Arena Mentorki Eleny

Xerri

Wilczyca nadal pozostała w tym samym miejscu. Gdy już piasek opadł popatrzyła na partnera i posłała mu buziaka. Tak dla żartów. Trening był naprawdę dobry. Ona i Akinori byli wspaniałą parą do ćwiczeń. Ale czy nie zrobią sobie za dużo ran i bólu? Oby nie... Ale wróćmy do akcji! Samica zaczęła biec w stronę samca i z całą mocą odskoczyła od niego gdy już była w zasięgu uderzenia basiora. Ale ten nie mógł jej uderzyć, bo była za szybka. Leciała wprost na wielki mur. Odbiła się od niego i skoczyła prosto na Akinori'ego powalając go na ziemię. Teraz stała nad nim. Mogła z łatwością teraz dobrać mu się do gardła. Samica zaparła się tylnymi bogami tak, że samiec na początku nie mógł by jej przewrócił.

Akinori

Akinori nie chciał jej robić krzywdy. Teraz z łatwością mógłby złapać jej przednią łapę w szczęki i złamać na drobne cząsteczki, oczywiście tego nie uczynił bo byłoby to karygodne! Albo mógł zaatakoważ jej klatkę piersiową, nigdy w życiu! Uśmiechnął się lekko do niej, lecz był to uśmiech bardziej przepraszający, przepraszający za to, co teraz uczyni. Aki, choć był zapierany łapaki, starał się wygiąć w łuk. Rozhuśtał się trochę i z umiarkowaną siłą tylnymi łapami odepchną Xerri. Teraz miał chwilę czasu na pozbieranie się, tak też uczynił. Stanął naprzeciw wadery i w końcu zaczął ją okrążać. Początkowo kółka były duże, ale z czasem ścieśniały się coraz bardziej i bardziej. Samiec sapnął cicho, a kiedy był już bardzo blisko wader, po prostu podciął jej tylne łapy i w mgnieniu oka skoczył na nią. Przy skoku robił również wszystko delikatnie, by jej nie skrzywdzić. Westchnął cicho i każdą z kończyn zaparł łap wadery. Przednimi łapami ''trzymał'' jej przednie łapy, jedynie w bezpiecznej odległości od szczęk itp., tylnymi łapami przygniatał (lekko) jej tylne łapy, a ogonem? W razie czego oplótł go swoim ogonkiem. Popatrzył na Xerri z gór i uśmiechnął się miło.

Xerri

Wadera powiedziała do samca:
-Zapomniałeś o najważniejszym. O moim pysku!- po czym swojego partnera ugryzła w nos. Musiało boleć. Odepchnęła go od siebie i odbiegła kilka kroków dalej. Po chwili rzuciła się na samca i przygniotła go do ziemi, swoim ciałem odcinając mu dopływ powietrza. Mentorka powinna to docenić. Samica swoim ogonem splotła samczy pysk. Teraz nie będzie mógł ją ugryźć, a ni nic z tych rzeczy. Teraz nie mógł oddychać i jej ugryźć. Swoimi łapami samica przygniotła samcze kończyny i czekała na jego reakcje.

Akinori

Akinori skrzywił się lekko. Kichnął jedynie, ponieważ nie mógł nic innego zrobić. A Xerri znów zapomniała o ogonie. Wilk postawił uszy na sztorc i delikatnie oplótł swym ogonem jej tylną prawą łapę. Uśmiechnął się krzywo, chociaż było to ciężkie, albowiem jego pysk był tak jakby skrępowany. W pewnej chwili, kiedy i tchu zaczęło mu brakować, pociągnął z całej siły swym ogonem jej łapę. Miał mało czasu by się wykaraskać, albowiem ogon nie taki mocny, jedynie dał mu trochę swobody. Akinori stoczył się w bok, pociągając za sobą Xerri i cisnął nią trochę dalej. Oczywiście starał się być delikatny, nie chcę wyrządzić jej żadnych szkód. Pozbierał się i potrząsnął łbem. Chociaż był amatorem, znał to i owo, sam się douczał. Nie czekając na jej ruchy, rzucił się w jej kierunku i skoczył.. Chociaż nie, nie zrobił tego, to był po prostu zwód. Odbił się lekko od podłoża, lecz zaraz przeniósł swój ciężar ciała na przód i natarł na tylną część ciała wilczycy. Dobrymi punktami na atak jest brzuch, klatka piersiowa, krtań i ślepia, ale, że Akinori nie chce tutaj jakiś rozlewów krwi nic takiego nie zrobił. Jęknął cicho, po czym znów się odsunął. Miał pomysł, co zrobić dalej, jednak wolał się przekonać, czy Xerri w ogóle chce ciągnąć tę gierkę.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się do samca i powiedziała:
-Widzę, że umiesz to i owo... Na dzisiaj chciałabym już skończyć. Przepraszam. Muszę ćwiczyć, ale też odpoczywać. Za niedługo mam test. Może się okaże, że twoja partnerka będzie sławna na całą Krainę wojowniczką?
Podniosła się z ziemi i otrzepała sierść. Nie chciała już walczyć z Akinorim.

