką i dało smokowi.
-To dla ciebie-Powiedziała

Sekirn

Smok był nieco zaszokowany podarunkiem, lecz uśmiechną się ciepło do szczenięcia przyjmując kamyk.
-Dziękuję, ale nie mam niestety nic czym mógł bym ci się odwdzięczyć... chyba, że...- zastanowił się chwilę uważnie przyglądając się małej wilczycy. -Co powiesz na bransoletę? Mogę coś takiego dla ciebie zrobić, jeśli dasz mi kilka chwil.-zapytał

Lucka

Lucka co prawda była bardzo skromną wilczycą. Po dłuższej chwili rzekła:
-Poproszę-Szczenię spojrzało się na smoka.-Ale nie musisz...-dodała
Lucka nagle posmutniała.
-Jesteś naprawdę miły, żałuję ze nie jestem smokiem tak jak ty-Powiedziała wilczyca.

Loba

Wilczyca zrobiła małe koło nad smokiem i wylądowała sprawiając iż mały podmuch wiatru lekko potargał sierść Lucki.
Loba podeszła do źródełka i napiła się krystalicznie czystej wody.
Wilczyca łapą wyłowiła 3 małe ryby.
-Pychotka-Rzekła nabywając 15 kości. Loba spojrzała się na smoka potem na szczeniaka.
-Loba jestem-Przedstawiła się-Uważasz że życie smoka jest ciekawsze? Może i prawda a może nie....-Rzekła Loba wznosząc się ponad chmury.

Lucka

Lucka westchnęła smutno.
- I właśnie o tym mówię. - Powiedziała Lucka.

Zdanie zawsze kończymy kropką. No i gdzie jest 15 słów?! Tutaj jest ledwo 10, nie licząc spójników i przyimków.
~ Caro.

Sekirn

-Nie sadze byś miała czego żałować. Smocze życie jest... z pewnością inne niż wilcze, a bycie smokiem ma z pewnością niejakie przewagi, ale ma też niemało wad, których wasze wilcze życie jest pozbawione. - stwierdził spokojnie
-Mnie nazywają Sekirnem- skłonił się w kierunku Loby
Powolnymi ruchami zaczął gładzic wlasne przedramiona w poszukiwaniu obluzowanych łusek. Już po chwili miał ich w łapach kilkanaście. Wybrał trzy w miarę równej wielkości, o głębokiej barwie spiżu przechodzącej na krawędziach w zieleń.

Loba

Wilczyca przytaknęła głową.
-Zwą mnie Loba- Rzekła wilczyca. Loba uśmiechnęła się do smoka.
Wadera podeszła do szczenięcia.
-Czy mogę?-Spytała wilczyca biorąc malucha na grzbiet i wznosząc się w niebo.
Loba zleciała w dół zginając skrzydła, a przy samej ziemi szybko rozprostowała je zataczając szeroki łuk i po chwili lądując.
-Hmmm...Mam nadzieje że się podobało-Wilczyca strzepała kilka gałązek ze skrzydeł.
-Cóż...było myło ale muszę się zbierać. Narka-Loba pomachała łapą i zniknęła gdzieś w krzakach.

Macky

Weszła dumna jak paw. Usiadła na zadzie i popatrzyła sie na grupke innych wilków. Jednak po chwili zrezygnowała i poszła dalej.

***

KaruHan

***
Czy jest tu jakiś inny smok? - Zawołał Karu. I wtedy dostrzegł innego, ogromnego smoka. Podszedł do niego.
-Hej - przywitał się.

Nikola

Dumnym krokiem weszła Nikol, szła z wysoko uniesioną głową rozglądając się przy tym na boki. Dostrzegła parę wilków, uśmiechnęła się chytrze po czym podeszła.-Witam.-Rzekła, wciąż uśmiechając się chytrze, po chwili dodała.-Jestem Nikol.-Usiadła, wciąż przyglądając się wilkom.

Antharas

Z oddali było już słychać trzepot jego skrzydeł. Jego nadejście już pewnie każdy zna. Zrywał się nieznaczny wiatr, a słońce przysłonił cień ogromnego smoka. To był właśnie Antharas.
Przyleciał tu bez powodu, po prostu mu się nudziło.
Będąc nad Polanami, spostrzegł smoka, nawet więcej niż jednego.
-hoho... widzę, że inni też tu znaleźli swoje miejsce- pomyślał.
Swoim popisowym lotem nurkującym wylądował z gracją. Popatrzył się na tutejsze towarzystwo. Chyba będzie ciekawie...

Nikola

Nikol zwróciła się ku smokowi, który przed chwilą przybył. Nie podeszła do Niego, siedziała cały czas w milczeniu choć ciągle uśmiechała się chytrze. Czyżby miała jakiś plan? Kto to wie, może i tak, nikt nie wie jaka nieprzewidywalna może być ta smoczyca.

Antharas

Antharas najwidoczniej nie przejął się zbytnio tak licznym towarzystwem. Spoglądał na każdego z osobna wnikliwie. Podniósł swoje prawe skrzydło i począł na nie spoglądać jakby czegoś na nim szukał. Tak na prawdę zauważył, że ktoś go obserwuje, ale nie podjął jeszcze żadnej czynności ku obcej smoczycy.

Nikola

Smoczyca westchnęła cicho po czym wstała i podeszła do przybysza.-Witam.-Rzekła przyglądając się smokowi, jej chytry uśmiech zniknął. Po chili dodała.-Jestem Nikol.-Powiedziała dość obojętnie, jednakże wciąż była na baczności, nie ufała nieznajomemu smokowi.

Antharas

Antharas przerwał swoją czynność i spojrzał swoim mrocznym wzrokiem na smoczycę, która podeszła do niego.
-Witam, ja jestem Antharas- równie dobrze mógłby się wcale nie odezwać, ale najwidoczniej nie zamierzał ignorować smoczycy. Prawdę mówiąc to pierwszy raz spotkał się ze smokiem przeciwnej płci.