Wierzbowa Polana

Morte

Przekręciła dziwnie łeb i znów zaciągnęła się powietrzem. Nagle rozpłynęła się we mgiełce, po czym zmaterializowała kilka metrów dalej, w kępie krzaków. Morte zaatakowała królika, jednak dzisiaj znów postanowiła wypróbować swojej nowej mocy. Drasnęła go łapą, ale nie tak, by zabić.. Tylko by jad dostał się do jego ciała i sparaliżował je. Tak też się stało. Ona zaś uśmiechnęła się krzywo i wzięła do pyska ofiarę, nie ściskała jej. Musi się z nią jeszcze chwilkę pobawić. Wróciła na piechotę, po czym znów przysiadła na zadzie. Patrzyła tak na swoją zdobycz, której ślepia błąkały po świecie. Raz wpatrzone były w Morte, drugi raz w Sevaja, a kolejny raz na Xerri. Jego ciało było wyprostowane jak struna, a małe serduszko łomotało jak oszalałe. Może go puści? Eee, niech sobie jeszcze tak poleży i popatrzy na ten piękny świat.
- O klęsce typu: Wojna.- odpowiedziała na pytanie samca i machnęła ogonem. O Rebeliantach nic nie mówi, bo nie może, na rozkaz Alf Nocy i Ognia. Morte znów wlepiła swe jasne i świdrujące ślepia w króliczka, był taki przerażony..

Severus

Warunki w których odpisuje są chore. XD

Podniósł brew do góry, o ile takową posiadał, gdy Morte nagle zniknęła. Albo on ma zwidy. Stawiam na to drugie. Potrząsnął łbem. Zapewne nadal ma senne majaki, ot co! Tyle, że wilczyca wróciła znikąd. Wzdychnął. Ileż dziwactw w tej krainie. Sam jest dziwakiem, ale cii~ Zmarszczył nieco nosek, obserwując zwierzątko, które przytargała wilczyca. To są chyba.. króliki? Zające? Co za cholerna różnica? Niemniej gustował w rybach.
- Wojna ma różne pojęcia. - mruknął filozoficznie. - Słyszałem jednak, że w tej krainie widywane są demony.. To z nimi wojny nie ma?

Morte

- Demony, demonami. Wojnę toczą z nimi Szamani, co najwyżej.. No i może czasem reszta świata.- rzekła chichocząc dziwnie. Przeniosła wzrok na królika, a następnie pacnęła go łapą, niechaj leży martwy. Zaraz jednak zaczęła lekko rozkrajać pazurem jego brzuch. Każdy ma to co lubi.. Jej łapa była ubabrana małą ilością krwi. Uśmiechnęła się nieco psychicznie, po czym kilkoma kęsami zjadła ofiarę, pozostawiając po nim kilka kosteczek i trochę sierści. Oblizała pysk i kły, po czym spojrzała na Sevaja.
- A czemuż to nagle przyszły ci na myśl demony?- spytała ironicznie i pociągnęła nosem.

Severus

Ironia, psychiczność i udawanie z siebie twardziela. Poruszył noskiem, odwracając wzrok od królika. Obrzydliwość. Ryby są o wiele smaczniejsze.
- Bo są oklepane, zazwyczaj szwendają się właśnie po takich miejscówkach, nie licząc jeszcze tego ich chowania się w jamkach i robienia z siebie bogów. - mruknął, zaś w jego głowie zaczęło powoli się kształtować zdanie o tej krainie. A raczej o jej mieszkańcach. Uśmiechnął się delikatnie na tą myśl i pacnął amulet.
- Szamani.. nie wiem, czy takowym nie zostać. Chociaż wpierw chciałbym dołączyć do jednej z watah. - odparł po chwili zamyślony.