Akinori

Uśmiechnął się i podszedł do niej.
- Ja na to liczę.- rzekł z uśmiechem i pocałował w policzek. Może teraz Elena pomoże mu jakoś, czy coś. On też już nie chciał walczyć z Xerri, za bardzo się o nią bał. Gdyby coś się stało jego kwiatuszkowi, nie darował by sobie teko..

Xerri

Samica zapatrzyła się w oczy Akinori'ego. Widziała w nich wilczycę. Siebie... Uśmiechnęła się i także pocałowała samca w policzek. Ciekawe co na ich trening powie Elena. Czy będzie zadowolona z efektu czy raczej nie?

Akinori

Akinori podszedł w stronę Eleny, pociągając lekko za sobą Xerri i przysiadł na zadzie.
- I jak wyszło?- spytał. Nie był do końca zadowolony ze swoich ruchów, no ale nic, skoro się dopiero uczy? No nic, pożyjemy, zobaczymy. Popatrzył na swoją partnerkę i uśmiechnął się szerzej.

Xerri

Samica usiadła obok niego i wytężyła słuch. Wsłuchiwała się właśnie w bicie jego serca. Rytm... Tak jakby wybijało rytm miłości. Skupiła się na jego sercu. Bum-bum. Bum-bum... Popatrzyła na Elenę i czekała na jej odpowiedź.

Elena

EL była bardzo zadowolona z Xerri. Obserwowała każdy jej ruch i jedyne co mogłaby poprawić, to ilość ruchów. Ale poza tym nie miała nic do dodania.
- Rewelacyjnie Xerri! I brawo Akinori! Mimo, że nie uczyłam cię to masz już podstawy. A Xerri, rewelacyjne ataki. Nic nie mam do dodania. Tylko pamiętaj, z prawdziwym przeciwnikiem nie możesz się cackać, wykorzystuj każdą okazję żeby go pokonać a w prawdziwej walce, gdzie od walki zależy życie... zabić. - tak, to ta ciemna strona bycia wojownikiem. Czasami trzeba zabić. A wszystko po to, by zapewnić bezpieczeństwo i spokojne życie innym. Sądziła jednak, że jej synowa jest na to absolutnie gotowa, że podoła wszelkim obowiązkom, jakie spadną na nią od momentu zdania testu.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się i powiedziała:
-Dziękuje mentorko! Teraz już jestem gotowa na test. Dziękuje za wszystko...-mówiła z radością i szacunkiem. Pokochała Elenę. Jak własna matkę. Naprawdę cieszyła się ,że ma kogoś takiego jak ona.

Akinori

Akinori przysłuchiwał się z uwagą i uśmiechnął lekko. Nie wiedział, kiedy on rozpocznie taki ''pełny'' trening, nie miał pojęcia. Być może niedługo? Uśmiechnął się szerzej i popatrzył na Xerri. Test na pewno zda i on o tym wiedział. Była bardzo dobrze wyszkolona, taka prawda.

