Klif nad Morzem.

Riven

Riven przybiegł tu w poszukiwaniu Donn'a.
Jest tu pierwszy raz,nie wie co to za miejsce.Jest mu zimno.
D..D..Donn?-wyjąkał,błąkając się.Jesteś?-zapytał.
Usiadł i zaczął się rozglądac.

Alayna

- Niech Ci będzie.... - mruknęła do niego, wstała. Machnęła kilka razy zgrabnie pupą xD. Spojrzała na przybyłego szczeniaka, zamyśliła się na chwilę. Usiadła pod koroną jakiegoś drzewa.

Donn

Podszedł do szczeniaka i widząc, że jest mu zimno złapał go za kark i usiadł przytulając go do siebie. Mały idealnie wkomponował się w jego masywne ciało. - Słucham Riven. - spojrzał na Alayne znacząco. Po co ona go prowokuję tymi kocimi ruchami? Prychnął w myślach.

Riven

Spojrzał na wilczycę.Schylił łeb i nastawił uszy.
Pare razy przeciągnął łapkę o ziemię.Ale nic nie mówił.
Milczał.

Donn

- No mów czego chciałeś. - rzekł ostrzej i spojrzał na szczeniaka. Chyba zrozumiał o co mu chodzi. - Chyba Ci nie przeszkadza nieszkodliwa wilczyca. - wiedział, że słowem nieszkodliwa może rozdrażnić Al lecz o to mu chodziło.
- Dobrze...skoro chcesz to zostań ze mną. - dodał gdy wykrztusił szczeniak to z siebie.

Riven

Ucieszył się z powodu,że może zostac.Bardzo chciał trzymac się blisko Donna.
Donn?-zapytał.
Kim jest ta wilczyca..?-spojrzał na niego.

Alayna

Usiadła na przeciw nich, spojrzała na szczenię. Uśmiechnęła się nikle. Grzywka ponownie zsunęła się na jej oczy. Po chwili skierowała wzrok, pytająco na Donna. Widać było, ze mały do niego się przywiązał. bardzo się przywiązał.

Donn

Patrzył mu uważnie prosto w oczy - Więc chcesz bym się tobą zajął tak? Dobrze Riven od teraz jesteś moim kompanem. - uśmiechnął się nikle co było niezwykłe u Donna. Uśmiech do innego wilka od Donna był swego rodzaju zaszczytem. Przetarł swym pyskiem jego pysk - Głodny? - spytał. Zauważył spojrzenie wilczycy i póki co jej nie odpowiedział w żaden sposób. Jeszcze gotów pomyśleć, że te szczenie to jego dziecko, że ją zdradzał.

Riven

Kompanem?-zapytał radośnie.
a i tak,jestem głodny,od paru dni nie jem,plus ta wpadka z zającem-powiedział nieśmiało.
Uśmiechnął się do wilczycy patrząc na nią,a potem spojrzał na Donna.

Alayna

- To ja może, pójdę. - Wstała leniwie, podeszła do Donna. Dała mu skromnego całusa na pożegnanie, szepnęła mu w uszko - jeszcze się zobaczymy... - weszła w krzaki po czym zniknęła z pola widzenia.

Donn

- Więc upolujesz coś dla siebie, spokojnie nauczę Cię. - wstał i zniknął w krzakach. Po chwili w kłach trzymał ruchomego, żyjącego zająca. Położył go przed Rivenem trzymając cały czas zwierzę łapą. - Widzisz to zwierzę ma kilka słabych punktów. Mianowicie szyja, łapy, łeb i brzuch. Celuj kłami w jeden z nich i użył całej swej siły a odniesiesz sukces. Później przyjdzie czas na większe zdobycze. - wyjaśnił.

Riven

Riven patrzył na zająca wielkimi oczami jakby był w szoku,ale po chwili otrząsł się i skierował swoje "małe"kiełki na jego szyję.Chciał ugryźc ale mu nie wyszło,więc spróbował ponownie,ale teraz bez zastanowienia,skierował swoje kiełki na jego szyję i z całej siły jak potrafił ścisnął.Poczuł smak krwi,gdyż wbił je w zwierze.
Lekko się skrzywił,oblizał się i zamknął pyszczek.

Donn

- Dobij go. - Donn zacisnął pazury na ciele zajączka tak, że jego tętnica była widoczna na szyi. Chciał ułatwić małemu zadanie. Na początek. Patrzył uważnie na każdy jego ruch. - Myśl o nim jak o pożywieniu, jak o przetrwaniu a nie jak o żywej istocie. - ...

Riven

Nie wiedział co robic,czy kłami coś,lub pazurami.Wziął zamach i z całej siły uderzył łapą opierając na tętnicy pazury i pociągnął szarpiąc skórę zwierzaka.
Potem jeszcze uderzył raz,żeby się upewnic.
Nie wiedział czy robi dobrze,zabija zwierze pierwszy raz.

Donn

No koślawo, ale zając padł. - Po to mamy kły i pazury by ich używać. Pamiętaj a teraz jedz. - rozdarł kłami na mniejsze kawałki zająca i podsunął szczeniakowi. - Gdzie twoja rodzina...nie masz zupełnie nikogo? Czy tak sie włóczysz po krainach? - spytał ciekaw.

Riven

Nie mam rodziny,zostałem porzucony przez własną matkę,którą nie znam..-zaczął mówic,a potem próbował zjesc coś gryząc mięso.

Donn

- Chcesz zostać członkiem mojej rodziny? - zaproponował. Wiedział, że ta mała pluskwa i tak się od niego nie od klei więc nic nie tracił na tym. Obserwował go jak je.

Riven

Mały był zaskoczony i uradowany.
Nigdy nie należał do czyjejś rodziny.Nie chciał robić problemów ale odpowiedział zdecydowanie-bardzo bym chciał.Ale kim ja dla Ciebie będę?-zapytał cichutkim głosikiem.

Donn

- A kim chcesz być? - spytał go szczerze przecież nie wyjedzie z tekstem, że może go traktować jak ojca jeśli mały sam tak zdecyduję to proszę. Równie dobrze mógł być tylko jego opiekunem do czasu aż sobie sam nie zacznie radzić.

Riven

Spojrzał na niego szczerym spojrzeniem.Nie wiedział jak zareaguje Donn.
Ale usiadł obok,a po chwili przytulił się do Donna.
-Chciałbym...móc mówic do ciebie "tato"a jeśli nie chcesz...to powiedz.
Mały bardziej się wtulił,trzymając się Donna.
Jego serce waliło mocno.