Morte

Krzywo się uśmiechnęła i zrobiła minę tupu: Gadasz?
- Nie wiem, czy są takie ''oklepane'' jak mówisz. Każdy z nich ma swój specyficzny charakter i oj uwierz jest ich na prawdę niewiele..- rzekła z westchnieniem i przewróciła ślepiami.
- Demonów jest kilka, a tych, którzy są pseudo złymi, na prawdę wiele. Wędruję po tej krainie już trochę i stwierdzam, że tych na prawdę dobrych jest mniej.- dodała z krótkim jęknięciem na koniec. Co prawda, to prawda. Teraz nie ma się na kim mścić, bo prawie co drugi wilk jest ''zły'' i czuje w sobie ''demona''. Wzdrygnęła się na myśl, że Sevaj chce być Szamanem, łeh!
- Tylko mnie tknij..- syknęła swym chrypliwym i ledwo słyszalnym głosem Edith. W sumie to było ledwo słyszalne, więc trzeba mieć dobry słuch i na prawdę się wytężyć, by słyszeć słówka Edith.
- Watah, watah, wataha... A masz już jakąś na celu? W sensie Woda, Ogień, Wiatr czy Noc?- spytała jakby nigdy nic i opatuliła się ogonkiem.

Severus

- Specyficzny charakter? Spójrzmy inaczej. Używają innych mordek, innych słów, ale są takie same. - rzekł spokojnie, lekko zmrużając oczka. Naszła go ciekawa myśl, przez co delikatnie się uśmiechnął.
- Nie spotkałem tu wielu wilków, jednak nie były one takie złe, jak mówisz. Cóż, obracamy się w innym towarzystwie, zaś zapewne moja osoba budzi w nich mieszane uczucia.
Zastrzygł uchem i umilkł. Najwidoczniej nie usłyszał jadowitych syknięć Edith.
- Myślałem o watasze Wody, co o niej sądzisz? - zapytał, lekko przekrzywiając łebek.

Morte

- Tak, specyficzny charakter.. Był sobie kiedyś taki jeden demon, co uśmiercił swojego nosiciela i zawładnął nad jego ciałem. Stał się obrzydliwie dobry i jak to się skończyło? Szaman go ''uśmiercił'', stał się normalnym wilkiem. Teraz jest nikim.- powiedziała z obrzydzeniem i przechyliła łeb na bok.
- Nie wiem czy są takie same.. Niektóre są bardziej psychopatyczne niż ci się zdaje.- dodała kiwając łbem, który z resztą strasznie zaczął ją boleć.
- Woda? Odwieczny wróg Ognia..- bąknęła.
- Jednak sądzę, że nie jest najgorszą watahą. Przyjazna i raczej neutralne stado. Bo widzisz, wataha odpowiada naszym charakterom i powiązaniu z przeszłością.- odpowiedziała, prostując się przy tym.

Severus

Najwidoczniej Sev słuchał jej jednym uchem a wypuszczał nosem. Sevowego zdania o demonach słowami się nie zmieni, zresztą on sam był uparty jak osioł.
- Niezbyt przepadam za ogniem.. mam na myśli ten palący ogień. - mruknął pod nosem, strzygąc teraz drugim uszkiem. :3
- Całe życie niemal spędziłem na morzu, obok morza i tak dalej. Źle nie będzie, zobaczymy czy mnie przyjmą. - odparł po chwilce. Tak, zaczynamy życie w watasze.

Morte

Mordeczka zamyśliła się i przekręcił lekko łeb, patrząc na basiora.
- Skoro tak mówisz, to nie Wiatr byłby lepszy?- spytała i poprawiła grzywkę. Userka w tym momencie rozmyślała o niczym, więc i Morte nic nie robi, tylko siedzi i milczy.

Severus

- Bardziej ufam wodzie niż wiatrowi. - odmruknął z zamyśleniem wracając do pacania gałęzi. Jednocześnie czuł to niemiłe świerzbienie w okolicy klatki piersiowej, gdy amulet pulsował a jednocześnie jakby stawał się zimniejszy. Myśli które zaczęły do niego napływać były pełne ciekawości, planów, które dopiero się kształtowały i wielkiego pragnienia, aby pójść i to sprawdzić.

Morte

- Chyba, że tak. Nie wnikam w szczegóły.- powiedziała z dziwnym wyrazem pyska. Nie miała na nic ochoty, najchętniej padłaby na podłoże i zasnęła, bo to oprócz Tropienia i dołowania innych, robiła najlepiej. A teraz w sumie był czas na spanie, chyba. Ona często traciła rozum i nie orientowała się w czasie, jak to Morte.

