Skały wyjących

Jerome

- To maleństwo? Ehh...na prawdę nazywam się Jerome. - zaśmiał się i oblizał kły z krwi. - Głodna? - spytał lustrując ją uważnym spojrzeniem.

Kristal · Gość

-Trochę...-odparła i podeszła bliżej dzika-Mogę Jerome?-spytała go i spojrzała mu w oczy, dopiero teraz widziała jekie są piękne.

Jerome

- Jedz na zdrowie. - roześmiał się jeszcze bardziej i zatopił kły w zwierzęciu odrywając kawałek mięsa i zaczął go zjadać. Dlaczego Ona tak na niego patrzy? - zastanawiał się chwilę i spytał - Jest we mnie coś ciekawego? - ...

Kristal · Gość

-Takjakby... nie wiem, takie coś... to coś cały czas każe mi Cię obserwować... masz to w sobie...-powiedziała i zaczęła się siłować z kawałkiem dzika (nie mogła oderwać).

Jerome

Skrzywił się lekko i podszedł do niej. Pociągnął kłami to z czym się siłowała i po chwili trzymała to w pysku. - proszę...dziki mają to do siebie, że ich mięso jest twarde. - dodał. Usiadł niedaleko niej.

Kinnojo

Pojawiłem się na zboczu. Bez przyzwyczajonego westchnięcia siedziałem na jednej ze skał. Zaraz potem ta pozycja przeobraziła się w leżenie. Patrzyłem przed siebie, jakbym widział przyszłość. Teraz nie obchodziło mnie nic, miałem poważne sprawy do obmyślenia...

Dasty

Spacerując po górach w zamyśleniu patrzyła w niebo. Wiatr wiał dość mocno i rozwiewał jej futro. W takim klimacie idealnie się mogła wtopić w tło. Dostrzegła Kinnojo i uśmiechnęła się delikatnie - Hej. - urwała krótko.

Kinnojo

Powiedziane kobiecym głosem "hej" wyrwało mnie z zamyślań. To nic, będę miał jeszcze dużo czasu, hm... Machnąłem ogonem.
- Witaj. Jestem Kinnojo - przywitałem się.

Dasty

- Wiem...poznaliśmy się u ciebie w legowisku. - zaśmiała się i usiadła owijając łapy ogonem. - Skleroza? W tym wieku? - pomyślała lekko rozbawiona i po chwili dodała - Dasty...pamiętasz? - ...

Kinnojo

- A, tak - uśmiechnąłem się delikatnie - Wybacz, ostatnio dużo myśli przelatuje mi przez głowę.
No tak, Dasty. Jak mogłem zapomnieć.

Dasty

Zaśmiała się na jego słowa - Czym się tak zamartwiasz jak można wiedzieć? Może mogę pomóc? - spytała ciekawa patrząc na Kinnojo. Chciała mu pomóc, ale póki co nie bardzo wiedziała jak.

Kinnojo

- Nikt nie może pomóc - rzekłem ochrypłym głosem - Moja matka ma niedługo umrzeć, a mojego ojca prawie stale nie ma. Dla mnie będzie to trudne przeżycie, z tym że niegdyś wciąż kryłem się pod skrzydłami matki. Ja to przyjmę, ale dla mojej chorej na ślepotę siostry będzie to trudne.

Kristal · Gość

-Dzięki Jerome... może się przejdziemy?Nie lubię tłoku!-poinformowala Jerome tak, by inni mogli to usłuszeć.Zjadła kawałek mięsa i dodała:
-Tylko szkoda tego dzika...-powiedziała i spojrzała na Kinnojo i Dasty.
-Ty jesteś Dasty?-powiedziała i zbliżyła się do wilczycy-Sory Jerome zaraz wrócę...-powiedziała i wróciła wzrokiem na Dasty.

Dasty

- Przykro mi...- musnęła ogonem jego bok. Nie wiedziała co ma powiedzieć. - Twoja mama na pewno jeszcze długo pożyję a ojciec wrócił. Nie martw się. - spojrzała chłodno na wilczycę. - Jesteś na tyle bezczelna by mówić "mi" po imieniu zanim się przedstawisz? - warknęła i po pauzie dodała -Czego? - .

Kinnojo

Spojrzałem na Dasty, a potem na nieznaną mi wilczycę. Wbiłem wzrok w swoje łapy, nie chcąc przeszkadzać waderom.

Kristal · Gość

-Niczego ale wiedz, że twoja matka... hmm była głupia mając dzieci z kimś takim ja Smith!On był dla niej za dobry odchodząc!-warknęła i wróciła do Jerome.Zaczęła się znów siłować z dzikiem, puściła mięso.
-Jerom pomożesz?-spytała.

Dasty

No nie. Ona sama mogła mówić i myśleć o swojej matce co chciała. Była jej córką, ale nikomu innemu nie pozwoli jej obrażać. Doskoczyła do wilczycy łapiąc za jej kark aż poleciała krew. Unieruchomiła ją skutecznie przyduszając swym ciałem. Miała bardzo dużo siły jak na wilczycę. - Coś ty powiedziała? - warknęła.

Kristal · Gość

-Że Smith był warty kogoś więcej niż twojej matki!!!Niż Shade!!!!-warczała, nic sobie nie robila z krwi.
-Tylko na tyle cię stać wymuszona córko!!!Smith was nie chciał dlatego was zostawił!!!-darła się na cały legulator, wgłębi duszy, tam gdzieś nadal czuła coś do Smitha.

Dasty

- Zginiesz marnie. - skomentowała to tylko i przeciągnęła kłami po jej krtani rozdzierając ją. Docisnęła mocniej swe ciężkie i ostre niczym żyletki kły i jeszcze trochę a zabije wilczycę. - Ostatnie życzenie? - spytała z pogardą.

Jerome

Poderwał się od razu i wzbił w powietrze tuż przy pysku Dasty odwrócił i tym samym tylnymi łapami mocno ją kopnął odrzucając kilka ładnych metrów dalej. Mógł jej coś uszkodzić, ale sama się prosiła. Stanął po stronie Kristal patrząc na białą wilczycę. Dobra z niej wojowniczka, ale nie może zabijać wilków nawet za takie słowa. - W porządku? - spytał Kristal.