Zielone Urwisko.

Kroenen

Zmierzył odchodzące wilka niezbyt uważnym spojrzeniem. Niezbyt się przejął tą jakże emocjonującą wymianą zdań. Nie interesowały go osoby, których nie zdążył jeszcze poznać... albo raczej, w jego przypadku, sprawdzić. Nie widząc dla siebie niczego, czym mógłby się zająć w tym miejscu, również się wyniósł. Rzecz jasna, jak na wyniosłą personę przystało, w zupełnie innym kierunku niż Takashi, nucąc przy tym hymn Trzeciej Rzeszy, jego ulubioną kołysankę.
n.m.m.t.

Salome

Bijcie dzwony! Grajcie uliczni grajkowie! Bo przyszłą tu ona... Salome! We własnej osobie. Cieszycie się?
Ale po co ta nieciekawa osóbka tutaj przyszła. Ale dzisiaj mam żartobliwy humor. To przecież naprawdę zaiste interesująca wilczyca. A nie jakiś pospolity plebs.
Co ona tu robiła? Pewnie przyszła rozprostować kości.
A Salome usiadła sobie właśnie na skraju przepaści. Opuściła ogon. i popatrzyła w dół. Nie chciała skakać. Chyba...
Czekała. Ale na co? Na kogo? Nie wiadomo. Przyprowadziła ją tutaj tylko ciekawość.

Whiskey

Whiskey nie był żadnym wyróżniającym się osobnikiem, jedynie szarym mieszkańcem tej cudownej krainy i to też od niedawna. Powolnym krokiem zwiedzał sobie kolejne tereny, trafiając czasem na co ciekawsze osobniki. I teraz, jak dostrzegł po chwili, nie był sam nad urwiskiem, które nieco zaskoczyło go swoją majestatycznością. A na jego krawędzi siedziała wilczyca. Co za brak odpowiedzialności, jeszcze spadnie i najpewniej zginie, widok w dole wydawał się dość daleki, by przyczynić się do niechybnej śmierci nieostrożnego wilczka.
- Ehm, witam - powiedział jednak, zbliżając się nieco do samicy i siadając nieopodal niej. Nie na samym skraju, oczywiście.

Salome

I kto by pomyślał. Ktoś tu przybył! Och yeach!
Samica odwróciła głowę w stronę samca i kiwnęła głową.
- Witam.
Dało się słyszeć z jej strony. Otuliła się ogonem i popatrzyła na gwiazdy. Było coraz ciemniej, Ale i coraz piękniej. Wszystko teraz oświetliły małe żaróweczki.
Ale Salome widziała w nich tylko te rzeczy, które przypominały jej wszystkie jej wady i grzeszki. I te większe i te mniejsze.
Taka już Salami była.

Whiskey

Samiec spojrzał na waderę. Wyglądała na zamyśloną, więc może nie powinien się wtrącać w te wyraźnie rysujące się na jej drobnym pyszczku przemyślenia. Skierował spojrzenie za spojrzeniem Salome. Niebo istotnie wyglądało dzisiaj bardzo urzekająco, więc i on zawiesił na chwilę wzrok gdzieś wśród gwiazd i czerni nieboskłonu. Sam nie miał wiele do przemyślenia, jako, że raczej żył chwilą, bez rozpamiętywania przeszłych zdarzeń, jednak o przyszłych myślał dość sporo. Jak mu się ułoży życie w tej krainie, to było ciekawe zagadnienie.

Salome

A może mu się wcale nie ułoży?! Nie że coś, ale przecież w każdej chwili Salome może na niego skoczyć i rozszarpać mu gardło. Cudowna wizja, prawda?
Ale tak nie zrobi. Na razie...
- O czym tak myślisz?
Zapytała cały czas patrząc w niebo. Pytanie oczywiście było skierowane do nowego samca.
A Salome chciała być miła. Tylko tyle.
To dużo?

Whiskey

O czym właściwie myślał?
- W sumie to nie mam zbyt wyniosłych przemyśleń. Niebo ładnie dzisiaj wygląda - powiedział. Dobrze, jak na małą pogawędkę między nieznajomymi? Czy powinien był się wysilić na jakiś bardziej wyszukany tekst? Chyba nikt nie będzie miał mu za złe prostej, prawdziwej odpowiedzi.

Salome

Salami pokiwała łbem i szepnęła:
- Masz rację... Niebo naprawdę wygląda dzisiaj przepięknie. Te wszystkie gwiazdy...
Wbiła pazury w ziemię i spojrzała swoimi szarawymi oczkami na samca. Samiec jak samiec. Przystojny? Nawet. Miły? Wydawał się miły. Ciekawe.
Tylko, że zapewne gdyby teraz ich zobaczył Alastair od razu zarzuciłby jej, że następnego sama chce podrywać i, że jest łatwa, prawda?!
Zazdrość u samców potrafi być naprawdę straszna.

Whiskey

Tematy na rozmowy, tematy na rozmowy, tematynarozmowytematynarozmowy... Whiskey wysilił swój umysł, aby przypomnieć sobie podstawy konwersacji z innymi, jednak ten ział dziwną pustką. No, może nie dziwną, w końcu nigdy specjalnie sobie nie radził z podobnymi sytuacjami. Pewnie przez tę lekką nieśmiałość.
- Hm... Należysz może do jakiejś watahy? - zadał z pozoru błahe pytanie, ale przecież można z niego wyłonić jakąś interesującą rozmowę, sam z chęcią dowiedziałby się więcej o żyjących w tej krainie stadach.