Severus

- Będę się niedługo zbierać. Mam jeszcze parę spraw do zrobienia. - mruknął, przerywając sielankową ciszę. Jednocześnie próbował uspokoić Gal'a, gdyż głowa zaczęła się buntować przeciwko i jego myślom i samym myślom Seva. Migrena, ot co. Poruszył kitą nieznacznie, wstał i przeciągnął się, rozglądając po tym terenie. Może później przyprowadzi tu Berenikę?

Morte

- Jak tam sobie chcesz.- odparła, kładąc się na podłożu. Co się będzie męczyła siedząc, skoro może sobie wygodnie legnąć? Pociągnęła nosem i przyglądnęła się basiorowi. Zaraz jednak przeniosła wzrok na taką jedną co tu jeszcze siedziała. Ona nadal milczy, yhh..

Severus

Zerknął teraz na Xerri, która zastygła. Lekko uniósł brew, jednak zaraz skrzywił się, gdy głowa odpowiedziała tępym bólem na jego pytanka retoryczne. Przeniósł wzrok na Morte.
- Mam nadzieję, że spotkamy się.. jeszcze kiedyś. - rzekł i mlasnął, odchodząc z tego miejsca. Z migreną.

/zt.

Morte

- Żegnaj. Może się zobaczymy.- bąknęła i wstała. Otrzepała się cała, po czym zwyczajnie sobie poszła, nie żegnając się z Xerri albowiem uznała, że nie jest godna jej uwagi. Poszła sobie gdzieś, a gdzie? Nikt tego nie wie. W ogóle dawno nigdzie nie chodziła na piechotę, a dzisiaj? To co innego.

zt.

Kematian

Na polanę przyczłapała mała karykatura wilczka. Błądząc nie pewnym wzrokiem po starych drzewach postanowił pod jednym z nich usiąść i wsłuchać się w śpiew ptaków. Jak pomyślał tak zrobił. Położył uszy po sobie i zaczął szukać wzrokiem ptaków, które zręcznie ukryły się w koronach drzew. Jak ja bym chciał latać! - westchnął młodzieniec.

Florence

Samiczka przybiegła w to miejsce nie bacząc na innych. Biegła z wywalonym jęzorkiem na wierzch. Gdy tak biegła zamknęła sobie oczy dla lepszego efektu. Czuła wiatr w swojej grzywce. Nagle... Wpadła na samca. W jej wieku! Był szaro-czerwono-niebieski.
-Prze-przepraszam....-wyjąkała speszona samiczka.

Kematian

Zamyślony i podróżujący po krainie snów i jednorożców nagle poczuł, że coś, a właściwie ktoś, na niego wpadł. Los chciał, że i walnął głową w pień drzewa, ale nic mu się nie stało jedynie jęknął cicho. Wstał otrzepując się i zerknął na tego kogoś. Była to wadera. Pomógł jej wstać.
- Ni...nic się nie stało. - mówił uśmiechając się lekko acz przyjaźnie. - Nic ci nie jest? I... i jak masz na imię?
Onieśmielony Kemi. Cały on!

Florence

Samiczka podrapała się po głowie. Już jej się robił lekki guz... Gdy usłyszała pytanie wilczka odpowiedziała:
-Mam na imię... Florence-po chwili wyznała. Obejrzała sobie dyskretnie całego wilczka i powiedziała:
-Jesteś bardzo ładny... A ty jak masz na imię?

Kematian

Nieśmiały uśmieszek, który posłał waderce rozjaśnił jego pyszczek.
- Miło mi i dziękuje. Ty też jesteś bardzo ładna. - powiedział niczym dżentelmen - Jestem Kematian, ale dla przyjaciół Twist.
Zamachał puchatym ogonkiem i poczuł jak robi mu się śliwa pod okiem. Ała. Ale do wesela się zagoi, nie? Tylko pytanie: do czyjego wesela? I czy w ogóle wilki wyprawiają wesela? Ach te inteligentne pytania o wielkiej wadze dla życia wszechświata i okolic.