Zed

A kogóż to łapy stanęły blisko areny? Taaaak... Mort dawno tu nie był, a ostatni incydent w którym to młoda Xerri mogła przypłacić życiem okazał się nieco burzliwym tematem dla samca. Powoli przytargał tu swoje cielsko, a gdy przekroczył już progi tejże areny, przysiadł nieopodal. Nie wnikał w żadne rozmowy, tylko obserwował. Jego zdaniem na Xerri czekało jeszcze wiele zadań, a prawdziwe doświadczenie zdobywa się nie na treningach, a na prawdziwych potyczkach. Ciekaw był czy sobie poradzi, czy też polegnie przy pierwszej lepszej okazji, któż wie, ale nie Mort'owi przypada sądzić.
Dawno w sumie nie powalczył, bo okazji jest nader mało, ale w jego żyłach płynie krew wojownika i był naprawdę obiecującym samcem, tyle, że czasami jego "dziwne" zachowania zdają się być przeczące do praw jakimi rządzi się ów wojownik. On najchętniej zniszczyłby każdego swojego wroga, ale też gdyby podpadła mu niewinna osoba... Cóż... Dobrym przykładem na to mogła być właśnie Xerri, tyle, że Mort nie robił tego świadomie.
Ocknął się ze swych przemyśleń i powrócił do obserwacji, jego czerwone ślepia lustrowały całe to towarzystwo na arenie, zaś kąciki jego ust nieznacznie się uniosły tworząc wrażenie, iż jest to szyderczy uśmieszek.

Xerri

Wilczyca w powietrzu wyczuła zapach dawnego przyjaciela. Mort... Szybko odwróciła głowę w stronę partnera i szepnęła:
-To Mort... To przez niego byłam cała w bandażach i opatrunkach. I gipsie... To było na treningu. To było straszne... Uwolnił się w nim demon i zaatakował mnie. Minął chyba jeden dzień gdy cię spotkałam od ściągnięcia opatrunków.
Odwróciła głowę w stronę nowo przybyłego i wyszczerzyła kły. Dla niektórych to był uśmiech, a dla innych ostrzeżenie.

Akinori

Akinori uniósł łeb i postawił uszy na sztorc, po czym zlustrował nieznajomego samca wzrokiem.
- Co?- jęknął z niedowierzaniem. Jak on tak ją mógł potraktować? To niedorzeczne! Cóż go jakiś tam pseudo demon w nim interesował. Skrzywdził waderę i już! Co gorsze, że to było na treningu. Akinori skrzywił się i popatrzył na Xerri. Kim był ten basior?

Xerri

W jej oczach pojawiły się łzy. Przypomniała sobie ten ból. Rozdzierający ból, który unieruchomił jej bark i klatkę piersiową. To przez niego nie umiała normalnie chodzić.
-Akinori... On jest niebezpieczny, ale to... partner Eleny.-powiedziała do niego szeptem.

Akinori

Wilk warknął cicho i przytulił do swojej piersi Xerri.
- Nie przejmuj się. Było minęło, ja do powtórki takiego zdarzenia nie dopuszczę.- szepnął, a gdy wadera powiedziała, że to partner Eleny, szczena mu opadła.
- TO jest ten partner?- rzekł do matki z niedowierzaniem. No nic, teraz przynajmniej się spotkają i poznają.

Xerri

Wilczyca przytuliła się od piesi partnera. W końcu czuła się bezpiecznie. Samiec ja obroni. I nikt już jej nie skrzywdzi.
-Dziękuje...-szepnęła od niego czule. Chciała aby on o nią dbał. I to właśnie robił.

Zed

Samca zainteresował partner Xerri. Z wyglądu wydawał się na groźnego, ale czy tak w rzeczywistości jest? Zaraz... On go chyba skądś kojarzył... A może i nie, ale miał wrażenie, że go już widział, cóż... Mort postanowił nie siedzieć tak bez sensu więc uniósł się powoli i zbliżył do towarzystwa, tak, że mógł ich dobrze słyszeć. Najpierw spojrzał na samca, a później na Xerri, zaś następnie niepewnie na Elenę.
- Witam. - ozwał się lekko ściszonym tonem, jakby nie miał zamiaru entuzjastycznie się witać, wolał zachować nieco powagi, ale też i zimnej krwi.
To jak zareagują tu obecni to już zależało od nich.

Xerri

Wilczyca popatrzyła na samca i parsknęła z irytacją.
-Cześć.-powiedziała krótko i na temat Xerri. Nie będzie się rozgadywała. Teraz on był częścią jej rodziny...
-Mort...-szepnęła z gniewem w głosie samica.